Μάρω Κοντού: Συγκίνησε μιλώντας για τα παιδάκια του «Μητέρα» – «Θέλεις όλα μαζί να τα πάρεις, να τα αγκαλιάσεις, να τα φιλήσεις»

Η Εξομολόγηση της Μάρω Κοντού

Η διάσημη ηθοποιός Μάρω Κοντού, καλεσμένη στην εκπομπή «στιγμές» του Μάνου Νιφλή, μοιράστηκε προσωπικές της σκέψεις και συναισθήματα σχετικά με την απόφαση της να μην αποκτήσει παιδιά. Στη διάρκεια της συνέντευξης, αποκάλυψε ότι για αρκετά χρόνια έβλεπε αυτή την κατάσταση ως αναπηρία, νοσταλγώντας το μητρικό ένστικτο που ποτέ δεν βίωσε.

Η Αλήθεια για τον Αγώνα της

Όπως ανέφερε, η προσπάθεια της να γίνει μητέρα ήταν μια διαρκής διαδικασία που δεν οδήγησε στην επιτυχία που επιθυμούσε. Η Μάρω Κοντού αναφέρθηκε στα συναισθήματα που την κυρίευαν, θυμίζοντας πολλές γυναίκες που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Η ειλικρίνητά της εκτός από ανακουφιστική, μπορεί να προσφέρει υποστήριξη και σε άλλες γυναίκες που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.

«Έκανα μια προσπάθεια να κάνω παιδιά, αλλά δε γινόταν… Για κάποιο λόγο γίνονται όλα. Ήμουν μια ωραία κοπέλα που τη θέλανε όλοι. Δεν είχα αυτοεκτίμηση. Είχα το κόμπλεξ ότι δεν κάνω παιδιά άρα αυτός που με αγαπάει θα το ζητήσει κάποια στιγμή άρα έχω αναπηρία. Δεν αισθανόμουν ότι ήμουν τόσο όμορφη όσο μου λέγανε. Δεν είχα αυτή την αυτοπεποίθηση που έχω σήμερα στα 90. Σήμερα λέω “Μάρω είσαι υπέροχη, σκατά ήσουν νέα!”. Μέσα στο κόμπλεξ ήμουνα. Είναι θείο δώρο να περάσεις από αυτή τη ζωή και να ζήσεις δύο ζωές. Τι μία με τα συμπλέγματα και την άλλη με αυτή την ευδαιμονία. Δεν θέλω να γυρίσω στα 25, θέλω αυτό που είμαι σήμερα να κρατήσει λίγο ακόμα» εξομολογήθηκε η ηθοποιός

«Έχω ένα προσόν, κάτι που δεν μπορώ να το κάνω, δεν με απασχολεί. Ήμουν μια ωραία κοπέλα που με ήθελαν όλοι, αλλά είχα κόμπλεξ που δεν μπορούσα να κάνω παιδί. Το έβλεπα σαν αναπηρία»

Η Θητεία στο Ίδρυμα «Μητέρα»

Η συζήτηση δεν περιορίστηκε μόνο στο κομμάτι της μητρότητας. Η Μάρω Κοντού αναφέρθηκε και στη θητεία της ως πρόεδρος στο ίδρυμα «μητέρα», το οποίο έχει σκοπό την υποστήριξη των μητέρων και παιδιών σε ανάγκη. Έχει λάβει μέρος σε πολλές δράσεις και πρωτοβουλίες, αποδεικνύοντας την αφοσίωσή της στο κοινωνικό έργο και την αγάπη της για τα παιδιά που χρειάζονται βοήθεια.

«Η εμπειρία μου στο “Μητέρα” είναι υπέροχη. Έδωσα την καρδιά μου, τα συναισθήματά μου, τη δουλειά μου. Έκανα πράγματα εκεί μέσα που δεν έχουνε γίνει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και τα έκανα σε δεκαεννέα μήνες που έμεινα», τόνισε και πρόσθεσε: «Άλλαξα όλο το σύστημα της θέρμανσης. Βρήκα πούλμαν, βρήκα τρόφιμα, βρήκα κρεβάτια, βρήκα φάρμακα, βρήκα, βρήκα, βρήκα… Γνώρισα τα παιδάκια.. Τα παιδάκια αυτά τα χιλιάδες, εκατοντάδες μάλλον, που δεν ξέρεις τι να κάνεις. Θέλεις όλα μαζί να τα πάρεις, να τα αγκαλιάσεις, να τα φιλήσεις. Και θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα, που διορίστηκα πρόεδρος, πόσο ξινές ήταν όλες οι γυναίκες: οι παιδίατροι, οι γυναίκες μέσα στους θαλάμους… Ξινές όλες, κρατημένες μαζί μου. Σου λέει “ήρθε μια ηθοποιός τώρα να μας κάνει την πρόεδρο. Τι να μας κάνει;”. Και τι δεν έκανα!».

Αναφερόμενη στην πρώτη μέρα της στο ίδρυμα μοιράστηκε, επίσης, μια σημαντική στιγμή: «Με αυτή την ξινίλα όλη, πήρα όλους τους θαλάμους επίσκεψη. Και φτάνω και στα νεογέννητα. Άλλο κοιμότανε, άλλο γουργούριζε… Ήτανε, λοιπόν, ένα αγοράκι γυρισμένο μπρούμυτα κι όταν φτάνω από πάνω σηκώνει το κεφάλι και μου σκάει ένα χαμόγελο. Το μόνο χαμόγελο που πήρα από το “Μητέρα” την πρώτη μέρα που πήγα. Και το καλύτερο. Έγινε ο αγαπημένος μου, βέβαια, αυτός».