Γιώργος Νινιός: «Οι άνθρωποι που με βασάνισαν και δεν ήταν καλοί άνθρωποι στη δουλειά. Αυτούς θυμάμαι»

Η Ανάμνηση των Δυσκολιών

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στην εκπομπή «πρωίαν σε είδον», ο Γιώργος Νινιός αναφέρθηκε σε δύσκολες στιγμές της καριέρας του. Ο ηθοποιός προχώρησε σε μία ειλικρινή εξομολόγηση, τονίζοντας ότι θυμάται ακόμα τους ανθρώπους που τον βασάνισαν και δεν ήταν καλοί στο χώρο της δουλειάς. Η δραματική αυτή πλευρά της καριέρας του αντικατοπτρίζει τις προκλήσεις που συναντά κανείς στον καλλιτεχνικό κόσμο.

Αναστοχασμός για το Μέλλον

Ο Γιώργος επισημαίνει ότι, αν είχε την ευκαιρία να γυρίσει τον χρόνο πίσω, θα σκεφτόταν σοβαρά την επιλογή του να ασχοληθεί με την υποκριτική. Χαρακτηρίζει τους αρνητικούς ανθρώπους που συνάντησε ως τις πιο έντονες αναμνήσεις του. «Αυτούς τους θυμάμαι, ενώ οι υπόλοιποι είναι μια ωραία εκδρομή», αναφέρει, υποδηλώνοντας τη διαφορετική σημασία που πλάθουν οι θετικές και αρνητικές εμπειρίες.

«Αυτό που ξεχωρίζω και θυμάμαι είναι οι άνθρωποι που με βασάνισαν και δεν ήταν καλοί άνθρωποι στη δουλειά. Αυτούς θυμάμαι. Οι υπόλοιποι είναι μια ωραία εκδρομή, μια ωραία βόλτα. Όταν κάτι όμως θυμάμαι, ασυναίσθητα ή θελημένα, μου έρχονται τα άσχημα».

Συναίσθημα και Δημιουργία

Αυτή η εμπειρία του Γιώργου Νινιού επιβεβαιώνει ότι η καλλιτεχνική πορεία είναι γεμάτη αντιφάσεις και αισθήματα. Οι αρνητικές αναμνήσεις, ακόμα και αν καταλαμβάνουν χώρο στην ψυχή του, συμβάλλουν στη δημιουργικότητά του και τον κάνουν τον καλλιτέχνη που είναι σήμερα. Ο ηθοποιός μας υπενθυμίζει ότι πίσω από κάθε πρόοδο, υπάρχουν δυσκολίες και ανθρώπινες σχέσεις που μας καθορίζουν.

«Μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά δεν έχω ξεχωρίσει κανέναν ρόλο. Ο καθένας είχε την έγνοια και την αγάπη για να καταφέρεις αυτό που το μυαλό και η ψυχή μου θα ήθελαν να καταφέρουν. Αν μου έχει μείνει κάτι είναι ρόλοι που δεν κατάφερα, που δεν μπόρεσα να φτάσω εκεί που σκεφτόμουν, που δεν έμεινα ευχαριστημένος, στεναχωρήθηκα γιατί δεν τα κατάφερα. Αυτά είναι στο μυαλό μου περισσότερο παρά κάτι που πήγε καλά».

 «Ξέρω πολύ καλά ότι, αν γυρνούσα πίσω και συναντούσα τον παλιό μου εαυτό, θα ήθελα να είμαι εκεί πίσω για δυο πράγματα. Τι ανωμαλία και αυτή! Το ένα είναι να μην κάνω τίποτα από αυτά που έχω κάνει σε αυτή τη δουλειά, να κάνω μια άλλη δουλειά. Δεν έχει σημασία ποια. Το δεύτερο είναι, αν έκανα την ίδια δουλειά, να τα έκανα καλύτερα».

«Πριν από κάθε παράσταση – και το κάνω όλα αυτά τα χρόνια – θέλω να είμαι κλεισμένος σε ένα παρασκήνι, να μην ακούω τίποτα, να μην μου μιλάει κανένας και να τρέμω σαν το ψάρι. Μετά το τέλος της παράστασης το πρώτο που σκάει είναι ένα “ουφ”, ή αν τα έχω καταφέρει ζορίζομαι ακόμα περισσότερο γιατί θέλω και την επόμενη φορά το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο ή και καλύτερο. Θέλω κάθε φορά, σε κάθε παράσταση να προχωράει λίγο ακόμα το θέμα για να έχω έτσι και τη χαρά, αν μου μιλήσει κάποιος να έχω τη χαρά να μου πει όμορφα πράγματα, αυτή είναι και η “πληρωμή”. Θα πω και πάλι για την αποτυχημένη στιγμή. Χαίρομαι όταν υπάρχουν θεατές που μου λένε τα άσχημα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το συναντήσεις».