Πέντε μήνες μετά την τραγωδία που συγκλόνισε τον κόσμο, ο Βίσβαςκουμαρ Ραμές, ο μοναδικός επιζών της συντριβής της πτήσης AI171 της Air India, ανοίγει την καρδιά του σε μια συγκινητική συνέντευξη στο BBC. Ο 39χρονος Βρετανο-Ινδός επιχειρηματίας, που έγινε σύμβολο ελπίδας όταν βγήκε σχεδόν αλώβητος από τα φλεγόμενα συντρίμμια, περιγράφει σήμερα μια ζωή βυθισμένη στον πόνο, τη θλίψη και την απομόνωση. «Είναι θαύμα που ζω, αλλά υποφέρω», λέει με σπασμένη φωνή, αποκαλύπτοντας πώς η επιβίωση μετατράπηκε σε καθημερινό αγώνα.
Η Νύχτα της Φρίκης: Μια Στιγμή που Άλλαξε Τα Πάντα
Ήταν 12 Ιουνίου 2025, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωση από το αεροδρόμιο του Αχμενταμπάντ. Το Boeing 787 Dreamliner, με προορισμό το Λονδίνο, έχασε ξαφνικά ισχύ στους κινητήρες του και βυθίστηκε, συγκρούστηκε με φοιτητικό κοιτώνα ιατρικής σχολής και τυλίχτηκε στις φλόγες. Από τους 242 επιβαίνοντες και πλήρωμα, 241 έχασαν τη ζωή τους – ανάμεσά τους 169 Ινδοί, 52 Βρετανοί και 19 άλλοι. Πέντε φοιτητές στο έδαφος σκοτώθηκαν επίσης, μετατρέποντας την τραγωδία σε εθνικό πένθος.
Ο Ραμές, καθισμένος στη θέση 11A – μια έξοδο κινδύνου – περιγράφει τις τελευταίες στιγμές: «Μέσα σε 5-10 δευτερόλεπτα, ένιωσα το αεροπλάνο να παγώνει στον αέρα. Τα φώτα τρεμόπαιζαν, ακούστηκε εκκωφαντικός θόρυβος και μετά… σταμάτησε». Βρέθηκε περικυκλωμένος από σώματα και φλόγες, με τον αδελφό του, Άτζαγι, μόλις λίγες θέσεις μακριά, να χάνει τη ζωή του μπροστά στα μάτια του. «Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν μπροστά μου. Σκέφτηκα ότι θα πεθάνω κι εγώ», θυμάται. Με θαύμα, ξεσφιγκτήθηκε, έσπρωξε με το πόδι του ένα άνοιγμα στο αμάξωμα και συρθήκε έξω, περπατώντας ξυπόλυτος και λασπωμένος προς ένα ασθενοφόρο, ενώ πίσω του υψώνονταν πυκνοί καπνοί. Βίντεο από το σημείο έκαναν τον γύρο του πλανήτη, χαρακτηρίζοντάς τον «το θαύμα της θέσης 11A».
Στο νοσοκομείο του Αχμενταμπάντ, όπου δέχτηκε τις επισκέψεις του Πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι και του Υπουργού Εσωτερικών Αμίτ Σαχ, ο Ραμές δήλωσε: «Δεν ξέρω πώς επέζησα. Είναι θαύμα». Η μητέρα του και ο αδελφός του, Νάγιαν, μίλησαν για «θεϊκή επέμβαση», ενώ ο Ραμές μετέφερε ο ίδιος το φέρετρο του Άτζαγι στην κηδεία στο Ντίου, με το χέρι του ακόμα δεμένο.
Η Σκιά του Πόνου: PTSD και Απομόνωση
Πίσω στο Λέστερ της Βρετανίας, όπου ζει εδώ και 20 χρόνια με τη σύζυγό του και τον 4χρονο γιο του, η ζωή του Ραμές έχει γίνει εφιάλτης. Σε συνέντευξη στο σπίτι τοπικού ηγέτη της κοινότητας, Σαντζίβ Πατέλ, δίπλα σε σύμβουλό του, Ραντ Σάιγκερ, ο Ραμές σπάει σε κλάματα: «Είμαι ο τυχερότερος άνθρωπος ζωντανός, αλλά υποφέρω. Πονάω στο πόδι, τον ώμο, το γόνατο και την πλάτη. Δεν μιλάω με κανέναν – ούτε με τη γυναίκα μου, ούτε με τον γιο μου. Κλείνομαι στο δωμάτιό μου, θέλω μόνο μοναξιά».
Οι σύμβουλοί του αποκαλύπτουν ότι πάσχει από μετατραυματικό στρες διαταραχή (PTSD), δεν έχει λάβει ιατρική φροντίδα από την επιστροφή του και δυσκολεύεται ακόμα και να βγει από το σπίτι για να πάει το παιδί του στο σχολείο. Η επιχείρησή του κατέρρευσε, και η απώλεια του αδελφού του – «της δύναμής μου» – τον στοιχειώνει. «Ο Άτζαγι ήταν δίπλα μου, η φωνή του ήταν η τελευταία που άκουσα», λέει, αρνούμενος να ξαναδεί φωτογραφίες από το αεροπλάνο.
Η Έρευνα και η Αποζημίωση: Αναπάντητα Ερωτήματα
Η προκαταρκτική έκθεση της Ινδικής Υπηρεσίας Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων (AAIB) αποδίδει την πτώση σε διακοπή παροχής καυσίμου στους κινητήρες λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωση, αλλά η πλήρης έρευνα συνεχίζεται. Η Air India, θυγατρική του Tata Group, διαβεβαιώνει ότι «η φροντίδα για τον κ. Ραμές και τις οικογένειες είναι απόλυτη προτεραιότητα», έχοντας προσφέρει προσωρινή αποζημίωση 21.500 λιρών. Ωστόσο, οι σύμβουλοί του το χαρακτηρίζουν «ανεπαρκές» για να καλύψει ιατρικά έξοδα, απώλεια εισοδήματος και ψυχολογική υποστήριξη. «Η Air India κρύβεται πίσω από δικηγόρους και μας εγκαταλείπει», κατηγορούν.
Το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου παρέχει υποστήριξη, ενώ η ινδική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για πλήρη διερεύνηση. Παράλληλα, η τραγωδία έφερε αλλαγές: Η Air India ενίσχυσε ελέγχους συντήρησης, και διεθνείς ρυθμιστικές αρχές εξετάζουν παρόμοια περιστατικά σε Boeing 787.
Μια Φωνή Ελπίδας Ανάμεσα στη Θλίψη
Η ιστορία του Ραμές, από το «θαύμα» της επιβίωσης στην «κατάρα της θέσης 11A», υπενθυμίζει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. «Υπάρχω, δεν ζω», λέει, αλλά η συγκίνησή του αγγίζει εκατομμύρια. Οι φίλοι του καλούν για μεγαλύτερη στήριξη, ενώ η κοινότητα στο Λέστερ οργανώνει εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Σε έναν κόσμο που ξεχνά γρήγορα, η φωνή του Ραμές υπενθυμίζει: Η επιβίωση δεν τελειώνει με την έξοδο από τα συντρίμμια – ξεκινά εκεί.