Κλαούντια Καρντινάλε: Η Αιώνια Μούσα του Ιταλικού Σινεμά Έφυγε από τη Ζωή στα 87 της
Η Κλαούντια Καρντινάλε, μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του ευρωπαϊκού σινεμά, η «βασίλισσα της Ρώμης» και σύμβολο της μεσοπολεμικής γοητείας, άφησε την τελευταία της πνοή χθες, 23 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 87 ετών, στο Νεμόρ της Γαλλίας, περιτριγυρισμένη από τα παιδιά της. Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε από τον πράκτορά της, Λοράν Σαβρί, ο οποίος δήλωσε: «Μας αφήνει την κληρονομιά μιας ελεύθερης και εμπνευσμένης γυναίκας, τόσο ως γυναίκα όσο και ως καλλιτέχνιδα».
Γεννημένη στις 15 Απριλίου 1938 στην Τύνιδα από Σικελούς γονείς, η Καρντινάλε μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μιλώντας άπταιστα γαλλικά, αραβικά και σικελικό ιδίωμα. Στα 16 της, κέρδισε έναν διαγωνισμό ομορφιάς με τον τίτλο «η πιο όμορφη Ιταλίδα της Τύνιδας», που της χάρισε ένα ταξίδι στη Βενετία για τη Mostra del Cinema. Εκεί, ανακαλύφθηκε από Ιταλούς σκηνοθέτες, παρόλο που αρχικά ονειρευόταν να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της, όμως, την παρότρυνε να ακολουθήσει τον κινηματογράφο, και έτσι ξεκίνησε μια καριέρα που θα την καθιέρωνε ως μία από τις μεγαλύτερες σταρ της δεκαετίας του ’60.
Μια Καριέρα Πλούσια σε Εικόνες και Συνεργασίες
Η άνοδος της Καρντινάλε ήταν εκρηκτική. Το 1963, πρωταγωνίστησε σε δύο αριστουργήματα: Στο 8½ του Φεντερίκο Φελίνι, που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, και στο Ο Γατόπαρδος του Λουκίνο Βισκόντι, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζουζέπε ντο Τόμαζι ντι Λαμπεντόουζα. «Ο Βισκόντι με ήθελε μελαχρινή με μακριά μαλλιά. Ο Φελίνι με ήθελε ξανθιά», είχε θυμηθεί χαμογελώντας σε συνεντεύξεις, αποτυπώνοντας την ένταση και τη μαγεία αυτών των συνεργασιών.
Η φήμη της διαπέρασε τα σύνορα και έφτασε στο Χόλιγουντ. Συνεργάστηκε με θρύλους όπως ο Ντέιβιντ Νίβεν στο Η Ροζ Πάνθηρα του Μπλέικ Έντουαρντς (1963), όπου ο Νίβεν της είχε πει: «Κλαούντια, μαζί με τα σπαγγέτι, είσαι η μεγαλύτερη εφεύρεση της Ιταλίας». Επίσης, πρωταγωνίστησε στο γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε Μια Φορά Κι Έναν Καιρό στη Δύση (1968), δίπλα σε Χένρι Φόντα και Τσαρλς Μπρόνσον, ερμηνεύοντας μια δυναμική χήρα που έγινε σύμβολο ανεξαρτησίας. Οι κριτικοί την αποκαλούσαν «ενσάρκωση της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής γοητείας», ενώ η ίδια έλεγε: «Έζησα περισσότερες από 150 ζωές: πόρνη, αγία, ρομαντική, κάθε είδος γυναίκας, και αυτό είναι υπέροχο, να έχεις την ευκαιρία να αλλάζεις τον εαυτό σου».
Παρά την ακτινοβολία της, η ζωή της Καρντινάλε δεν ήταν χωρίς σκιές. Στα νεανικά της χρόνια, υπέστη βιασμό, με αποτέλεσμα μια μυστική εγκυμοσύνη και τη γέννηση του γιου της, Πάτρικ, στο Λονδίνο. Για χρόνια, τον παρουσίαζε ως «μικρότερο αδελφό» της, λόγω των κοινωνικών ταμπού της εποχής. Η φωνή της, επίσης, συχνά ντουμπλάρονταν από άλλες ηθοποιούς στα ιταλικά φιλμ, εξαιτίας του ξένου προφορικού της ιδιώματος.
Προσωπική Ζωή και Κληρονομιά
Στη προσωπική της ζωή, η Καρντινάλε χώρισε από τον παραγωγό Φράνκο Κριστάλντι στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ξεκίνησε μια μακροχρόνια σχέση με τον σκηνοθέτη Πασκουάλε Σκιτιέρι, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, επίσης ονόματι Κλαούντια. Συνέχισε να δραστηριοποιείται στο σινεμά μέχρι βαθιά γηρατιά, εμφανιζόμενη στην ελβετική τηλεοπτική σειρά Bulle το 2020.
Πέρα από τις ταινίες, η Καρντινάλε υπήρξε πρέσβειρα καλής θελήσεως της UNESCO από το 2000, υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα των γυναικών, και τιμήθηκε με βραβείο Ειρήνης στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2002. Ο Ιταλός υπουργός Πολιτισμού Αλεσάντρο Τζιούλι την αποκάλεσε «μία από τις μεγαλύτερες Ιταλίδες ηθοποιούς όλων των εποχών», ενσαρκώνοντας «την ιταλική χάρη».
Ο θάνατός της προκαλεί παγκόσμιο πένθος, με φόρο τιμής από συναδέλφους και θαυμαστές. Η Κλαούντια Καρντινάλε δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός· ήταν η ίδια η Ιταλία του ’60, μια γυναίκα που έσπασε καλούπια και άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ιστορία του κινηματογράφου. Αντίο, Κλαούντια. Η ομορφιά σου θα λάμπει αιώνια στη μεγάλη οθόνη.
