Ελίζα Σκολίδη: “Mπορεί η Ελλάδα να με πληγώνει όπου κι αν πάω, αλλά εγώ εδώ θα μείνω”
Η Φωνή της Ελίζας Σκολίδη
Η Ελίζα Σκολίδη αποτελεί μια ξεχωριστή φωνή στην καλλιτεχνική σκηνή της Ελλάδας. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό Vita και τη δημοσιογράφο Μικαέλα Θεοφίλου μοιράζεται τις σκέψεις της για την κληρονομιά του ελληνισμού και την προσωπική της ανάπτυξη. «Μπορεί η Ελλάδα να με πληγώνει όπου κι αν πάω, αλλά εγώ εδώ θα μείνω», δηλώνει, αποκαλύπτοντας την αφοσίωσή της στην πατρίδα της.
Η Αναζήτηση Εαυτού
Η Ελίζα κάνει λόγο για την εσωτερική της αναζήτηση και τονίζει: «Πιστεύω ότι έχω πολλούς εαυτούς που δεν έχω εξερευνήσει ακόμη». Μέσα από την ψυχοθεραπεία, αποκαλύπτει το δίπολο που έχει ανακαλύψει και τονίζει την ανάγκη να διατηρήσει την ελληνικότητά της ενώ αναζητά νέες προκλήσεις στην τέχνη.
Καινούργια Όνειρα και Δημιουργικότητα
Αναφερόμενη στις μελλοντικές της επιδιώξεις, η Ελίζα δηλώνει: «Ξέρω ότι σίγουρα θέλω να σκηνοθετήσω και να γίνω τραγουδίστρια σε κουτούκι». Η επιθυμία της να συνδυάσει την ελληνική παράδοση με νέες μορφές τέχνης αντικατοπτρίζει τη δέσμευσή της στη δημιουργικότητα και τη θετική διάθεση για τον κόσμο γύρω της. Η Ελίζα Σκολίδη είναι ένα παράδειγμα τολμηρού δημιουργού που αναζητά συνεχώς το αληθινό νόημα της καλλιτεχνικής έκφρασης.
«Ξέρω ότι σίγουρα θέλω να σκηνοθετήσω και να γίνω τραγουδίστρια σε κουτούκι» παραδέχθηκε, αρχικά, η Ελίζα Σκολίδη.
Το πρώτο το καταλαβαίνω. Το δεύτερο πως προέκυψε;
Το ανακάλυψα στην ψυχοθεραπεία μου την πρώτη εβδομάδα. Έχω ένα τεράστιο δίπολο μέσα μου: ενός πνεύματος που κοιτάζει προς την Ευρώπη και μιας παλιάς λαϊκότητας και ελληνικότητας που δεν θέλω να μου τις πειράζει κανείς.
Πηγάζουν από τη γιαγιά και τον παππού μου. Όταν πηγαίνω στο σπίτι τους, θα φτιάξουμε τον ελληνικό καφέ, θα φάμε γλυκό του κουταλιού, θα τραγουδήσουμε την “παλιά Αθήνα” και θα πάμε με τον 97χρονο παππού μου να κόψουμε τα κολοκύθια στον κήπο.
Και έχω δυο γονείς που είναι από τη Χαλκίδα και το Άργος και έζησαν για δεκατρία χρόνια στο Παρίσι. Εγώ ήμουν μεταξύ Παρισιού και Αθήνας επειδή έκανα τις επεμβάσεις στην καρδιά. Όμως αισθάνομαι ότι έχω θωρακιστεί τόσο με αυτή την ελληνικότητα που μπορεί η Ελλάδα να με πληγώνει όπου κι αν πάω, αλλά εγώ εδώ θα μείνω.
Αντιλήφθηκα ωστόσο ότι εγκλωβίστηκα στο ελληνικό όνειρο και ότι δεν θα χάσω την ελληνικότητα μου αν ανοίξω τους ορίζοντες μου πηγαίνοντας σε μια άλλη χώρα.
Ευτυχώς, όποιο δρόμο κι αν πάρω, βρίσκω έναν εποικοδομητικό τρόπο να τον διανύσω. Όλα στη ζωή μας είναι μαθήματα. Τελικά πιστεύω ότι έχω πολλούς εαυτούς που δεν έχω εξερευνήσει ακόμη και αυτό θα συμβαίνει μέχρι τα 100 μου. Ένας από αυτούς είναι και η ρεμπέτισσα στο κουτούκι. Έχω πολλή περιέργεια για τη ζωή γενικά.
