Πάνος Κιάμος: «Θέλω τα τραγούδια που βγάζω να αγγίζουν τον κόσμο»
Η Εμπειρία του Πάνου Κιάμου στη Μουσική
Ο Πάνος Kιάμος, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής, μοιράστηκε τις προσωπικές του εμπειρίες σχετικά με την καριέρα του και τις επιλογές που έχει κάνει για τη μουσική του επαγγελματική πορεία. Όπως τόνισε, η αυθεντικότητα και η συνέπεια στα μουσικά κομμάτια είναι κρίσιμης σημασίας.
Απορρίπτοντας Επιτυχίες για την Αυθεντικότητα
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εκπομπή «Αστερόσκονη», ο Κιάμος αποκάλυψε ότι έχει απορρίψει πολλά τραγούδια, παρά το γεγονός ότι πίστευε πως θα είχαν μεγάλη επιτυχία. Ο λόγος behind αυτές τις απορρίψεις είναι πως ένιωθε ότι δεν ταιριάζουν με το στιλ και την εικόνα του. «Πρέπει οπτικά και βιωματικά να στηρίξεις ένα τραγούδι», επισήμανε, εξηγώντας ότι μια μουσική ερμηνεία απαιτεί πιο πολυδιάστατη προσέγγιση.
Η Πρώτη Φορά στο Ραδιόφωνο
Ένα ακόμα συγκινητικό σημείο της συζήτησης ήταν όταν αναφέρθηκε στην πρώτη φορά που άκουσε ένα τραγούδι του να παίζει στο ραδιόφωνο. Η συγκίνηση που ένιωσε ήταν ανεπανάληπτη, κάτι που επιβεβαίωσε την αξία της μουσικής του. Ο Πάνος Κιάμος υπογράμμισε πως, για έναν καλλιτέχνη, είναι θεμελιώδες να μπορεί να εκφράσει αυθεντικά τα συναισθήματα που περιέχονται στα κομμάτια του, ώστε να δημιουργεί μια πραγματική σύνδεση με το κοινό.
«Πολλές φορές παίρνουμε τραγούδια που δεν είναι για εμάς. Πρέπει οπτικά και βιωματικά να στηρίξεις ένα τραγούδι. Δεν θα μπορούσα να πω ποτέ τραγούδι που να έχει σχέση με τους μετανάστες. Έχουν έρθει στα χέρια μου τραγούδια που ήξερα ότι θα έκαναν επιτυχία, αλλά μου έλεγαν “ρε Πάνο δεν σου πάει αυτό το κομμάτι”. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που δεν ταιριάζουν στο λουκ μου. Μου έλεγαν “είσαι babyface, δεν μπορώ να σε βάλω να πεις κάτι επιθετικό”. Είναι σημαντικό να ξέρει ο συνθέτης και ο στιχουργός για ποιον γράφουν»
«Το “Χωρίς νερό μπορώ” κυκλοφόρησε το 1998. Όταν το άκουσα, ανατρίχιασα. Το λέω το τραγούδι, βγαίνει τον Μάιο. Είμαι ένα παιδί που ακούω ραδιόφωνο, με νοιάζει να τα τραγούδια μου παίζονται. Θέλω τα τραγούδια που βγάζω να αγγίζουν τον κόσμο και να παίζουν στο ραδιόφωνο»
«Τότε, ήμουν 19 χρονών παιδί και ήμουν πάνω από το ραδιόφωνο, άλλαζα τους σταθμούς μην και το χάσω. Περνάει ένας μήνας τίποτα, περνάνε δύο τρεις μήνες, τίποτα. Δεν κοιμόμουν, όλη μέρα ήμουν στο ραδιόφωνο. Έχουν περάσει 4-5 μήνες, δεν το είχα ακούσει πουθενά. Ο θείος μου μου είπε “καλύτερα να μην έχεις τραγούδι, παρά τραγούδι που δεν ακούγεται”. Όπου το έβαζα, μου έλεγαν “τι ωραίο τραγούδι”. Κάποια στιγμή πάω προς παραλία και βάζω τα κλάματα, είχα απελπιστεί ότι δεν θα παίξει ποτέ το τραγούδι. Ξαφνικά ακούω έναν σταθμό να το παίζει. Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να μου έδωσες όλο μου τον κόσμο. Ξαφνικά μετά άρχισε να ακούγεται και εγώ ήμουν από πάνω και το χαιρόμουν, δεν μπορούσα να το πιστέψω»
