Iσραήλ-Τουρκία: Είναι η Άγκυρα ο Επόμενος Στόχος του Νετανιάχου, σύμφωνα με τον Michael Rubin;
Ο Αμερικανός αναλυτής Michael Rubin, γνωστός για την εμπειρία του σε θέματα Μέσης Ανατολής και τη θητεία του σε δεξαμενές σκέψης όπως το American Enterprise Institute, υποστηρίζει μια τολμηρή άποψη: ο τρέχων πόλεμος Ισραήλ-Ιράν μπορεί να αποτελεί «πρόβα» για μια μελλοντική σύγκρουση με την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σε πρόσφατο άρθρο του στο National Security Journal (16 Ιουνίου 2025), ο Rubin αναλύει πώς η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, εξελίσσεται σε περιφερειακή δύναμη με χαρακτηριστικά που θυμίζουν το Ιράν, κάτι που, όπως υποστηρίζει, μπορεί να την καταστήσει επόμενο στρατηγικό στόχο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Σύμφωνα με τον Rubin, η Τουρκία ενισχύει τη στρατιωτική της ισχύ μέσω μαζικής παραγωγής βαλλιστικών πυραύλων και επεκτείνει την επιρροή της στη Συρία, όπου πλέον συνορεύει με το Ισραήλ μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ. Η υποστήριξη της Άγκυρας σε ομάδες όπως η Χαμάς, η οποία θεωρείται τρομοκρατική από το Ισραήλ, και η έντονη αντι-ισραηλινή ρητορική του Ερντογάν αποτελούν, κατά τον Rubin, ενδείξεις ότι η Τουρκία μπορεί να γίνει ο επόμενος αντίπαλος σε μια ευρύτερη περιφερειακή στρατηγική του Ισραήλ. Επιπλέον, επισημαίνει ότι οι φιλοδοξίες της Τουρκίας για περιφερειακή ηγεμονία, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της στρατιωτικής της βιομηχανίας, ίσως περιλαμβάνουν ακόμα και πυρηνικές δυνατότητες στο μέλλον, κάτι που θα μπορούσε να ανησυχήσει το Ισραήλ.
Ο Rubin υποστηρίζει ότι ο Νετανιάχου, με τη φιλοδοξία του να «αλλάξει την όψη της Μέσης Ανατολής», όπως έχει δηλώσει, μπορεί να βλέπει την Τουρκία ως μια αναδυόμενη απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη Συρία, ιδιαίτερα σε περιοχές κοντά στα Υψίπεδα του Γκολάν, ενισχύει αυτή την ανησυχία, καθώς οι δύο χώρες βρίσκονται πλέον σε γεωγραφική εγγύτητα. Ο αναλυτής τονίζει ότι η εχθρική στάση του Ερντογάν, ο οποίος έχει κατ’ επανάληψη καταδικάσει τις ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα και τον Λίβανο, μπορεί να πυροδοτήσει μια κλιμάκωση, ιδιαίτερα αν η Τουρκία συνεχίσει να υποστηρίζει ομάδες που το Ισραήλ θεωρεί εχθρικές.
Παρά την ένταση στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, ο Rubin δεν παρουσιάζει συγκεκριμένα στοιχεία που να αποδεικνύουν άμεσα σχέδια του Ισραήλ για σύγκρουση με την Τουρκία. Η ανάλυσή του βασίζεται σε γεωπολιτικές τάσεις και στη στρατηγική λογική του Νετανιάχου, ο οποίος έχει επικεντρωθεί στην εξουδετέρωση απειλών από το Ιράν και τους συμμάχους του. Ωστόσο, η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και οι πρόσφατες διπλωματικές επαφές με το Ισραήλ μέσω τρίτων χωρών, όπως το Αζερμπαϊτζάν, υποδηλώνουν ότι η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ επιδιώκουν, προς το παρόν, να αποφύγουν ανοιχτές συγκρούσεις.
Η άποψη του Rubin, αν και προκλητική, αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της Μέσης Ανατολής, όπου οι συμμαχίες και οι αντιπαλότητες αλλάζουν ταχύτατα. Η Τουρκία, ως περιφερειακή δύναμη με φιλόδοξες βλέψεις, παραμένει στο επίκεντρο της προσοχής, αλλά η πιθανότητα να γίνει ο επόμενος στόχος του Ισραήλ εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών ισορροπιών και των εσωτερικών εξελίξεων και στις δύο χώρες.
