Μίμης Φωτόπουλος: Σαν σήμερα, 20 Απριλίου 1913, γεννήθηκε ο σπουδαίος ηθοποιός

Ο μεγάλος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1913 στη Ζάτουνα της Γορτυνίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, καθώς έμεινε νωρίς ορφανός από πατέρα. Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά την παράτησε στο δεύτερο έτος. Η καλλιτεχνική του φύση τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (τότε Βασιλικού Θεάτρου).

Πρεμιέρα στη θεατρική του καριέρα έκανε στο 1932, σε ηλικία 19 ετών, στην παράσταση «Λοκαντιέρα», με το θίασο Κουνελάκη. Δύο χρόνια αργότερα αναχώρησε για την πρώτη του περιοδεία, με το θίασο «Δράματος, κωμωδίας, κωμειδυλλίου και επιθεωρήσεως» του Θεμιστοκλή Νέζερ. Λίγο πριν από τον πόλεμο του ’40 έκανε ένα σύντομο πέρασμα απ’ το χώρο του βαριετέ και το θέατρο της Κατερίνας, συμμετέχοντας σε πολεμικές επιθεωρήσεις και μουσικές ηθογραφίες.

Με τη γλυκιά ανθρώπινη φωνή του και τη μεγάλη του ικανότητα στην ερμηνεία, ο Μίμης Φωτόπουλος έλαβε δικαιωματικά τον τίτλο του «σοφού μάγκα» του ελληνικού κινηματογράφου. Υπήρξε ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής, συγγραφέας και ζωγράφος και καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς της χώρας μας.

O Mίμης Φωτόπουλος παντρεύτηκε μια φορά, το 1947, με την Δήμητρα Τσάλα και μαζί απέκτησαν δύο κόρες, την Μαρία και την Άννα. Στη διάρκεια της Χούντας η σύζυγός του εξορίστηκε στη Γυάρο για αρκετούς μήνες κι εκείνος έμεινε στην Αθήνα με τις κόρες του βρίσκοντας διέξοδο στις εικαστικές τέχνες και την δημιουργία ιδιαίτερα χαρακτηριστικών έργων με κολάζ γραμματοσήμων. Στα χρόνια που ακολούθησαν οργάνωσε πέντε εκθέσεις με έργα του.

Παραθέτουμε ένα από τα ποιήματα του:

Αγαπημένη μου
όταν μια μέρα θα με χάσεις
μη με ζητάς στα γκρίζα σύννεφα
καθώς θα πέφτει η βροχή
και θα σκορπάνε στους ανέμους
τα κίτρινα του φθινοπώρου φύλλα.

Μήτε στο φως του φεγγαριού
τις ανοιξιάτικες βραδιές.
Και του χειμώνα
τις σταχτιές νυχτιές
μη με ζητάς
μέσα στις φλόγες του τζακιού.

Στις κατοικίες των πεθαμένων
τα καλοκαίρια
μη με γυρέψεις άδικα.

Αν με θελήσεις
θα με βρεις
μεσ’ στων παιδιών μου την πνοή
και μεσ’ στις λίμνες των ματιών τους.

Μίμης Φωτόπουλος, ”Ποιήματα Ημιτόνια – Μπουλούκια