Παναγιώτης Πετράκης: «Εγώ δυστυχώς είμαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου»

Η Σχέση του Παναγιώτη Πετράκη με την Τηλεόραση

Ο Παναγιώτης Πετράκης, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες της ελληνικής showbiz, εκφράζει ανοιχτά τις σκέψεις του σχετικά με την πορεία του στην τηλεόραση. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε», αποκάλυψε ότι η τηλεοπτική του παρουσία έχει μειωθεί σημαντικά. «Δεν γίνεται κάτι τηλεοπτικά, με έχει αφήσει η τηλεόραση στην ησυχία μου,» είπε χαρακτηριστικά, αποκαλύπτοντας μια αίσθηση απομάκρυνσης από τον χώρο.

Η Επικοινωνία του με τις Κακοποιητικές Συμπεριφορές

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης σε κακοποιητικές συμπεριφορές που έχει παρατηρήσει στον κλάδο του. «Έχω δει κακοποιητικές συμπεριφορές στη δουλειά μου κι έκανα την «πάπια» – το μετανιώνω,» είπε, δίνοντας φως σε μία από τις πιο σκοτεινές πτυχές της καλλιτεχνικής ζωής.

Η Πίστη Ως Σταθερά στη Ζωή του

Μία από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις του Παναγιώτη ήταν η πίστη του, την οποία περιγράφει ως τη μοναδική του σταθερά. «Η πίστη είναι η μόνη μου σταθερά, αυτό που με κρατάει να ελπίζω,» δήλωσε. Η πίστη του φαίνεται να είναι αυτό που τον βοηθά να διαχειριστεί τις προκλήσεις και τους φόβους της καθημερινότητας.

«Είμαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μου μπορώ να σου πω. Από την άποψη ότι δεν κυνηγάω καθόλου τη δουλειά μου. Έχω μια λανθασμένη αίσθηση αξιοπρέπειας και ντροπής», είπε χαρακτηριστικά.

Ο ηθοποιός στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία που έχει η πίστη για εκείνον, περιγράφοντάς τη ως τη μοναδική σταθερά του. «Η πίστη είναι η μόνη μου σταθερά, αυτό που με κρατάει να ελπίζω, να νιώθω ότι αυτή η ζωή έχει νόημα. Με έχει σώσει πολλές φορές από τα σκοτάδια», δήλωσε.

Ο Παναγιώτης Πετράκης ανήκει σε μια κατηγορία καλλιτεχνών που, αν και φημισμένοι, αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις όπως όλοι εμείς. Η ειλικρίνειά του σχετικά με τις προσωπικές του δυσκολίες και η σημασία που αποδίδει στην πίστη του τον καθιστούν πρότυπο για πολλούς.

«Δεν ήθελα να πάω στο J2US, το κανάλι με πίεσε να συμμετάσχω. Μου είπαν “το κανάλι θέλει να το κάνεις”»,σημείωσε, τονίζοντας πως δεν θα το ξαναέκανε. «Δεν θα ξαναπήγαινα, τα ίδια θα κάνω; Εγώ πάντα τραγουδούσα, πάντα είχα το ένα πόδι στο τραγούδι και το άλλο στο θέατρο. Οπότε σκεφτόμουν τι να πάω εγώ να κάνω σαν μαθητευόμενος, αφού ξέρω να τραγουδάω. Από την άλλη, μπορεί και να μου έκανε καλό».

 «Αυτά που έχω ακούσει από αυτοκίνητα που περνάνε από δίπλα μου στη διαπασών δεν μπορώ να πω ότι με τραβάνε σαν άνθρωπο και κυρίως, τα νοήματα που ακούω να περνάνε μέσα από αυτή τη μουσική, ενός άκρατου υλισμού», είπε, εξηγώντας τι τον προβληματίζει. «Ουσιαστικά ισχύει ο νόμος του δυνατότερου, η υποτίμηση του γυναικείου φύλου, η προώθηση της παραβατικής συμπεριφοράς και ότι με αυτού του είδους τη συμπεριφορά θα πετύχεις. Το να κάνει πλύση εγκεφάλου στους νέους ότι αυτές είναι οι αρετές της ζωής κι ότι για αυτές πρέπει να παλέψεις, είναι σαφώς επικίνδυνο».

«Τραγούδησα μια φορά στα μπουζούκια υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Τραγούδησα στον Βοτανικό με Νατάσα Θεοδωρίδου και Μαρινέλλα. Δεν είναι ο χώρος μου. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω. Έχω συνηθίσει σε μικρότερους χώρους που νιώθω ότι γινόμαστε όλοι μια παρέα. Εκεί ένιωθα ότι είμαι εγώ εδώ κι ο άλλος παραπέρα. Ασφυκτιούσα κι ας ήταν δέλεαρ τα χρήματα».

«Υπάρχουν στιγμές που έχω μετανιώσει για το πώς παίζω. Για τα “Παιδιά της γειτονιάς”.

«Δεν έχω δεχτεί κακοποιητική συμπεριφορά, αλλά έχω βρεθεί σε δουλειές που δέχονται άλλα άτομα κακοποιητικές συμπεριφορές. Και πλέον, μετανιώνω για το ότι δεν έκανα κάτι γι’ αυτό. Έκανα την πάπια για να γίνει η δουλειά και παρηγορούσα μετά τους συναδέλφους μου. Δεν πάτησα όμως, πόδι εκείνη τη στιγμή να πω “εσύ αυτό γιατί το έκανες;”».

«Δύο πράγματα με φοβίζουν στο πέρασμα του χρόνου, η απώλεια των αγαπημένων μου προσώπων και η απώλεια των κινητικών μου ικανοτήτων», ανέφερε.