Οι Αθάνατοι της Ελληνικής Μουσικής: Βασίλης Τσιτσάνης και Σωτηρία Μπέλλου μαζί, σε μια σπάνια μουσική στιγμή στο “Χάραμα”
Το Αρχείο της ΕΡΤ κρύβει πραγματικούς θησαυρούς. Ανάμεσα τους και το βίντεο που βλέπετε με
τους δύο θρύλους της Ελληνικής μουσικής, την Σωτηρία Μπέλλου και τον Βασίλη Τσιτσάνη.
Το Χάραμα ήταν το πιο γνωστό νυχτερινό κέντρο της “χρυσής εποχής” της Αθήνας, της δεκαετίας του 70, όπου διασκέδαζαν οι πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, πολιτικοί και διανοούμενοι. Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου και Σωτηρία Μπέλλου γοήτευαν τους θαμώνες επί χρόνια.
Πώς γνωρίστηκαν η Σωτηρία Μπέλλου με τον Βασίλη Τσιτσάνη
«Τα μάτια, τα δικά σου τα μάτια | τα μάτια που έχουν τόση γλύκα | σ’ το λέω καθαρά, άλλα δε βρήκα χωρίς εσένα δε θέλω ούτε παλάτια | για μένα ο κόσμος είναι τα δυο σου μάτια…».
Αυτό το τραγούδι συνδέεται με την αρχή μιας μουσικής ιστορίας, που έμελλε να γράψουν από κοινού για πολλά χρόνια ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Σωτηρία Μπέλλου.
Ήταν η βραδιά, που ο Βασίλης Τσιτσάνης με παρότρυνση του Κίμωνα Καπετανάκη πηγαίνει στην ταβέρνα που τραγουδούσε η Σωτηρία, προκειμένου ν’ ακούσει με τα ίδια του αυτιά αυτή τη σπουδαία γυναικεία φωνή.
«Αυτό ήταν το τραγούδι που με άκουσε ο Τσιτσάνης», αναφέρει η ίδια η Μπέλλου στη βιογραφία της «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», που υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου, («Νέα Σύνορα — Λιβάνης»).
«Ε, αυτό ήταν. Δώσαμε ραντεβού και οι τρεις στου Καπετανάκη το σπίτι. Έχει το μπουζούκι μαζί του ο Βασίλης και αρχίζει να παίζει διάφορα τραγούδια από διαφορετικούς τόνους, για να βρει το δικό μου τόνο. Έτσι, λοιπόν, έφτιαξε ένα δίσκο για μένα ο Βασίλης με δύο τραγούδια, το “Όταν πίνεις στην ταβέρνα” με στίχους του Τσιτσάνη και “Το παιδί που είχες φίλο” με στίχους του Καπετανάκη».
“Περίπου δέκα χρόνια κράτησε η συνεργασία του Βασίλη Τσιτσάνη με την Σωτηρία Μπέλλου στο «Χάραμα», αλλά μόνο μια φορά κάθισαν κι οι δυο μαζί στο πάλκο: το 1976 για τη Μουσική βραδιά που είχαμε αφιερώσει στη μεγάλη τραγουδίστρια. Νωρίτερα, το 1973 Μπέλλου και Τσιτσάνης είχαν βρεθεί ξανά μαζί αλλά στο στούντιο της ΥΕΝΕΔ για την εκπομπή μου «Η μουσική γράφει ιστορία». Το στιγμιότυπο στο «Χάραμα» ξεκινάει με το τραγούδι «Μαυρομάτα» που λένε μαζί Τσιτσάνης και Αλεξάνδρα και αμέσως μετά, τη θέση της Αλεξάνδρας παίρνει η Σωτηρία με το τραγούδι «Μη μου ξαναφύγεις πια». Κοντά τους οι μόνιμοι συνεργάτες του Τσιτσάνη, όπως η Ευαγγελία Μαργαρώνη στο πιάνο και ο Γιάννης Δέδες στην κιθάρα”.
Η σχέση της Σωτηρίας Μπέλλου με τον Β. Τσιτσάνη ήταν ιδιαίτερη. Όχι μόνο στη δισκογραφία, αλλά και στο πάλκο. Όπως έλεγε «με βοήθησε πολύ, είχα πάρει δρόμο, κάθε τραγούδι που κάναμε με το Βασίλη ήταν και επιτυχία. Γι’ αυτό θα λέω πάντα ότι χρωστάω πολλά, πάρα πολλά, στον Τσιτσάνη. Όταν μιλάμε για συνθέτες και για δεξιοτέχνες του μπουζουκιού πρέπει να μιλάμε πρώτα για τον Τσιτσάνη». «Εκείνα τα χρόνια ήταν αλλιώς», ανέφερε η Σ. Μπέλλου. «Κάθε τραγουδιστής ή τραγουδίστρια θεωρούνταν ότι δεν ήταν ηθικώς εντάξει. Έτσι και ο πατέρας μου φοβόταν πάντα τι θα έλεγε ο κόσμος για την κόρη του… Λίγα είχε ακούσει ο Τσιτσάνης που του σούρανε επειδή τόλμησε να βάλει μια γυναίκα στο πάλκο, δηλαδή εμένα και στη συνέχεια τόσες άλλες, που ακολούθησαν; Μέχρι τότε είχαν τα πρωτεία οι μάγκες επειδή ήταν άντρες. Και; Λιγότερο άντρας μπορεί να είναι μια γυναίκα με τσαγανό και αξιοπρέπεια; Βέβαια δεν ήταν όλες οι γυναίκες έτσι, αλλά όσες είχαν τσαμπουκά τους ενοχλούσε. Τους χαλούσε τη μαγιά. Υπήρχαν πολλοί βρωμεροί που τους την έδινε το ότι δε σήκωνα πολλά – πολλά. Γιατί δε σήκωνα. Ήμουν πάντα ατίθαση εγώ. Έλεγα τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Και την ατιμία δεν τη συγχώρεσα ποτέ». Και η Σ. Μπέλλου, που «δε σήκωνε πολλά» το ’48, στου «Τζίμη του Χοντρού», στην Αχαρνών, όπου τραγουδούσε δίπλα στον Τσιτσάνη – «ήμουν η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε μεταπολεμικά στο πάλκο και “έπιανε” καρέκλα» έλεγε.
«Ο Τσιτσάνης είναι η μοναδική ζωντανή απόδειξη ότι έχουμε πολιτισμό» έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης. Να μην ξεχνάμε ποτέ λοιπόν αυτούς τους αθάνατους της ελληνικής μουσικής μας και του πολιτισμού μας.
