Η Μάχη του Μαραθώνα, που διεξήχθη το 490 π.Χ., αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές στιγμές της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Ήταν η πρώτη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων και της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, υπό την ηγεσία του βασιλιά Δαρείου Α΄. Η νίκη των Αθηναίων και των Πλαταιέων στον Μαραθώνα όχι μόνο απέτρεψε την περσική εισβολή, αλλά και ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων, θέτοντας τα θεμέλια για τη μετέπειτα αντίσταση.
Η μάχη έλαβε χώρα στον κάμπο του Μαραθώνα, περίπου 42 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Οι Πέρσες, με υπέρτερες δυνάμεις, αποβιβάστηκαν με σκοπό να καταλάβουν την Αθήνα. Οι Αθηναίοι, υπό την ηγεσία του Μιλτιάδη, και με τη βοήθεια των Πλαταιέων, αντιμετώπισαν τον εχθρό με μια τολμηρή στρατηγική. Αντί να περιμένουν παθητικά, οι Έλληνες επιτέθηκαν με ταχύτητα, εκμεταλλευόμενοι τη φάλαγγα και την πειθαρχία τους. Η τακτική τους αποδείχθηκε επιτυχημένη, καθώς οι Πέρσες, παρά τον αριθμητικό τους πλεονέκτημα, υπέστησαν βαριά ήττα.
Ο θρύλος του Φειδιππίδη, του δρομέα που έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να ανακοινώσει τη νίκη, γέννησε τον σύγχρονο μαραθώνιο αγώνα. Αν και η ιστορία του Φειδιππίδη περιβάλλεται από μύθους, η σημασία της μάχης παραμένει αδιαμφισβήτητη. Η νίκη ενίσχυσε την πεποίθηση των Ελλήνων ότι μπορούσαν να αντισταθούν σε μια αυτοκρατορία, ανοίγοντας τον δρόμο για τη δεύτερη περσική εισβολή και τις μάχες στις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα.
Η Μάχη του Μαραθώνα δεν ήταν μόνο μια στρατιωτική νίκη, αλλά και ένα σύμβολο της ελληνικής ενότητας και αποφασιστικότητας. Η κληρονομιά της παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντας τη δύναμη της συνεργασίας και της στρατηγικής απέναντι σε φαινομενικά ανυπέρβλητες προκλήσεις.