Σήμερα, 8 Νοεμβρίου, ο ουρανός δεν είναι μακριά. Είναι εδώ, πάνω από τα κεφάλια μας, μέσα στις καρδιές μας, και – για την Πολεμική Αεροπορία – μέσα στα cockpit των μαχητικών μας.
Η Εκκλησία γιορτάζει τη Σύναξη των Ταξιαρχών, δηλαδή τη μεγάλη συνάντηση του Μιχαήλ, του Γαβριήλ και όλων των αόρατων στρατιωτών του Θεού. Η λέξη «Σύναξη» εδώ δεν είναι τυχαία: σημαίνει ενότητα, ομόνοια, συσπείρωση. Είναι η μέρα που θυμόμαστε πώς ο Μιχαήλ ένωσε τις ουράνιες δυνάμεις και έριξε τον Εωσφόρο στο κενό, φωνάζοντας το αθάνατο «Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών;».
Ο Μιχαήλ – Ο «πιλότος» του ουρανού και της Ελλάδας
Ο Μιχαήλ δεν είναι απλώς άγγελος. Είναι Αρχιστράτηγος. Κρατάει πύρινη ρομφαία στο δεξί, και στον αριστερό του την υδρόγειο σφαίρα – σύμβολο ότι ο κόσμος όλος είναι υπό την προστασία του.
Από το 1954, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου και του ΓΕΑ, ο Μιχαήλ είναι επίσημα ο προστάτης της Πολεμικής Αεροπορίας. Κάθε 8 Νοεμβρίου, από την Κρήτη μέχρι την Ανδραβίδα και από τη Λάρισα μέχρι τη Λήμνο, οι πιλότοι μας σηκώνουν τα αεροπλάνα ψηλά και κάνουν τιμητικές διελεύσεις. Είναι η δική τους «λειτουργία στον αέρα».
Και δεν είναι τυχαίο:
Ο Μιχαήλ είναι αυτός που:
- Έσκισε τη γη στις Χώνες της Φρυγίας και κατάπιε τα νερά που ήθελαν να πνίξουν τον ναό του.
- Στάθηκε δίπλα στον Ιησού του Ναυή όταν έπεφτε η Ιεριχώ.
- Θα ηχήσει τη σάλπιγγα στη Δευτέρα Παρουσία.
Λαϊκή παράδοση τον θέλει και ψυχοπομπό: «Μην αφήνεις τα παπούτσια έξω τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου», λένε στη Θράκη, «γιατί θα τα δει ο Μιχαήλ και θα σε πάρει μαζί του». Μισή αλήθεια, μισή ευλάβεια, όλη αγάπη.
Ο Γαβριήλ – Ο αγγελιαφόρος που άλλαξε την Ιστορία
Αν ο Μιχαήλ είναι ο πολεμιστής, ο Γαβριήλ είναι ο ποιητής του Θεού. Το όνομά του σημαίνει «Δύναμη του Θεού» ή «Ήρωας του Θεού». Είναι αυτός που:
- Εμφανίστηκε στη Μαρία μέσα στα Άγια των Αγίων κρατώντας κρίνο και είπε το «Χαίρε Κεχαριτωμένη».
- Έτρεφε την Παναγία με ουράνιο άρτο τρία χρόνια.
- Καθησύχασε τον Ιωσήφ: «Μην φοβάσαι να πάρεις τη Μαρία γυναίκα σου».
- Είπε στους βοσκούς «Μη φοβάστε, ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην».
- Κύλησε τον λίθο από το μνημείο και ανακοίνωσε στις Μυροφόρες «Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών;».
Και το πιο συγκινητικό; Στο Άγιο Όρος, στις Καρυές, εμφανίστηκε σε έναν ταπεινό μοναχό και έψαλλε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας το «Άξιον Εστί». Όταν ο μοναχός είπε «θα το ξεχάσω», ο Γαβριήλ χάραξε με το δάχτυλό του τους στίχους πάνω σε μαρμάρινη πλάκα. Η πλάκα υπάρχει ακόμα. Η φωνή του ακόμα αντηχεί.
Γιατί γιορτάζουμε μαζί Μιχαήλ και Γαβριήλ;
Γιατί ο ένας είναι η δύναμη και ο άλλος η αγγελία.
Ο ένας κρατάει το σπαθί, ο άλλος το μήνυμα.
Ο ένας πολεμάει το κακό, ο άλλος φέρνει το καλό.
Είναι οι δύο πτέρυγες της ίδιας θεϊκής αγάπης.
Μια ευχή για σήμερα
Είτε είσαι πιλότος που πετάει στα 30.000 πόδια,
είτε μητέρα που παλεύει με το άγχος της καθημερινότητας,
είτε παιδί που κοιτάει τον ουρανό και αναρωτιέται «τι υπάρχει εκεί πάνω»,
Σήμερα, 8 Νοεμβρίου, οι Αρχάγγελοι περπατάνε δίπλα σου.
Ο Μιχαήλ σου δίνει κουράγιο.
Ο Γαβριήλ σου ψιθυρίζει «Μη φοβάσαι».
Και αν σηκώσεις τα μάτια ψηλά, μπορεί να δεις ένα F-16 να σχίζει τον ουρανό σαν πύρινη ρομφαία.
Δεν είναι τυχαίο.
Είναι ευλογία.
Χρόνια πολλά, Ταξιάρχες.
Χρόνια πολλά, Ελλάδα.
Χρόνια πολλά σε όποιον πιστεύει ότι ο ουρανός δεν είναι άδειος.