Η Νύχτα που Άναψε τη Φλόγα της Αντίστασης: Γλέζος και Σάντας στην Ακρόπολη (1941)
Στις 30 Μαΐου 1941, εν μέσω της γερμανικής Κατοχής, δύο νεαροί Αθηναίοι, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, έγραψαν μια από τις ηρωικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με κίνδυνο της ζωής τους, σκαρφάλωσαν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και κατέβασαν τη ναζιστική σημαία που κυμάτιζε επιβλητικά, αντικαθιστώντας το σύμβολο της καταπίεσης με το μήνυμα της ελευθερίας.
Ιστορικό Πλαίσιο: Η Ελλάδα υπό Κατοχή
Η Αθήνα βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή από τον Απρίλιο του 1941. Η ναζιστική σβάστικα στην Ακρόπολη συμβόλιζε την υποταγή ενός λαού, αλλά και την πρόθεση του Τρίτου Ράιχ να επιβάλει τον τρόμο. Η πείνα, οι εκτελέσεις και ο φόβος κυριαρχούσαν στην καθημερινότητα, ενώ η οργανωμένη αντίσταση ήταν ακόμα στα σπάργανα.
Η Ενέργεια που Έγινε Σύμβολο
Ο 19χρονος Γλέζος και ο 18χρονος Σάντας, παρακινούμενοι από την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, αποφάσισαν αυθόρμητα να δράσουν. Νύχτα, χωρίς βοήθεια, κατόρθωσαν να αναρριχηθούν στον Ιερό Βράχο από τη σπηλιά του Πανδρόσου, να κατεβάσουν τη ναζιστική σημαία και να εξαφανιστούν πριν γίνουν αντιληπτοί. Το γεγονός έγινε γνωστό σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη και θεωρήθηκε από τα πρώτα μεγάλα αντιστασιακά χτυπήματα.
Η Σύλληψη και η Διάσωση
Αργότερα, οι Γερμανοί συνέλαβαν τον Γλέζο και τον Σάντα, χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι εκείνοι ήταν οι υπαίτιοι της πράξης. Υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και φυλακίστηκαν, αλλά η έλλειψη αποδείξεων τούς έσωσε από τη θανατική καταδίκη. Η ηρωική τους πράξη ενέπνευσε χιλιάδες Έλληνες να ενταχθούν στην Αντίσταση.
Η Κληρονομιά της Αντίστασης
Η νύχτα εκείνη δεν κατέβασε μόνο μια σημαία· ύψωσε το ηθικό ενός λαού. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας συνέχισαν να αγωνίζονται για την ελευθερία, ο πρώτος ως εμβληματική πολιτική φυσιογνωμία και ο δεύτερος ως σύμβολο ήρεμης αντίστασης.
Η πράξη τους καταγράφηκε όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στη διεθνή ιστορία ως η σπίθα που έδειξε πως η κατοχή δεν θα ήταν αμαχητί αποδεκτή.
Το Διαχρονικό Μήνυμα
Σήμερα, η ιστορία των δύο νέων υπενθυμίζει τη δύναμη της ατομικής πρωτοβουλίας απέναντι στην τυραννία. Σε εποχές όπου η ελευθερία θεωρείται δεδομένη, η θυσία και το θάρρος τους αποτελούν πυξίδα αντίστασης και υπευθυνότητας.
