Κάρμεν Ρουγγέρη: «Μετά την απώλεια του συζύγου μου, δεν φοβάμαι πια τον θάνατο»
Η Αγάπη που Διαρκεί
Η κάρμεν ρουγγέρη, γνωστή ηθοποιός και σύζυγος του βαρύτονου Ανδρέα Κουλουμπή, μοιράζεται τις σκέψεις της για τον σύζυγό της και την αίσθηση του κενού που άφησε πίσω του. Από την πρώτη τους γνωριμία, ένιωθε ότι ήταν ο άντρας της ζωής της. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε 57 χρόνια από κοινού.
Η Δύναμη της Μνήμης
Στην πρόσφατη εμφάνισή της στην εκπομπή «καλύτερα αργά», η Ρουγγέρη ανέφερε ότι η απουσία του συζύγου της έχει αλλάξει ριζικά την οπτική της για τη ζωή και τον θάνατο. Εξήγησε πώς η αναπάντεχη γνωριμία τους, που φαινόταν γραφτό, της δίνει ακόμη δύναμη σήμερα. «Τον αισθάνομαι ακόμα κοντά μου», είπε, περιγράφοντας τη σύνδεσή της μαζί του.
«Ο σύζυγός μου ήταν εξαιρετικός. Ήταν σπουδαία φυσιογνωμία και ο πιο ταπεινός άνθρωπος του κόσμου. Σε όλα μας τα έργα ήταν ο στιχουργός μας, μοιραία ακούω την παράστασή μας και τον ακούω σε όλα μας τα έργα. Δεν αισθάνθηκα ότι θέλω να πάρω άδεια από τη δουλειά μου, το αντίθετο, τώρα θέλω να δουλεύω πιο πολύ για να γεμίζω τις ώρες μου. Μπορεί να έφυγε από τη ζωή, αλλά τον αισθάνομαι κοντά μου»,είπε χαρακτηριστικά
«Γνωριστήκαμε στα 14 μου. Μετά το σχολείο, πήγα σε μια παράσταση και άκουσα κάποιον να ντουμπλάρει τον πρωταγωνιστή. Είπα “τι θεϊκή φωνή είναι αυτή;”. Από τότε έλεγα σε όλους ότι εγώ έχω ερωτευτεί αυτή τη φωνή», αποκάλυψε.
«Είχα μεγάλη αδυναμία στους άντρες με γυαλιά», ανέφερε χαμογελώντας. Όταν της πρότεινε να πάνε μια βόλτα στον Λυκαβηττό, κατάλαβε ξαφνικά ότι ήταν ο ίδιος άντρας του οποίου τη φωνή είχε ερωτευτεί χρόνια πριν. «Τότε υπήρχε ακόμα το φλερτ τώρα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Μου ζήτησε να πάμε στον Λυκαβηττό και εκεί που συζητούσαμε, κατάλαβα ότι ήταν ο άντρας που είχα ερωτευτεί για τη φωνή του. Από τότε ήξερα ότι είναι ο άντρας της ζωής μου», τόνισε.
Η Δουλειά ως Στήριγμα
Ενώ η απώλεια του Ανδρέα την επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, η Κάρμεν δεν ένιωσε την ανάγκη να απομακρυνθεί από τη δουλειά της. Αντίθετα, η εργασία της στο θέατρο λειτουργεί ως στήριγμα και μέσο για να γεμίσει τις ώρες της. «Μετά την απώλεια του συζύγου μου, δεν φοβάμαι πια τον θάνατο», δήλωσε, δείχνοντας την αξιοθαύμαστη δύναμή της και την ικανότητά της να προχωρήσει μπροστά.
«Δεν επιτρέπεται να παραπονιέμαι, όταν σκέφτομαι ανθρώπους που έχουν χάσει τα παιδιά τους, όπως στην τραγωδία των Τεμπών. Αυτές οι απώλειες δεν ξεπερνιούνται ποτέ. Οπότε, ευχαριστώ τον Θεό που κατόρθωσα να ζήσω μαζί του 57 χρόνια. Έτσι πρέπει», ανέφερε.
«Δεν ξέρω αν θα ξανασυναντήσω τον σύζυγό μου. Όλοι, για να με παρηγορήσουν, μου λένε κάτι τέτοιο. Ο σύζυγός μου δεν πίστευε ότι ξανασυναντιόμαστε οι άνθρωποι στην επόμενη ζωή, αλλά… ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος», κατέληξε.
