Η Ιστορία του Jan και της Els: Γιατί Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι προχώρησε σε διπλή ευθανασία

Ο Jan και η Els: Μια Ζωή Μαζί

Ο Jan και η Els ήταν παντρεμένοι για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Το ζευγάρι είχε μια μοναδική σχέση, γεμάτη αγάπη και περιπέτεια. Ζούσαν το μεγαλύτερο μέρος του έγγαμου βίου τους σε αυτοκινούμενο τροχόσπιτο ή σε σκάφη, απολαμβάνοντας τα ταξίδια και τις μετακινήσεις.

Η Απόφαση για Διπλή Ευθανασία

Στις αρχές Ιουνίου, ο Jan και η Els αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους μέσω διπλής ευθανασίας. Πρόκειται για μια σπάνια και νόμιμη διαδικασία στην Ολλανδία, όπου κάθε χρόνο περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να αποχαιρετήσουν τη ζωή. Η απόφαση αυτή αντανακλούσε την επιθυμία τους να παραμείνουν μαζί μέχρι το τέλος.

Οι Τελευταίες Στιγμές

Τρεις ημέρες πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή, το τροχόσπιτο του ζευγαριού βρέθηκε σε μια ηλιόλουστη μαρίνα στο Φρίσλαντ, στο βορρά της Ολλανδίας. Ήταν ένας ιδανικός τόπος για να περάσουν τις τελευταίες τους στιγμές. Ο Jan συνήθιζε να αστειεύεται ότι προσπάθησαν μερικές φορές να ζήσουν σε ένα σπίτι, αλλά αυτό δεν έμοιαζε να λειτουργεί για αυτούς.

Είναι 70 ετών και κάθεται στο περιστρεφόμενο κάθισμα οδήγησης του βαν, με το ένα πόδι λυγισμένο από κάτω του στη μόνη θέση που ανακουφίζει από τον συνεχή πόνο στην πλάτη του. Η σύζυγός του, Ελς, είναι 71 ετών και πάσχει από άνοια. Τώρα, παλεύει να διατυπώσει τις προτάσεις της.

«Αυτό είναι πολύ καλό», λέει, σηκώνοντας εύκολα και δείχνοντας το σώμα της. «Αλλά αυτό είναι τρομερό», λέει, δείχνοντας το κεφάλι της.

Ο Jan και ο Els γνωρίστηκαν στο νηπιαγωγείο – η δική τους ήταν μια ισόβια συνεργασία. Όταν ήταν μικρός, ο Γιαν έπαιζε χόκεϊ για την εθνική ομάδα νέων της Ολλανδίας και στη συνέχεια έγινε προπονητής αθλημάτων. Ο Έλς εκπαιδεύτηκε ως δάσκαλος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά ήταν η κοινή τους αγάπη για το νερό, τις βάρκες και την ιστιοπλοΐα που καθόρισε τα χρόνια μαζί τους.

Ως νεαρό ζευγάρι ζούσαν σε ένα πλωτό σπίτι. Αργότερα αγόρασαν ένα φορτηγό πλοίο και έχτισαν μια επιχείρηση που μεταφέρει εμπορεύματα στις εσωτερικές πλωτές οδούς της Ολλανδίας.

Εν τω μεταξύ, η Ελς γέννησε τον μονάκριβο γιο τους (ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί). Έγινε εβδομαδιαίος οικότροφος στο σχολείο και περνούσε τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς του. Κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, όταν το παιδί τους επέβαινε επίσης, ο Γιαν και ο Ελς έψαχναν για επαγγελματικά ταξίδια που θα τους πήγαιναν σε ενδιαφέροντα μέρη – κατά μήκος του ποταμού Ρήνου ή στα νησιά της Ολλανδίας.

Μέχρι το 1999, η επιχείρηση εμπορευμάτων εσωτερικής ναυσιπλοΐας είχε γίνει πολύ ανταγωνιστική. Ο Γιαν αντιμετώπιζε σοβαρούς πόνους στην πλάτη από τη βαριά δουλειά που έκανε για περισσότερο από μια δεκαετία. Αυτός και ο Ελς μετακόμισαν στη στεριά, αλλά μετά από λίγα χρόνια ζούσαν ξανά σε μια βάρκα. Όταν αυτό έγινε πάρα πολύ για να το διαχειριστούν, αγόρασαν το ευρύχωρο τροχόσπιτό τους.

Ο Γιαν έκανε επέμβαση στην πλάτη του το 2003, αλλά δεν βελτιώθηκε. Είχε σταματήσει ένα βαρύ καθεστώς παυσίπονων και δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί, αλλά ο Ελς ήταν ακόμα απασχολημένος με τη διδασκαλία. Μερικές φορές μιλούσαν για ευθανασία – ο Γιαν εξήγησε στην οικογένειά του ότι δεν ήθελε να ζήσει πολύ με τους σωματικούς του περιορισμούς. Ήταν περίπου εκείνη τη στιγμή που το ζευγάρι εντάχθηκε στην NVVE – την οργάνωση «δικαίωμα στον θάνατο» της Ολλανδίας.

«Αν παίρνεις πολλά φάρμακα, ζεις σαν ζόμπι», μου είπε ο Γιαν. «Λοιπόν, με τον πόνο που έχω και την ασθένεια του Els, νομίζω ότι πρέπει να το σταματήσουμε».

Όταν ο Jan λέει “σταμάτα αυτό”, εννοεί – σταμάτα να ζεις.

Ένας Αποχαιρετισμός Αγάπης

Η ιστορία του Jan και της Els είναι μια συγκινητική υπενθύμιση της αγάπης που μπορεί να ενώσει δύο ανθρώπους για μια ζωή. Η απόφασή τους για διπλή ευθανασία είναι μια έκφραση της βαθιάς τους επιθυμίας να παραμείνουν άρρηκτα συνδεδεμένοι, ακόμα και στο θάνατο. Αυτός ο αποχαιρετισμός αγάπης αποτελεί μια σπάνια και αξιοσημείωτη επιλογή που αντικατοπτρίζει την ιδιαίτερη σχέση τους.