Ο Νίκος Γκέλια συγκλονίζει: Έπαθε ανεύρυσμα και πέθανε, τον έκαψα, έκλαψα, πήρα το αμάξι και είπα “πρέπει να πάω για δουλειά”
Η ζωή του ηθοποιού και οι προκλήσεις
Ο Νίκος Γκέλιας αναλαμβάνει να μοιραστεί τον πόνο και τα συναισθήματά του σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο που παραχώρησε στο περιοδικό Λοιπόν. Αναφερόμενος στον θάνατο του κολλητού του, ο οποίος άφησε τον κόσμο από καρδιακό επεισόδιο, ο ηθοποιός εξήγησε ότι η απώλεια του φίλου του τον βύθισε σε σκέψεις και αναστοχασμούς.
Η τέχνη ως μορφή ψυχοθεραπείας
Η απόφαση του να γίνει ηθοποιός είναι κάτι που ο Νίκος δεν έχει μετανιώσει, παρά τις δυσκολίες. Αντίθετα, χαρακτήρισε τη δουλειά του ως την «καλύτερη στον κόσμο», καθώς του δίνει τη δυνατότητα να ζει πολλές ζωές μέσα από τους ρόλους του. Αναγνωρίζει ότι όταν αντιμετωπίζει προσωπικές απώλειες ή προβλήματα υγείας, η τέχνη του προσφέρεται ως ψυχοθεραπεία. Το να εκφράζει τα συναισθήματά του μέσω της υποκριτικής αποτελεί για εκείνον μια μορφή απελευθέρωσης.
Κάθε Μάιο (γέλια), έχω αυτό το άγχος το τι έπεται. Εντάξει, είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο, γιατί μπορώ να ζω 100 ζωές χωρίς να πληρώνω το τίμημα. Είναι η απόλυτη ευτυχία, μπορείς να ζεις τα πάντα.
Συγκλονιστικές στιγμές και αυτογνωσία
Στο «Ναυάγιο», ο Νίκος βίωσε την ξαφνική απώλεια του φίλου του με πολύ ψυχισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πήγα τον έκαψα, έκλαψα, πήρα το αμάξι και είπα “πρέπει να πάω για δουλειά”». Αυτό αποδεικνύει ότι η ζωή και η τέχνη είναι παράλληλες. Μέσα από την πράξη, αποκαλύπτει ότι μπορεί να βρει δύναμη και νόημα στην τέχνη, ακόμα και σε περιόδους συγκλονιστικών αλλαγών.
Πρόσφατα μου συνέβη αυτό. Συγκεκριμένα, στο «Ναυάγιο» έχασα τον κολλητό μου από καρδιά ξαφνικά. Έπαθε ανεύρυσμα και πέθανε. Πήγα τον έκαψα, έκλαψα, πήρα το αμάξι και είπα «πρέπει να πάω για δουλειά». Ήταν μια μορφή ψυχοθεραπείας, το να εκφράσεις το συναίσθημα με έναν τρόπο που δικαιολογείται από μια συνθήκη. Ήταν εξαγνιστικό εκείνη την ώρα.
