Δημήτρης Χορν: “Η επιτυχία είναι εξίσου δύσκολη να τη χειριστείς, με την αποτυχία”
Ο Δημήτρης Χορν (Δημήτριος-Ελευθέριος Χορν, Αθήνα, 9 Μαρτίου 1921 – 16 Ιανουαρίου 1998) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς.
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1921 στην Αθήνα. Γονείς του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά, που πέθανε σε ηλικία 7 ετών, και τελευταίο τον Δημήτρη Χορν. Νονά του ήταν η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη.
Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο Γειτόνισσες του πατέρα του. Η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με τη νονά του στη Νόρα του Ίψεν, κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με τη νονά του θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ Μια γυναίκα χωρίς σημασία.[12] Την τρίτη εμφάνισή του στο θέατρο την έκανε σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίστηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο «Παρκ», στο έργο Μαμά Κολιμπρί του Μπατάιγ.[13] Το 1937 εισήχθη στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι μοιραίοι». Αποφοίτησε το 1940 και συμμετείχε, για πρώτη φορά επαγγελματικά, στη Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Χορν έχει δηλώσει ότι η επιτυχία δεν είναι πάντα εύκολη να χειριστείς. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν την επιτυχία ως κάτι που φέρνει αυτομάτως ευτυχία και ικανοποίηση, αλλά ο Χορν τονίζει ότι αυτό δεν είναι πάντα η πραγματικότητα.
Η επιτυχία μπορεί να φέρει μεγάλες προκλήσεις και πιέσεις. Όταν καταφέρνεις να πετύχεις τους στόχους σου, οι προσδοκίες από τον εαυτό σου και από τους άλλους αυξάνονται. Πρέπει να διαχειριστείς την επιτυχία με σύνεση και προσοχή, γιατί μπορεί να σε οδηγήσει σε παγίδες όπως η υπερβολική αυτοπεποίθηση ή η αποσταθεροποίηση.
Αντίστοιχα, η αποτυχία μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για μάθηση και ανάπτυξη. Ο Χορν τονίζει ότι η αποτυχία δεν πρέπει να θεωρείται ως το τέλος του κόσμου, αλλά ως ένα βήμα προς την επιτυχία. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας και να συνεχίσουμε να προσπαθούμε.
Συνοψίζοντας, ο Δημήτρης Χορν μας υπενθυμίζει ότι η επιτυχία και η αποτυχία είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο απαιτούν σθένος, αντοχή και σωστή διαχείριση. Η επιτυχία δεν είναι αυτονόητη και η αποτυχία δεν είναι το τέλος. Είναι κομμάτια του παζλ που αποτελούν την πορεία μας προς την προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη.
Το 1967 νυμφεύθηκε την Άννα Γουλανδρή, η οποία μόλις είχε χωρίσει από τον πρώτο σύζυγό της, τον Λεωνίδα Παπάγο. Έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατό της το 1988. Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΕΙΡΤ από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 1974. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α΄. Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του (από το 1994) έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998, από καρκίνο. Κηδεύθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.
