Μνημόσυνο του Νίκου Φλωρινιώτη: Συγκλονίζει η μητέρα του – “Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει φύγει το παιδί μου”

Η θλίψη της οικογένειας

Στις 15 Δεκεμβρίου τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Νίκου Φλωρινιώτη, που άφησε πίσω του μια ανατριχιαστική κληρονομιά στη μουσική σκηνή της Ελλάδας. Ο διάσημος τραγουδιστής και γιος του αείμνηστου Γιάννη Φλωρινιώτη, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 39 ετών, μετά από μια γενναία μάχη με τον καρκίνο. Η αδερφή του, στο μνημόσυνο, εξέφρασε τη βαθιά της θλίψη λέγοντας, «μακάρι να ξύπναγα αύριο και να ήταν εφιάλτης». Αξιοσημείωτο είναι ότι η οικογένεια του Νίκου έχει προχωρήσει σε νομικές διαδικασίες, αναφορικά με τη λάθος διάγνωση της υγείας του.

Δυσκολίες και αναμνήσεις

Η μητέρα του, Μάχη Φλωρινιώτη, μοιράστηκε την προσωπική της τραγωδία στην εκπομπή «Happy Day». Έδειξε τη βαθιά της θλίψη, δηλώνοντας πως δεν μπορεί να πιστέψει την απώλεια του παιδιού της. Οι δηλώσεις της φέρνουν στο προσκήνιο τις δυσκολίες που βιώνει μια οικογένεια μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, αναδεικνύοντας την αγάπη και τις μνήμες που συνεχίζουν να ζουν στην καρδιά τους.

Η σκληρή πραγματικότητα των εορτών

Αρχίζοντας από τις γιορτές του Δεκεμβρίου, η μητέρα του Νίκου παραδέχθηκε ότι πλέον μισεί τα Χριστούγεννα, καθώς ήταν η γιορτή που αγαπούσε περισσότερο ο γιος της. Με συγκίνηση αναφέρει πως «νιώθεις το παιδί σου πάντοτε δίπλα σου», καταλήγοντας με την ελπίδα ότι η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή, μέσα από τα ρούχα του και τις ακριβές αναμνήσεις του.

«Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει φύγει το παιδί μου. Νιώθεις το παιδί σου πάντοτε δίπλα σου. Έχω κρατήσει τα πάντα από εκείνον. Χαϊδεύω τα ρούχα του και πιστεύω ότι είναι εκεί μαζί μου, τα ανοίγω, τα βλέπω και λέω, “‘έλα παιδί μου, τα ρούχα σου είναι έτοιμα”. Τα λάτρευε τα Χριστούγεννα. Εγώ πλέον τα μισώ. Έχουμε κινηθεί νομικά για τον θάνατό του. Δεν είχε γίνει βιοψία όταν του είχαν βγάλει το σπίλωμα. Αμέλεια».

Η αδερφή του, Άννα Φλωρινιώτη, τόνισε πως ήταν ένας πολύ δύσκολος χρόνος και ότι τον βλέπει στον ύπνο της κάθε μέρα.

«Ένας πολύ δύσκολος, πολύ άσχημος χρόνος. Μακάρι να ξύπναγα αύριο και να ήταν όλα αυτά ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης. Αυτό προσεύχομαι κάθε μέρα. Και τι δεν θα ‘δινα για να γινόταν αυτό; Τον βλέπω στον ύπνο μου κάθε μέρα. Όλα τα έχω κρατήσει. Τα πράγματά τους, τα προσωπικά τους είδη, τις βούρτσες, τις οδοντόβουρτσές τους, όλα τα προσωπικά τους είδη τα έχω».