Χάρης Ρώμας: Μου έχει συμβεί παρενόχληση όταν ήμουν νεαρό αγόρι – Αργότερα, του ζήτησα να με σκηνοθετήσει
Η συνέντευξη που προβλημάτισε
Στην τελευταία του συνέντευξη στην εκπομπή «weekenders», ο γνωστός ηθοποιός Χάρης Ρώμας μοιράστηκε τις εμπειρίες του από το θέατρο και τη τηλεόραση, αποκαλύπτοντας στιγμές που τον σημάδεψαν.
Τα όρια των απαιτήσεων
Ο Χάρης Ρώμας εξέφρασε τη γνώμη του σχετικά με την αλληλεπίδραση και τις απαιτήσεις στη δουλειά, υπογραμμίζοντας τη σημασία του υγιούς επαγγελματικού περιβάλλοντος. Δήλωσε: «Είναι μεγάλος ο διαχωρισμός ανάμεσα στις απαιτήσεις και στο να γίνεσαι κακοποιητικός απέναντι σε έναν συνάδελφο». Αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα για όλους τους επαγγελματίες του χώρου.
Η εμπειρία της παρενόχλησης
Αναφερόμενος σε μια προσωπική του εμπειρία, ο Ρώμας αποκάλυψε πως υπήρξε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από γνωστό σκηνοθέτη όταν ήταν νέος. Παρά τις δυσκολίες, διασαφήνισε πως «δεν το άφησα να περάσει», δείχνοντας τη σημασία των ορίων και της αυτοπροστασίας. Αυτό που βίωσε δεν είναι μοναδικό, καθώς όπως είπε, πολλοί άλλοι έχουν υποστεί παρενόχληση, κάτι που αναδεικνύει την ανάγκη για πιο ασφαλείς συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο.
«Με έχει κάνει και μένα κάποιος να νιώσω έτσι, αλλά δεν το άφησα να περάσει. Φυσικά είχα πάντα όριο και σε σχέση με την παρενόχληση γιατί κι εγώ έχω υποστεί παρενόχληση. Μου έχει συμβεί και μένα, ως νεαρό αγόρι, να μου την πέσουν και είπα “δεν θέλω”, κανονικά. Είπα “δεν θέλω” σε αυτόν τον σκηνοθέτη, δηλαδή ότι “δεν πάει εκεί που το πηγαίνετε” και μου είπε “τότε δεν θα πάρεις τον ρόλο γιατί, ξέρεις, αυτά είναι δούναι και λαβείν” και είπα “δεν θα πάρω τον ρόλο”».
Στον άνθρωπο αυτό, που τώρα δεν είναι εν ζωή, αργότερα όταν έγινα ας πούμε “φίρμα”, του ζήτησα να με σκηνοθετήσει. Είμαι σε θέση να συγχωρήσω τα πάθη των ανθρώπων όταν και οι ίδιοι συνειδητοποιούν τι γίνεται. Πάντα πρέπει να δίνουμε ευκαιρία στους ανθρώπους, αλλά για κακοποιητές οι οποίοι κατ΄επανάληψη έχουν φέρει σε δύσκολη θέση συναδέλφους, ε όχι!».
Ο Χάρης Ρώμας αναφέρθηκε στον δύσκολο δρόμο που έχουν να διανύσουν τα θύματα : «Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς τον άλλον ή την άλλη να της βάλεις χέρι. Πώς θα γίνει αυτό δηλαδή; Είσαι παραβατικός και πρέπει να το πληρώσεις αυτό το πράγμα. Δεν μπορείς να την κλωτσήσεις, δεν μπορείς να προσπαθήσεις να τη βιάσεις και να την πετάξεις από το αυτοκίνητο, όπως μου έχουν διηγηθεί ιστορίες. Υπάρχουν και ιστορίες που αν μιλάγανε άνθρωποι που δεν θέλουν να μιλήσουν, άνθρωποι που τώρα προσπαθούν να βγουν καθαροί – και δεν μπορώ να ξέρω ποια είναι η πραγματικότητα, ό,τι αποφασίσει η Δικαιοσύνη θα το ακούσω και θα το αποδεχτώ – αλλά ξέρω πολύ καλά ιστορίες γυναικών κυρίως, αλλά και αγοριών, που δεν μιλάνε. Δεν θέλουν να μιλήσουν και να πουν ακραία πράγματα που τους έχουν συμβεί γιατί αισθάνονται ότι θα εκτεθούν και οι ίδιοι και οι ίδιες και θα μπουν στη διαδικασία να ρωτάει ο κόσμος. Είναι σίγουρα πολύ άβολο, είναι άβολο να πηγαίνεις σε ένα δικαστήριο και να σου λένε “μήπως του κουνιόσασταν;”, “μήπως φοράγατε τάνγκα;”. Είναι ένας δύσκολος δρόμος που πρέπει να αποφασίσει ένα θύμα».
