Κωνσταντίνα Μιχαήλ: Το συγκινητικό τελευταίο αντίο σε αγαπημένο της πρόσωπο – «Ήσουν μια ευλογία να σε έχει κανείς στη ζωή του»

Η δύναμη της φιλίας

Την Κυριακή 1/12, η Κωνσταντίνα Μιχαήλ έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στο Instagram για να αποχαιρετίσει τον αγαπημένο της φίλο και παραγωγό Τεντ Γουέιαντ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή. Αυτή η απώλεια συγκλόνισε την καλλιτεχνική κοινότητα, καθώς ο Τεντ ήταν γνωστός για το έργο και τη συμβολή του στην ελληνική τέχνη.

Μνήμες και ευγνωμοσύνη

Η ηθοποιός μέσα από τη δημοσίευσή της μοιράστηκε πολύτιμες αναμνήσεις, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για τις στιγμές που έζησαν μαζί. «Σου γράφω για τελευταία φορά», ανέφερε, υπογραμμίζοντας την σύνδεση που είχαν αναπτύξει στην πορεία της φιλίας τους. Η αναφορά της στις όμορφες στιγμές που πέρασαν μαζί, θύμισε σε όλους τη σημασία των σχέσεων που δημιουργούμε στη ζωή μας.

Ένας τελευταίος αποχαιρετισμός

Αναλυτικά η ανάρτηση της Κωνσταντίνας Μιχαήλ

«Αγαπημένε μου Teddie, ήσουν μια ευλογία να σε έχει κανείς στη ζωή του. Το να βρίσκομαι μαζί σου ήταν έμπνευση και κίνητρο, σαν τέχνη.
Ήσουν καλλιτέχνης με κάθε τρόπο, σε όλα. Ένας λαμπρός σεφ και ζαχαροπλάστης. Ένας άνθρωπος με μεγάλη επιτυχία ως παραγωγός και σκηνοθέτης στο Λος Άντζελες.

Ένας αρχιτέκτονας τοπίου, του οποίου το ταλέντο άνθισε στο αγαπημένο σου σπίτι στην κοιλάδα, με τη λίμνη και τα όμορφα δέντρα και λουλούδια. Τόσο αστείος και συμπονετικός. Έφερες κοντά την Αμερική, τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Ικαρία. Ένας δικός μας άνθρωπος από εδώ και πέρα… (ή καλύτερα, “μέλος της οικογένειάς μας”).

Θα μου λείψουν οι βόλτες μας στα χωράφια και τα κάστρα. Οι περιπλανήσεις μας στις αγορές, ψάχνοντας για βολβούς. Θα μου λείψουν τα θεϊκά σου δείπνα, όταν δήθεν βοηθούσα αλλά στην πραγματικότητα έπινα μισό μπουκάλι κρασί. Θα μου λείψουν οι μακριές μας συζητήσεις για θεατρικά έργα και θέατρο. Μόνο εσύ μπορούσες να μιλάς για το Χόλιγουντ και το Μπρόντγουεϊ με την ίδια ανάσα. Θα μου λείψει το δημιουργικό σου πνεύμα…

Πρέπει να αποδεχτώ την αναχώρησή σου και να αφήσω την ευγνωμοσύνη να με γεμίσει για το γεγονός ότι σε γνώρισα και μοιράστηκα τόσες όμορφες στιγμές μαζί σου. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σου γράφω για τελευταία φορά. Αγαπημένε μου Teddie, εύχομαι να περνάς υπέροχα εκεί που είσαι τώρα.
Εύχομαι να δημιουργήσεις έναν κόσμο εκεί, τόσο μεγαλειώδη όσο αυτόν που μοιράστηκες μαζί μας εδώ. Όπως το σπίτι στο χωριό, με την κοιλάδα και τη λίμνη…»,