Κώστας Καρυωτάκης – Μαρία Πολυδούρη: Ένας μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας
Η Μαρία Πολυδούρη η μεγάλη ποιήτρια μας πέθανε σαν σήμερα, στις 29 Απριλίου 1930
Ο Κώστας Καρυωτάκης και η Μαρία Πολυδούρη έζησαν ένα μεγάλο ανεκπλήρωτος έρωτα.
Εκείνη ήταν κόρη του εξαίρετου φιλολόγου Ευγένιου Πολυδούρη, από τη Μικρομάνη, και της Κυριακής Μαρκάτου, μιας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές αντιλήψεις. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στην Καλαμάτα, ενώ είχε φοιτήσει σε σχολεία του Γυθείου και των Φιλιατρών, αλλά και στο Αρσάκειο της Αθήνας για δύο χρόνια.
Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1902. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής.
Κώστας Καρυωτάκης – Μαρία Πολυδούρη: Ένας μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας
Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε στίχους στα περιοδικά Έσπερος (Σύρου), Ελληνική Επιθεώρησις, Πανδώρα, Παιδική Χαρά και Εύα. Το 1924 γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη.
Το 1926 πήγε στο Παρίσι, όπου προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Charite. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία και αργότερα στην κλινική Χρηστομάνου, όπου πέθανε σε ηλικία είκοσι οχτώ χρόνων.
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Τρίλλιες που σβήνουν (1928) και Ηχώ στο χάος (1929).
Η Μαρία Πολυδούρη τοποθετείται στη γενιά των νεορομαντικών ή παρακμιακών Ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, μαζί με ονόματα όπως του Τέλλου Άγρα, του Κώστα Καρυωτάκη, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Ουράνη.
Στο πρώιμο ποιητικό της έργο (πριν το ταξίδι της στο Παρίσι) διακρίνονται έντονες νεορομαντικές τάσεις, επιρροές από το ρεύμα του συμβολισμού και βιωματικό ύφος, ενώ μετά την αρρώστια της, την επιστροφή στην Αθήνα και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη το μελοδραματικό στοιχείο υποχωρεί και ο λόγος της γίνεται πιο επιμελημένος.
Η γραφή της είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά με θεματικό προσανατολισμό γύρω από τον έρωτα και τον θάνατο. Έγραψε επίσης μια νουβέλα με τίτλο Μυθιστόρημα και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις που περιλαμβάνονται στον τόμο των Απάντων της του 1982 με επιμέλεια του Τάκη Μενδράκου.
Στο “Ρομάντσο και άλλα Πεζά” γράφει: “Κι αν σε συχωρέσει ακόμα, τι μ’ αυτό; Η πληγή πια έχει γίνει απο τη βίαιη απόσπαση. Η αγάπη σας πληγώθηκε· αν δεν την αφήσετε άθικτη να γιατρευτεί, θα τη μολύνετε κι η ζωή σας θα ‘ναι όλο ενόχληση και πυρετός.”
Η σημασία της αφοσίωσης στην αγάπη
Η αγάπη είναι μια πολύτιμη αίσθηση που πρέπει να φροντίζουμε και να προστατεύουμε. Όταν αγαπάμε κάποιον, πρέπει να τον αφήνουμε να είναι άθικτος και να τον προσέχουμε με τρυφερότητα και σεβασμό. Αν δεν δώσουμε την πρέπουσα προσοχή στην αγάπη μας, μπορούμε να την πληγώσουμε και να τη μολύνουμε με αρνητικά συναισθήματα και αμφιβολίες.
Η επούλωση της πληγωμένης αγάπης
Αν η αγάπη μας πληγωθεί, πρέπει να την αφήσουμε να γιατρευτεί και να επούλωση τις πληγές της. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε χρόνο και προσοχή στον άλλον, να ακούσουμε τις ανάγκες και τις ανησυχίες του, και να επιδιώξουμε να επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη και την αρμονία στη σχέση μας.
Η σημασία της θεραπείας για την αγάπη
Αν δεν αφήσουμε την αγάπη μας να γιατρευτεί, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μολύνει τη ζωή μας με αρνητικά συναισθήματα και να μας προκαλέσει ενόχληση και πυρετό. Η αγάπη που πληγώνεται και δεν θεραπεύεται μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογική και σωματική μας ευεξία, προκαλώντας μας άγχος, στρες και ανασφάλεια.
Συνοψίζοντας, η αγάπη είναι μια πολύτιμη δύναμη που πρέπει να φροντίζουμε και να προστατεύουμε. Αν πληγωθεί, πρέπει να την αφήσουμε να γιατρευτεί και να επούλωση τις πληγές της, προσφέροντας χρόνο, προσοχή και αγάπη στον άλλον. Αν αγνοήσουμε την ανάγκη για θεραπεία, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μολύνει τη ζωή μας και να μας προκαλέσει ενόχληση και πυρετό.
