Zaf: «Σε μικρή ηλικία είχα πέσει θύμα bullying από συμμαθητές και καθηγητές μου»
H Εμπειρία του Zaf με το Bullying
Σε μία πρόσφατη συνέντευξη, ο Zaf άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για την εμπειρία του με το bullying που υπέστη κατά την παιδική του ηλικία. Πολλοί από τους συμμαθητές και τους καθηγητές του τον αντιμετώπισαν με αρνητικότητα, κάτι που τον οδήγησε σε μια διαδικασία εσωστρέφειας. Ο ίδιος παραδέχεται ότι αυτές οι δύσκολες στιγμές ήταν πολύ σκληρές και περιγράφει πώς αυτό επηρέασε τη ζωή του.
Η Μουσική ως Διαφυγή
Αντί να μοιραστεί τα συναισθήματά του με άλλους, ο Zaf προτιμούσε να κρατήσει τα πάντα μέσα του, κάτι που, όπως εξηγεί, δεν είναι η σωστή στάση για κάποιον που βιώνει παρόμοιες καταστάσεις. Η μουσική έγινε το μοναδικό του στήριγμα και η διέξοδος από την δύσκολη πραγματικότητα του bullying. Σύμφωνα με τον Zaf, η μουσική τον βοήθησε να εκφράσει αυτό που ένιωθε και να βρει ένα νόημα στην καθημερινότητά του.
Στήριξη από τους Γονείς
Στην ίδια συνέντευξη, ο Zaf αναφέρθηκε και στη στήριξη που έλαβε από τους γονείς του όταν τους ανακοίνωσε την επιθυμία του να γίνει τραγουδιστής. Η αποδοχή και η κατανόηση από τους γονείς έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία του και τον ενθάρρυναν να ακολουθήσει το πάθος του παρά τις προκλήσεις. Ο Zaf τονίζει ότι η επικοινωνία και η υποστήριξη μπορούν να κάνουν τη διαφορά για όσους βιώνουν bullying.
«Σε μικρή ηλικία είχα πέσει θύμα bullying από συμμαθητές και καθηγητές. Έμπαινα στη διαδικασία να κλείνομαι στον εαυτό μου και να το επεξεργάζομαι μόνος μου. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο και πολύ κακό, δεν είναι κάτι που θα συμβούλευα κανένας άνθρωπος να κάνει. Το σημαντικότερο είναι να μιλάς, να το επικοινωνείς και να μην το κρατάς μέσα σου. Δεν ήθελα να το μοιραστώ με την οικογένειά μου. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, βγήκα από όλο αυτό με τη μουσική. Ακούγοντας τραγούδια, εγώ ταξίδευα, έφευγα από το παρόν και πήγαινα σε έναν κόσμο που δεν ίσχυε τίποτα από όλα αυτά.
Γι’ αυτό συγκινούμαι, όταν ακούω άτομ που λένε ότι η μουσική μου τους έχει βοηθήσει. Ήμουν εγώ κάποτε αυτό το παιδί που τον βοηθούσε η μουσική κάποιου άλλου», είπε χαρακτηριατικά.
«Πήρα με ευχαρίστηση το πτυχίο μου στη νοσηλευτική, απλά συνειδητοποίησα ότι αν δεν ακολουθήσω αυτό που αγαπάω, δεν θα είμαι ευτυχισμένος. Στην αρχή οι γονείς μου δεν ήταν υποστηρικτικοί, αλλά το καταλαβαίνω, γιατί είχαν αυτό το άγχος του να καταφέρω να ζω αξιοπρεπώς. Το αποδέχτηκαν όταν είδαν τη συνεργασία μου με τον Χρήστο Μάστορα».
