«Ο Στάρμερ ανταμείβει την τερατώδη τρομοκρατία της Χαμάς και τιμωρεί τα θύματά της», λέει ο Νετανιάχου
Σε μια έντονη διπλωματική αντιπαράθεση, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά του Βρετανού ομολόγου του Κιρ Στάρμερ, κατηγορώντας τον ότι «ανταμείβει την τερατώδη τρομοκρατία της Χαμάς και τιμωρεί τα θύματά της» μετά την ανακοίνωση της Βρετανίας ότι θα αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος τον Σεπτέμβριο του 2025, εάν το Ισραήλ δεν προβεί σε ουσιαστικά βήματα για τον τερματισμό της κρίσης στη Γάζα. Η δήλωση του Νετανιάχου, που δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό του στο X στις 29 Ιουλίου 2025, αντικατοπτρίζει την οργή του Ισραήλ για την αλλαγή στάσης του Ηνωμένου Βασιλείου, εν μέσω μιας κλιμακούμενης ανθρωπιστικής κρίσης και διεθνούς πίεσης για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή.
Η Βρετανική Πρωτοβουλία και η Ισραηλινή Αντίδραση
Ο Κιρ Στάρμερ, μετά από έκτακτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο Λονδίνο στις 29 Ιουλίου 2025, δήλωσε ότι η Βρετανία θα αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, εκτός εάν το Ισραήλ συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός, επιτρέψει την απρόσκοπτη είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, σταματήσει την επέκταση των εποικισμών στη Δυτική Όχθη και δεσμευτεί για μια ειρηνευτική διαδικασία που θα οδηγήσει σε λύση δύο κρατών. Ο Στάρμερ, πρώην δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόνισε ότι η απόφαση αντικατοπτρίζει την «ανυπόφορη» ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα, όπου εικόνες πεινασμένων παιδιών και εκτοπισμένων οικογενειών έχουν προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή.
Ο Νετανιάχου, σε μια οργισμένη ανάρτηση στο X, δήλωσε: «Ένα τζιχαντιστικό κράτος στα σύνορα του Ισραήλ ΣΗΜΕΡΑ θα απειλήσει τη Βρετανία ΑΥΡΙΟ. Η πολιτική κατευνασμού προς τους τζιχαντιστές τρομοκράτες πάντα αποτυγχάνει. Θα αποτύχει και σε εσάς. Δεν θα συμβεί». Οι δηλώσεις του αντικατοπτρίζουν τη μακροχρόνια αντίθεσή του στη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους, καθώς υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε τέτοια κίνηση θα αποτελούσε «πλατφόρμα για την καταστροφή του Ισραήλ».
Διεθνής και Εσωτερική Πίεση
Η ανακοίνωση του Στάρμερ έρχεται μετά από παρόμοια απόφαση της Γαλλίας, η οποία δεσμεύτηκε να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, και εν μέσω αυξανόμενης πίεσης από το Εργατικό Κόμμα και τη διεθνή κοινότητα. Η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς εξήραν την κίνηση, ενώ η Χαμάς την χαρακτήρισε «θετικό βήμα» προς την αυτοδιάθεση. Αντίθετα, οι ΗΠΑ, μέσω του απεσταλμένου για τη Μέση Ανατολή Στιβ Γουίτκοφ, εξέφρασαν επιφυλάξεις, υποστηρίζοντας ότι η αναγνώριση θα μπορούσε να περιπλέξει τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός.
Στο Ισραήλ, η απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Το Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων δήλωσε ότι η αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους ενώ 50 όμηροι παραμένουν στα χέρια της Χαμάς «ισοδυναμεί με ανταμοιβή της τρομοκρατίας». Παράλληλα, ο Νετανιάχου, που αντιμετωπίζει διεθνή απομόνωση και κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, επανέλαβε την απαίτησή του για πλήρη στρατιωτικό έλεγχο του Ισραήλ σε όλα τα εδάφη δυτικά του Ιορδάνη, απορρίπτοντας τη λύση δύο κρατών.
Η Ανθρωπιστική Κρίση στη Γάζα
Η απόφαση της Βρετανίας ανταποκρίνεται στην επιδεινούμενη κατάσταση στη Γάζα, όπου ο ΟΗΕ προειδοποιεί για «μαζική πείνα» και «ανθρωπογενή λιμό». Πάνω από 60.000 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους από την έναρξη του πολέμου τον Οκτώβριο του 2023, ενώ το 85% του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί. Η Βρετανία έχει ήδη ξεκινήσει αεροπορικές αποστολές βοήθειας και έχει δεσμευτεί να συνεχίσει την πίεση για την είσοδο 500 φορτηγών βοήθειας καθημερινά στη Γάζα.
Μια Κρίσιμη Στιγμή για τη Μέση Ανατολή
Η κίνηση του Στάρμερ σηματοδοτεί μια στροφή στη βρετανική πολιτική, που ιστορικά υπήρξε επιφυλακτική απέναντι στην αναγνώριση της Παλαιστίνης χωρίς διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, η υπό όρους φύση της απόφασης έχει προκαλέσει κριτική από φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις, που υποστηρίζουν ότι η κρατική υπόσταση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως «διαπραγματευτικό χαρτί». Καθώς πλησιάζει ο Σεπτέμβριος, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, με την ελπίδα ότι η πίεση από τη Βρετανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες θα οδηγήσει σε πρόοδο προς την ειρήνη ή, αντίθετα, σε περαιτέρω κλιμάκωση των εντάσεων.
