Αγλαΐα Κάσδαγλη: Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης

Η Κληρονομιά της Αγλαΐας Κάσδαγλη

Η είδηση του θανάτου της Αγλαΐας Κάσδαγλη τονίζει το βαρύ πένθος που έχει επικρατήσει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η Αγλαΐα ήταν ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας και ανεκτίμητη συνεργάτης του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών. Η προσφορά της στην ακαδημαϊκή κοινότητα και η αξία του έργου της ήταν αναμφισβήτητες.

Η Συνεισφορά της στην Εκπαίδευση

Η Αγλαΐα Κάσδαγλη ανέπτυξε ένα πλούσιο έργο κατά τη διάρκεια της καριέρας της, το οποίο περιλάμβανε πολλές δημοσιεύσεις και έρευνες οι οποίες επηρέασαν τη μελέτη της Ιστορίας στην Ελλάδα. Ως καθηγήτρια, ενέπνευσε πάρα πολλές γενιές φοιτητών, αφήνοντας πίσω της μια αναγνώριση που δύσκολα θα αντικατασταθεί.

Το Μήνυμα της Καθηγήτριας Αγγέλας Καστρινάκη

Η καθηγήτρια Αγγέλα Καστρινάκη, συνάδελφος και φίλη της Αγλαΐας, μοιράστηκε τα συναισθήματά της για την απώλεια αυτή. Σε δηλώσεις της, επισήμανε τον αντίκτυπο που είχε η Αγλαΐα στην Ιστορία και το Πανεπιστήμιο Κρήτης. «Η Αγλαΐα ήταν πραγματικά μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ακαδημαϊκής μας κοινότητας», είπε, εκφράζοντας τα συλλυπητήρια της και την εκτίμηση προς το έργο της.

Αναλυτικά η ανάρτηση

Ντυνόταν, στολιζόταν και βγαίναμε για βόλτα. Άλλοτε πηγαίναμε, βραδάκι, στο ψητάδικο της γειτονιάς κι άλλοτε βγαίναμε για τσάρκα, τη μέρα, στην πόλη. Αυτή εδώ πρέπει να ήταν η τελευταία μας βόλτα. Η Αγλαΐα μας έφευγε πια για την Αθήνα και βγήκαμε για να αποχαιρετίσει το Ρεθυμνάκι, όπου τόσα χρόνια είχε μείνει μαζί με τον Ανδρέα. Φωτογραφηθήκαμε (από κάποιον καλόβολο τουρίστα) μπροστά στα λουκετάκια που σημαίνουν LFE, φιλία for ever.
Τι να πει κανείς για τον άνθρωπο που έπεσαν πάνω του οι εφτά πληγές; Να πει για το χαμόγελό της; Για το κέφι της, για το μπρίο της, για το τραγούδι της; Να πει για το αστείρευτο κέφι της να αφηγείται ιστορίες; Την τελευταία φορά που την είδαμε, πριν δυο μήνες, μιλούσε ασταμάτητα για δυο ώρες, με τεράστιο κέφι. Ξέραμε πως θα ήταν η τελευταία φορά.
Η Αγλαΐα, που είχε εγκαταλείψει το όνομα Νέλλη γι’ αυτό το πιο φωτεινό, το πιο χαρούμενο, με τα πολλά άλφα όνομα, ερχόταν στο Πανεπιστήμιο με ειδικά διαμορφωμένο ταξί και έκανε το μάθημά της από τα αμαξίδιο. Απαρέγκλιτα ερχόταν κάθε βδομάδα, ασχολιόταν με τους φοιτητές της, συνέχιζε να διαβάζει και να γράφει, με όλες τις δυσκολίες, και ενθουσιαζόταν κάθε φορά που έπαιρνε μηνύματα από παλιούς φοιτητές ότι την θυμούνται.
Ήταν η καταπληκτική Αγλαΐα Κάσδαγλη, το υπέροχο πλάσμα, που δεν τα έβαλε ποτέ κάτω. Τώρα την αποχαιρετούμε κλίνοντας το κεφάλι μπροστά στη γενναία καρδιά της