Γαλλικές εκλογές 2024: Η Στρατηγική του Μακρόν οδηγεί σε Νίκη της Λεπέν;

Η Στρατηγική του Μακρόν οδηγεί σε Νίκη της Λεπέν;

Ο Εμμανουέλ Μακρόν, σε μια εντυπωσιακή κίνηση, ανακοίνωσε τη διάλυση του κοινοβουλίου και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Σε ένα πολυτελές χώρο στο Παρίσι, στάθηκε μπροστά σε έναν λευκό τοίχο με τη λέξη “ensemble”, που σημαίνει “μαζί”. Η απόφαση αυτή, αν και είχε ως στόχο την ενίσχυση της πολιτικής του θέσης, αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία από τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Γκάμπριελ Ατάλ.

Η Αποτυχία της Στρατηγικής

Η στρατηγική του Μακρόν να μετατοπιστεί προς τα δεξιά για να νικήσει τη Μαρίν Λεπέν απέτυχε παταγωδώς. Στις ευρωπαϊκές εκλογές στις αρχές Ιουνίου, η προεδρική συμμαχία υπέστη καταστροφική ήττα. Το κόμμα του Μακρόν, Αναγέννηση, συγκέντρωσε μόλις 14,6% των ψήφων, ενώ το ακροδεξιό Εθνικό Ράλι της Λεπέν κέρδισε το 31,4%.

Οι Επιπτώσεις για τη Γαλλία

Η απόφαση του Μακρόν να διαλύσει το κοινοβούλιο φαίνεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Ο συνασπισμός του δεν είναι μόνο σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει τη σχετική πλειοψηφία των 250 εδρών, αλλά το ακροδεξιό κόμμα αναμένεται να αυξήσει σημαντικά την παρουσία του στο κοινοβούλιο, ενδεχομένως εγκαθιδρύοντας την πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση στη Γαλλία από το 1945.

Όχι μόνο η προεδρική συμμαχία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει τη σχετική πλειοψηφία των 250 εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά το ακροδεξιό κόμμα αναμφίβολα θα αυξήσει τον σημερινό του απολογισμό των 89 εδρών. Για να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, η RN, στην οποία προσχώρησε μια ομάδα αντιφρονούντων από τους Ρεπουμπλικάνους, θα πρέπει να εξασφαλίσει 289 έδρες. Ακόμα κι αν δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, θα μπορούσε να γίνει το μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα και έτσι να οριστεί πρωθυπουργός ο πρόεδρός του, Τζόρνταν Μπαρντέλα.

Ο Μακρόν σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να νικήσει τη Λεπέν μετατοπίζοντας δεξιά. Αντίθετα, την ενθάρρυνε
Ντιντιέ Φασέν
Ντιντιέ Φασέν
Η επικίνδυνη στρατηγική του προέδρου απέτυχε. Τώρα η Γαλλία βρίσκεται στο χείλος της πρώτης ακροδεξιάς κυβέρνησής της από το 1945

Τρίτη 25 Ιουνίου 2024 08:00 CEST

Μερίδιο
319
Τη εικόνα ήταν οξύμωρο. Νωρίτερα αυτό το μήνα, σε έναν πολυτελή παριζιάνικο χώρο, ο Εμμανουέλ Μακρόν στάθηκε μπροστά σε έναν λευκό τοίχο στον οποίο αναγραφόταν μια λέξη με μεγάλα γράμματα: ensemble , που σημαίνει «μαζί» . Αποξενωμένος από τα μέλη του κόμματός του, ακόμη και από τον πρωθυπουργό του, Γκάμπριελ Ατάλ, ο οποίος δεν είχε ενημερωθεί για τα σχέδιά του, ο Μακρόν προσπαθούσε να πείσει το κοινό του ότι η δραματική απόφασή του να διαλύσει το κοινοβούλιο και να διεξαγάγει πρόωρες εκλογές – κάτι που σχεδόν Όλοι οι άλλοι θεωρούνταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση πόκερ – ήταν στην πραγματικότητα η σωστή απόφαση για τη χώρα.

Ωστόσο, η απόφαση του Μακρόν δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή. Ο συνασπισμός, συμπεριλαμβανομένου του κόμματός του, Αναγέννηση, υπέστη ήττα στις ευρωπαϊκές εκλογές στις αρχές Ιουνίου: το σκορ του 14,6% υποβαθμίστηκε από το ακροδεξιό Εθνικό Ράλι (RN) της Μαρίν Λεπέν, το οποίο κέρδισε το 31,4% των ψήφων. Όχι μόνο η προεδρική συμμαχία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει τη σχετική πλειοψηφία των 250 εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά το ακροδεξιό κόμμα αναμφίβολα θα αυξήσει τον σημερινό του απολογισμό των 89 εδρών. Για να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, η RN, στην οποία προσχώρησε μια ομάδα αντιφρονούντων από τους Ρεπουμπλικάνους, θα πρέπει να εξασφαλίσει 289 έδρες. Ακόμα κι αν δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, θα μπορούσε να γίνει το μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα και έτσι να οριστεί πρωθυπουργός ο πρόεδρός του, Τζόρνταν Μπαρντέλα.

Υπάρχει πράγματι πραγματικός κίνδυνος, για πρώτη φορά από το 1945, η Γαλλία να κυβερνηθεί από ένα ακροδεξιό κόμμα. Το Εθνικό Μέτωπο ιδρύθηκε το 1972 από τον Ζαν-Μαρί Λεπέν, μαζί με πρώην Ναζί που πολέμησαν με τα Waffen-SS κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και πρώην μέλη του OAS, μιας ακροδεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης που διεξήγαγε τρομοκρατικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του Αλγερινός πόλεμος. Εάν το κόμμα, που μετονομάστηκε τώρα σε Εθνικό Συλλαλητήριο, κερδίσει τη συνολική πλειοψηφία και ο Μακρόν, ως πρόεδρος, αναγκαστεί να επιλέξει έναν πολιτικό του RN για πρωθυπουργό της Γαλλίας, θα βρεθεί να συνεργάζεται με μια οργάνωση που είναι απροκάλυπτα ξενοφοβική, ισλαμοφοβική. είναι εχθρική προς τους δικαστές και τους δημοσιογράφους και έχει εκφράσει τη συμπάθειά του προς το ρωσικό καθεστώς.

Παρόλο που η Μαρίν Λεπέν αποφεύγει τη ρητορική του πατέρα της, ο οποίος αποκάλεσε τους θαλάμους αερίων του Ολοκαυτώματος «λεπτομέρεια» της ιστορίας , και το RN προσπάθησε να απαλείψει το δυσκίνητο παρελθόν του, ο εθνικιστικός και λαϊκιστικός πυρήνας του κόμματος εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για τα θεμελιώδη δικαιώματα . Σύμφωνα με τα λόγια του ιστορικού Ludivine Bantigny και του κοινωνιολόγου Ugo Palheta, αντιπροσωπεύει μια « φασιστική απειλή ». Το ερώτημα είναι πώς ο Μακρόν, ο οποίος έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2017 ως «ούτε δεξιός ούτε αριστερός» και διαβεβαίωσε τους ψηφοφόρους ότι θα «άλλαζε το λογισμικό» της χώρας, απέτυχε σε σημείο να της δώσει τα κλειδιά της εξουσίας. Μετατοπίζοντας τακτικά προς τα δεξιά και κατακρεουργώντας την αριστερά, μπορεί απλώς να νομιμοποίησε τις ιδέες του κόμματος.

Στις αρχές της πρώτης του θητείας, ο Μακρόν κέρδισε το παρατσούκλι «πρόεδρος των πλουσίων». Κατάργησε τους φόρους περιουσίας , εισήγαγε έναν ενιαίο φόρο στο εισόδημα κεφαλαίου και μείωσε τον φορολογικό συντελεστή για τις εταιρείες. Περιόρισε την πρόσβαση σε επιδόματα ανεργίας , αύξησε την ελάχιστη ηλικία συνταξιοδότησης, μείωσε τα στεγαστικά επιδόματα για τους φτωχούς, περιόρισε τις ζημίες που μπορούσαν να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι για άδικες απολύσεις και αποδυνάμωσε τον ρόλο των συνδικάτων στις μισθολογικές διαπραγματεύσεις. Καθώς το κράτος πρόνοιας διαλύθηκε, ο πληθωρισμός ανέβηκε. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της φτώχειας και οι δημόσιες διαμαρτυρίες.

Σε απάντηση, η κυβέρνηση παρέκαμψε το κοινοβούλιο για να επιβάλει τους ευρέως απορριφθέντες νόμους της και κατέστειλε τις συγκεντρώσεις. Κατά τη διάρκεια του κινήματος των κίτρινων γιλέκων , για παράδειγμα, εκατοντάδες διαδηλωτές τραυματίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν από αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποιώντας όπλα που απαγορεύονται στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Στη συνέχεια, ο Μακρόν αρνήθηκε ότι θα μπορούσε να υπάρξει αστυνομική βία υπό το κράτος δικαίου. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνησή του έδωσε στην αστυνομία νέες εξουσίες, όπως το δικαίωμα να πυροβολεί ένα άτομο που δραπετεύει από στάση κυκλοφορίας , γεγονός που συνέβαλε στον διπλασιασμό του αριθμού των ανθρώπων που σκοτώνονται από την αστυνομία υπό αυτές τις συνθήκες κάθε χρόνο. Ο πληθυσμός των φυλακών –ο οποίος σπάει ρεκόρ σχεδόν κάθε μήνα– έχει αυξηθεί στα ύψη χάρη σε αυτήν την ολοένα και πιο σκληρή προσέγγιση της ποινικής δικαιοσύνης.

Η καλύτερη ελπίδα του κ. Μακρόν, παρά τις κακές δημοσκοπήσεις, είναι ότι η συντριπτική υποστήριξη για το Εθνικό Ράλι ( RN ), το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν, στις ευρωπαϊκές εκλογές θα μειωθεί στις εθνικές κάλπες και ότι ο κόσμος θα προσέλθει για να υποστηρίξει Αντίθετα, το Ensemble, η κεντρώα συμμαχία του.