Μαρία Κάλλας: Το μυστήριο γύρω από τον θάνατό της

Η Τελευταία Ημέρα της Μαρίας Κάλλας

Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977, η διάσημη σοπράνο Μαρία Κάλλας άφησε την τελευταία της πνοή, αφήνοντας πίσω της μια μυστηριώδη κληρονομιά. Ο θάνατός της οδήγησε σε πολλαπλές εικασίες και θεωρίες γύρω από τα αίτιά του.

Επίσημη Αιτία Θανάτου: Καρδιακή Ανακοπή

Η επίσημη ιατρική έκθεση ανέφερε ότι η αιτία θανάτου της Μαρίας Κάλλας ήταν καρδιακή ανακοπή. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου στον Ελληνορθόδοξο Καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου στο Παρίσι, και όπως επιθυμούσε, το σώμα της αποτεφρώθηκε και η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο Πέλαγος την άνοιξη του 1979.

Φήμες για Αυτοκτονία

Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν έντονες φήμες ότι η τραγουδίστρια αυτοκτόνησε λόγω του επώδυνου χωρισμού της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Αναφορές της εποχής μιλούσαν για υψηλή δόση βαρβιτουρικών ως αιτία θανάτου, δημιουργώντας ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από τις τελευταίες ημέρες της.

Νέες Ανακαλύψεις: Η Υπόθεση της Δερματομυοσίτιδας

To 2010, Ιταλοί φωνίατροι παρουσίασαν νέα στοιχεία που φώτισαν επιπλέον την υπόθεση. Σύμφωνα με τους Φράνκο Φούσι και Νίκο Παολίλο, η Μαρία Κάλλας υπέφερε από δερματομυοσίτιδα, μια εκφυλιστική νόσο που επηρέαζε τους μυς και το λάρυγγά της. Αυτή η πάθηση εξηγεί την παρακμή της φωνής της από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 και προσφέρει μια εναλλακτική θεωρία σχετικά με την αιτία του θανάτου της.

Οι δύο φωνίατροι ανέλυσαν, επίσης, και τα τελευταία βίντεο της Κάλλας, στα οποία ήταν εμφανής και η μυϊκή χαλάρωση που είχε υποστεί, αφού ο θώρακάς της δεν διατεινόταν κατά τη διάρκεια των αναπνοών. Η μελέτη αυτή έρχεται να ρίξει νέο και πιθανότατα καθοριστικό φως στη διάγνωση της δερματομυοσίτιδας, που είχε σχηματίσει ο ιατρός Μάριο Τζακοβάτσο, ο οποίος είχε επισκεφτεί την τραγουδίστρια το 1975, αλλά είχε κρατήσει κρυφή τη διάγνωσή του μέχρι το 2002.

Όπως εξηγούν οι δύο Ιταλοί επιστήμονες, η θεραπεία για τη δερματομυοσίτιδα βασίζεται σε κορτιζονούχα και ανοσοκατασταλτικά σκευάσματα, τα οποία είναι πιθανό να επιφέρουν σταδιακά καρδιακή ανεπάρκεια. Επομένως, ο Φούσι και ο Παολίλο συμφωνούν με την επίσημη ιατρική έκθεση, μόνο που διευκρινίζουν ότι η ανακοπή δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά το αποτέλεσμα της εκφυλιστικής μυασθένειας.