Χίλντα Ηλιοπούλου για τον πατέρα της Ντίνο Ηλιόπουλο: «Τρελάθηκα όταν τον άκουσα να μου μιλάει από την εντατική»
Μνήμες στην εντατική
Στη πρόσφατη συνέντευξή της, η Χίλντα Ηλιοπούλου θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τον πατέρα της, Ντίνο Ηλιόπουλο, όταν εκείνος βρέθηκε στην εντατική. Μίλησε για την ημέρα που άκουσε τη φωνή του μετά από πέντε μέρες σε κώμα, περιγράφοντας την τρομερή ανακούφιση και τη συγκίνηση που ένιωσε.
Η πρόσκληση για τσιγάρο
«Τρελάθηκα όταν τον άκουσα να μου μιλάει από την εντατική», είπε η Χίλντα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο πατέρας της προσπαθούσε να βρει τρόπο να του πάει κάποιος ένα τσιγάρο, κάτι που φαίνεται να ήταν ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του. Αυτή η ανθρώπινη στιγμή, μας υπενθυμίζει την πραγματικότητα που βιώνουν οι ασθενείς στην εντατική.
Οι προτεραιότητες της ζωής
Η Χίλντα Ηλιοπούλου θυμάται επίσης τις απαιτήσεις της καριέρας της κατά την διάρκεια της ασθένειας του πατέρα της. «Την πρώτη φορά που ο πατέρας μου ήταν στην εντατική, έπαιζα στο μιούζικαλ ‘Grease’ στο θέατρο Βέμπο», είπε. Το μοντάρισμα της δουλειάς με τις οικογενειακές υποχρεώσεις έφερε νέες προκλήσεις στην ζωή της. Παρ’ όλα αυτά, η αγάπη και η υποστήριξη οικογένειας είναι πάντα καθοριστικές σε τέτοιες δύσκολες περιόδους.
Ποια είναι η τελευταία στιγμή που θυμάσαι, καθώς ο πατέρας σου έμεινε και ένα διάστημα στην εντατική;
Θυμάμαι πως έμενα στο Κολωνάκι, με παίρνει τηλέφωνο από την κεντρική κλινική μια νοσοκόμα και μου λέει: «Ο μπαμπάς σας σας θέλει». Αγχώθηκα πάρα πολύ. «Δώστε τον μου να του μιλήσω», της απάντησα με αγωνία. «Δεν θέλω τίποτα, έτσι ήθελα να σου μιλήσω» μου είπε. Τρελάθηκα. Βγήκα τρέχοντας και έφτασα με την ψυχή στο στόμα στην κλινική, μπήκα μέσα και ο πατέρας μου είπε ότι ήθελε τσιγάρο και ντρεπόταν να το ζητήσει επειδή ήταν στην εντατική. Προσπαθούσε να βρει τρόπο να του πάει κάποιος ένα τσιγάρο.
Υπήρξε κάποια στιγμή που βγήκες στη σκηνή και η ψυχή σου ήταν «κομμάτια», αλλά εσύ έπρεπε να κάνεις τον κόσμο να διασκεδάσει;
Βέβαια. Την πρώτη φορά που ο πατέρας μου ήταν στην εντατική, εγώ έπαιζα στο μιούζικαλ «Grease» στο θέατρο Βέμπο. Θυμάμαι που έφευγα από την εντατική, όπου μόλις τον είχαν ξυπνήσει έπειτα από πέντε μέρες σε κώμα, κι έπρεπε να τρέξω για να προλάβω την απογευματινή παράσταση. Έξω ήταν κάμερες, δημοσιογράφοι, κόσμος και όλο αυτό είναι δύσκολο να το μοιραστείς, αλλά έπρεπε να τα καταφέρω.
Θυμάμαι να παίζω στο μιούζικαλ με τα δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπο μου αλλά το θέατρο είναι «άγιο». Πιστεύω στο «άγιο» θέατρο που είναι θεραπεία, λυτρωτικό. Το «The show must go on» είναι το φάρμακο μας.
