Σε μια εποχή όπου οι ρυθμοί της καθημερινότητας συχνά μας κάνουν να εγκαταλείπουμε τους στόχους μας, η ιστορία της κ. Σουλτάνας Γκέσου έρχεται για να θυμίσει πως η αληθινή θέληση δεν γνωρίζει όρια. Στα 95 της χρόνια σήμερα, η δυναμική γιαγιά απόδειξε ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσει κανείς το όνειρό του.
Όλα ξεκίνησαν όταν, σε ηλικία 91 ετών, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στα θρανία. Φοίτησε σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, συνέχισε στο Λύκειο και τελικά κατάφερε να εκπληρώσει την παιδική της φιλοδοξία: να σπουδάσει Νοσηλευτική. Η ιστορία της παρουσιάστηκε στην εκπομπή «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» του ΣΚΑΪ, συγκινώντας θεατές και εμπνέοντας ένα ολόκληρο κοινό.
Το όνειρο που έμεινε ζωντανό
Μέσα από τη συνέντευξή της, η κ. Γκέσου παραδέχθηκε πως από μικρή ήθελε να βοηθά ανθρώπους. Τότε όμως, οι κοινωνικές συνθήκες, η φτώχεια και οι περιορισμένες ευκαιρίες για τις γυναίκες της εποχής την ανάγκασαν να βάλει το όνειρο στην άκρη. «Ήθελα να μάθω, να μη μείνω αμόρφωτη. Και πάνω απ’ όλα να μπορώ να προσφέρω στους άλλους», ανέφερε συγκινημένη.
Αγώνας με επιμονή και χαμόγελο
Η επάνοδος στα θρανία δεν ήταν εύκολη. Τα μαθήματα αρχικά φάνηκαν βουνό. Παρ’ όλα αυτά, με τη στήριξη εκπαιδευτικών και συμμαθητών, η κ. Σουλτάνα δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Σταδιακά, ολοκλήρωσε το σχολείο και στη συνέχεια απέκτησε πτυχίο Νοσηλευτικής — κάτι που ελάχιστοι θα πίστευαν ότι είναι εφικτό στα 95 της.
Έμπνευση για όσους φοβούνται να ξαναρχίσουν
Η διαδρομή της έχει γίνει ήδη σύμβολο για ενήλικες που επιλέγουν τη δια βίου μάθηση. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας σε όλη την Ελλάδα αποτελούν έναν πολύτιμο θεσμό για όσους δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, χαρίζοντας μια πραγματική νέα αρχή.
Μήνυμα προς τις νέες γενιές
Η κ. Γκέσου, με το φωτεινό της χαμόγελο, στέλνει μήνυμα ελπίδας σε μια κοινωνία που συχνά βλέπει τους νέους να απογοητεύονται μπροστά στις δυσκολίες. «Η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο των νέων, αλλά δικαίωμα όλων», τονίζει. Κι όταν την ρωτούν πού βρήκε την δύναμη, εκείνη απαντά απλά:
«Δεν υπάρχει “δεν μπορώ”. Υπάρχει μόνο “θέλω”.»
Η ιστορία της υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναγεννηθεί μέσα από την προσπάθεια και ότι τελικά, το μόνο πραγματικό όριο είναι αυτό που βάζουμε στον εαυτό μας
