Πέθανε ο Γιώργος Λαμπράκης, γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη ανήμερα της δολοφονίας του πατέρα του

Η ζωή και η κληρονομιά του Γιώργου Λαμπράκη

Ο Γιώργος Λαμπράκης, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 65 ετών, ήταν ένα υποδειγματικό άτομο που ενσάρκωνε τις αξίες και τις αρχές του πατέρα του, Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, γνωστός για τον αγώνα του κατά της φασιστικής κατοχής και τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, είχε επηρεάσει βαθιά τον Γιώργο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Παρόλο που η ζωή του Γιώργου σφραγίστηκε από την τραγική απώλεια του πατέρα του, ο ίδιος κατάφερε να χτίσει μια αξιόλογη καριέρα και να αφήσει το δικό του στίγμα.

Ο Γιώργος Λαμπράκης ασχολήθηκε με την επιστήμη, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, ο οποίος ήταν γιατρός. Η επαγγελματική του πορεία χαρακτηρίστηκε από αφοσίωση και ακεραιότητα, στοιχεία που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Παράλληλα, ήταν ενεργός και στα κοινωνικά δρώμενα, διατηρώντας την παρακαταθήκη του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.

Η ημερομηνία θανάτου του Γιώργου Λαμπράκη, η οποία συνέπεσε με την επέτειο της δολοφονικής επίθεσης στον πατέρα του το 1963, αποτελεί μια συγκινητική και συμβολική σύμπτωση. Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) εξέφρασε τη βαθιά της θλίψη για την απώλεια του Γιώργου, αναγνωρίζοντας τη σημαντική του συμβολή στον κοινό αγώνα για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Η κληρονομιά του Γιώργου Λαμπράκη παραμένει ζωντανή μέσα από τις δράσεις και τις αξίες που υπηρέτησε. Ήταν ένας άνθρωπος που, παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, κατάφερε να διατηρήσει την οικογενειακή παράδοση αγώνα και να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές με το παράδειγμά του.

Η πολιτική κηδεία του Γιώργου Λαμπράκη θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 24 Μαΐου στις 11:30 π.μ. στο Γ’ Νεκροταφείο, σε μια τελετή που αναμένεται να συγκεντρώσει πλήθος κόσμου. Η επιλογή του δημόσιου αυτού χώρου συμβολίζει τον ανοιχτό χαρακτήρα της ζωής και της δράσης του Γιώργου Λαμπράκη, ο οποίος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής και διανοούμενος.

Μετά την πολιτική κηδεία, θα ακολουθήσει τελετή καύσης στη Ριτσώνα, σύμφωνα με την επιθυμία του εκλιπόντος. Η απόφαση αυτή αντανακλά τις ιδεολογικές και φιλοσοφικές του πεποιθήσεις, καθώς και την επιθυμία του να ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση προς το τέλος της ζωής του. Η καύση, ως εναλλακτική μορφή ταφής, κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος και αυτή η επιλογή του Λαμπράκη φωτίζει την ανοιχτόμυαλη του φύση.

Η οικογένεια του Γιώργου Λαμπράκη έχει απευθύνει έκκληση προς τους φίλους και τους γνωστούς του να μην προσφέρουν στεφάνια στην κηδεία, αλλά να κάνουν δωρεές στο κόμμα του. Αυτή η επιθυμία αντικατοπτρίζει την αφοσίωση του Λαμπράκη στις πολιτικές του ιδέες και την επιθυμία του να συνεχίσει να συμβάλλει στην κοινωνική και πολιτική δράση ακόμη και μετά τον θάνατό του.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη:

Ο Γιώργος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1959 και ήταν γιος του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, βαλκανιονίκη, γιατρού, βουλευτή της ΕΔΑ και αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ, Γρηγόρη Λαμπράκη, που σαν σήμερα, στις 22 Μαΐου του 1963 δέχθηκε δολοφονική επίθεση στη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιώργος Λαμπράκης από μικρή ηλικία έδειξε ότι είχε μια καρδιά που δεν σήκωνε την αδικία και την εκμετάλλευση. Σε όλη του τη ζωή στάθηκε στο πλευρό των αδύναμων, των καταπιεσμένων. Πήρε θέση και αγωνίστηκε ως το τέλος μέσα από τις γραμμές του εργατικού – λαϊκού κινήματος για να ξημερώσουν για τον λαό μας καλύτερες μέρες χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά.

Μέσα από την πρωτοπόρα δράση που ανέπτυξε καταξιώθηκε στη συνείδηση των συναδέλφων του στον Δήμο Πειραιά, όπου εργαζόταν. Πρωτοστάτησε στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, ως πρόεδρος του σωματείου του.

Η επαφή του με το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με την ΕΕΔΥΕ, ξεκίνησε το 1983, όταν ο συναθλητής του Γρηγόρη Λαμπράκη, Σωτήρης Νάνος, τον έφερε σε επαφή με τους συνοδοιπόρους του Γρηγόρη Λαμπράκη, Παντελή Γούτη, Μπάμπη Παπαδόπουλο και Ανδρέα Μαμμωνά. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Για περισσότερα από 40 χρόνια, από το 11ο έως και το 19ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ, ο Γιώργος Λαμπράκης διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη της δράσης του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του για τη διατήρηση του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα και την ανασυγκρότηση της ΕΕΔΥΕ τη δεκαετία του 1990, όταν μαζί με τον τότε οργανωτικό γραμματέα της, Γρηγόρη Πετρόπουλο, γυρνούσαν ολόκληρη την Ελλάδα για τις πορείες Ειρήνης.

Ο Γιώργος Λαμπράκης μαζί με μια ομάδα συναγωνιστών εκείνη την εποχή συνέβαλαν όχι μόνο στο να κρατηθεί όρθια η ΕΕΔΥΕ, αλλά σιγά σιγά να αναπτύξει τη δράση της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιώργος Λαμπράκης περπάτησε σε όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης από τη Μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Ξεχωρίζει η συνεισφορά του στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία το 1999.

Με τη σεμνότητα που τον χαρακτήριζε ο Γιώργος τίμησε στην πράξη με τη δράση του τη μνήμη του πατέρα του και των άλλων αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Υψωσε το ανάστημά του στην προσπάθεια αλλοίωσης και καπηλείας της ιστορικής μνήμης και παρακαταθήκης τους.

Οπως σημείωνε ο ίδιος στην ανοιχτή επιστολή του το 2013 με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: «Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη συμβάλλει κι ατσαλώνει τη διαπαιδαγώγηση των νέων αν συνδέεται στην πράξη με την ανυπακοή στην κυρίαρχη πολιτική, με τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας και των αιτιών που την προκαλούν, με τον αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη είχε και έχει περιεχόμενο πάλης, συνειδητής και συγκεκριμένης και επειδή η μήτρα των αιτιών της δολοφονίας του υπάρχει και εξακολουθεί το ίδιο «έργο», η καλύτερη τιμή σε εκείνον είναι η πάλη για την εξάλειψή της. Ολα τα άλλα –και δεν θα το θέλαμε– θα είναι ένα «μνημόσυνο» και μια «επάλειψη» με άλλοθι «τα χρόνια εκείνα» «όρκων» που δεν κρατήθηκαν και «χρεών» που παραμένουν ανεξόφλητα.

Είναι για «μνημόσυνα» –έστω και «λαμπρά»– ο άνθρωπος που κατέβηκε από τον Τύμβο του Μαραθώνα με αυτήν την περπατησιά;

Οσοι ανατρίχιασαν και ανατριχιάζουν μπροστά στο βλέμμα που είναι αποτυπωμένο σε εκείνη τη φωτογραφία και μπορούν να «δουν» τον δρόμο που άνοιξε και περπάτησε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ας σκεφθούν…»

Ιδιαίτερη ήταν η ανησυχία του και το ενδιαφέρον του για τη νέα γενιά και για το πώς αυτή θα ενταχθεί ακόμη περισσότερο στον αγώνα και στο κίνημα. Με τη στάση του βοηθούσε τους νέους συναγωνιστές να παίρνουν πρωτοβουλίες, να μελετάνε την ιστορία του κινήματος, να αναδεικνύονται στην πρώτη γραμμή της πάλης.

Ακούραστος, με το πλατύ του χαμόγελο, πραγματικός εργάτης στην υπηρεσία της πάλης του λαού μας άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην πάλη της ΕΕΔΥΕ, στην πάλη του λαϊκού κινήματος.

Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σκύβουμε το κεφάλι και αποχαιρετάμε με μεγάλο σεβασμό τον σύντροφο και συναγωνιστή Γιώργο, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε και θα δυναμώσουμε τον αγώνα μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για μια κοινωνία με πραγματική ειρήνη, φιλία, αλληλεγγύη, με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους ανάμεσα στους λαούς. Γιατί με τον τρόπο αυτόν ξέρουμε ότι τιμάμε στην πράξη τους αγώνες τους δικούς του και όλων των υπόλοιπων αγωνιστών του κινήματος.

Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει τα πιο βαθιά της συλλυπητήρια στη γυναίκα του Δέσποινα, τα παιδιά και τα εγγόνια του, καθώς και σε όλους τους οικείους του.