Η Πολιτική Κρίση του Ιουλίου 1965: Τα Ιουλιανά και η Αποστασία
Η Αρχή της Κρίσης
Η πολιτική κρίση του Ιουλίου 1965, γνωστή ως «Ιουλιανά», αποτέλεσε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες περιόδους στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η κρίση αυτή χαρακτηρίστηκε από την αποχώρηση 45 βουλευτών από την Ένωση Κέντρου, προκαλώντας πολιτική αστάθεια και έντονες αντιδράσεις.
Η Αποστασία και ο Ρόλος του Στέμματος
Η αποστασία είναι ένας από τους βασικούς όρους που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν αυτή την περίοδο. Οι αποχωρήσεις των βουλευτών έγιναν σε τρεις φάσεις, από τις 15 Ιουλίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου 1965, με σκοπό τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτή η νέα κυβέρνηση έλαβε την υποστήριξη της συντηρητικής αντιπολίτευσης, της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ) και των Προοδευτικών, ευνοούμενη από το στέμμα και αντίθετα προς την επιθυμία του Γεωργίου Παπανδρέου για νέες εκλογές.
Οι Συνταγματικές Παρατυπίες
Ο αρχηγός του κράτους, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1952, είχε το δικαίωμα να διορίζει και να παύει υπουργούς. Παρόλα αυτά, στην άσκηση αυτού του προνομίου έπρεπε να λαμβάνει υπόψη την κοινοβουλευτική αρχή και τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής. Η ανάθεση τριών εντολών σχηματισμού κυβέρνησης, παρά τη θέληση του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου, θεωρήθηκε καταχρηστική άσκηση του συνταγματικού προνομίου και αποσκοπούσε στην αλλοίωση του συσχετισμού των κοινοβουλευτικών δυνάμεων.
Η Επίλυση της Διαφωνίας
Η κρίση αυτή μπορούσε να επιλυθεί είτε με συναινετική λύση από την υπάρχουσα Βουλή είτε με προσφυγή στις κάλπες. Η απόφαση του αρχηγού του κράτους να παρακάμψει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να στηρίξει μια νέα κυβέρνηση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και εντάσεις, που σηματοδότησαν την πολιτική σκηνή της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
