Σόφη Ζαννίνου για την απώλεια της μητέρας της: «Ήμουν αποφασισμένη να είμαι δίπλα της όσο θα χρειαζόταν»
Η δύσκολη περίοδος για τη Σόφη Ζαννίνου
Η ηθοποιός Σόφη Ζαννίνου πρόσφατα μίλησε για τη δύσκολη πορεία της κατά τη διάρκεια της ασθένειας της μητέρας της. Μέσα από την εκπομπή «Weekenders», αποκαλύπτει τη συναισθηματική φόρτιση και την αποφασιστικότητά της να είναι δίπλα στη μητέρα της, η οποία έδινε μια σφοδρή μάχη με την άνοια. «Ήμουν αποφασισμένη να είμαι δίπλα της όσο θα χρειαζόταν», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η σημασία της παρουσίας
Η φροντίδα της μητέρας της κατέλαβε σχεδόν δύο χρόνια από τη ζωή της Σόφης. Ως αποτέλεσμα, αποσύρθηκε από όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες.
«Δύο χρόνια δεν έκανα τίποτα, γιατί είχα τη μητέρα μου άρρωστη με άνοια. Ήμουν από το πρωί μέχρι τις 11-12 το βράδυ δίπλα της να την υπηρετώ», περιγράφει η ηθοποιός. Η μητέρα της είχε ζήσει πολλές δύσκολες στιγμές στη ζωή της, κάτι που έκανε την απώλεια ακόμα πιο σφοδρή.
«Δύο χρόνια δεν έκανα τίποτα, γιατί είχα τη μητέρα μου άρρωστη με άνοια. Αποφάσισα λοιπόν, γιατί και στις στιγμές που είχε κάποια διαύγεια η μητέρα μου δεν ήθελε ξένο άνθρωπο, να αφοσιωθώ εκεί. Ήμουν από το πρωί μέχρι τις 11-12 το βράδυ δίπλα της να την υπηρετώ», περιέγραψε.
Η μητέρα της, όπως είπε, είχε ζήσει δύσκολες στιγμές, έχοντας περάσει πολέμους και χάνοντας τη δική της μητέρα σε πολύ μικρή ηλικία. «Ήταν και ψυχοκόρη, ευτυχώς για εκείνη σε ένα καταπληκτικό σπίτι που την αγαπούσαν πολύ»
Η απώλειά της, πριν από δύο μήνες, ήταν καθοριστική, αλλά και η στιγμή που αποφάσισε να επιστρέψει στη δουλειά. «Έφυγε πριν από σχεδόν δύο μήνες και έτσι, έκανα τη σειρά. Ήμουν αποφασισμένη να είμαι δίπλα της όσο χρειαστεί», είπε με συγκίνηση.
Η θεραπευτική δύναμη της τέχνης
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, η Σόφη Ζαννίνου μαρτυρεί ότι η συμμετοχή της στη νέα τηλεοπτική σειρά «Grand Hotel» αποτέλεσε έναν τρόπο θεραπείας για εκείνη. «Έχω περάσει δύσκολα και αυτή η σειρά ήρθε σαν φάρμακο. Είναι το οξυγόνο μου αυτή η σειρά», μοιράζεται με ειλικρίνεια. Η τέχνη της πρόσφερε μια πολύτιμη διέξοδο από τον πόνο και την απώλεια, προσφέροντάς της την υποστήριξη που τόσο χρειαζόταν.
