Ζαν-Πολ Μπελμοντό: Ο θρύλος της Νουβέλ Βαγκ που νίκησε το Χόλιγουντ και έκανε τον Πειραιά κινηματογραφικό καμβά
Ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό, γνωστός ως «Bebel» στη Γαλλία, δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός. Ήταν η ενσάρκωση του γαλλικού κινηματογραφικού πνεύματος, ένας ζεν πρεμιέ που αρνήθηκε να είναι τέλειος. Με μια σπασμένη μύτη από την καριέρα του ως μποξέρ και ένα ακαταμάχητο χαμόγελο, έκανε την επιτυχία του όχι στην τέλεια ομορφιά, αλλά στην αυθεντικότητα και το ελεύθερο, επαναστατικό πνεύμα.
Από το Ρινγκ στην Τέχνη: Η ανορθόδοξη πορεία ενός θρύλου
Γεννημένος στις 9 Απριλίου 1933 στο Παρίσι, ο Μπελμοντό προερχόταν από μια καλλιτεχνική οικογένεια, με πατέρα τον γλύπτη Πολ Μπελμοντό και μητέρα ζωγράφο. Παρά το καλλιτεχνικό του περιβάλλον, ο νεαρός Ζαν-Πολ έδειξε πρώτα το ταλέντο του στον αθλητισμό. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και κυρίως με την πυγμαχία, παραμένοντας αήττητος σε τρεις αγώνες. Όπως ο ίδιος είχε πει, σταμάτησε την καριέρα του στο μποξ όταν το πρόσωπο που έβλεπε στον καθρέφτη άρχισε να αλλάζει, μια σπασμένη μύτη όμως έμεινε ως χαρακτηριστικό γνώρισμα. Αυτό το «ελάττωμα» έγινε αργότερα το σήμα κατατεθέν του και τον ξεχώρισε από τον κλασικά όμορφο Αλέν Ντελόν, με τον οποίο συχνά συγκρινόταν.
Μετά το σύντομο πέρασμά του από τον αθλητισμό, ο Μπελμοντό βρήκε την πραγματική του κλήση στην υποκριτική. Σπούδασε στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και σύντομα βρέθηκε στην καρδιά της κινηματογραφικής επανάστασης.
Το «Πρόσωπο» της Νουβέλ Βαγκ
Η μεγάλη του αναγνώριση ήρθε το 1960 με την ταινία «Με κομμένη την ανάσα» (À bout de souffle) του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Αυτός ο ρόλος, ως ένας αντι-ήρωας που έσπασε όλους τους κανόνες, τον καθιέρωσε ως τον απόλυτο εκπρόσωπο της Γαλλικής Νουβέλ Βαγκ (Nouvelle Vague). Συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε καλλιτεχνικά αριστουργήματα όπως ο «Τρελός Πιερρό» (Pierrot le Fou, 1965), αλλά σύντομα άφησε το καλλιτεχνικό κύκλωμα για πιο εμπορικές ταινίες που αναδείκνυαν τον χαρισματικό του χαρακτήρα και την ικανότητά του να κάνει ο ίδιος επικίνδυνα ακροβατικά.
Έρωτας που έγινε θρύλος
Η προσωπική ζωή του Ζαν-Πολ Μπελμοντό ήταν εξίσου συναρπαστική με τις ταινίες του. Ο φλογερός του έρωτας με την Ελβετίδα ηθοποιό Ούρσουλα Άντρες, η οποία είχε γίνει παγκόσμιο σύμβολο του σεξ ως το πρώτο «κορίτσι του Μποντ», γοήτευσε τον κόσμο. Γνωρίστηκαν το 1965 στα γυρίσματα της ταινίας «Up to His Ears» και παρά το αρχικά ψυχρό κλίμα, έγιναν αχώριστοι. Η χημεία τους ήταν τόσο έντονη που οι φωτογραφίες τους από τις κοινές τους διακοπές στην Ελλάδα το 1971, με φόντο τα στενά της Πλάκας, έγιναν άμεσα εμβληματικές.
Μια κινηματογραφική καταδίωξη στον Πειραιά
Το 1971, ο Μπελμοντό ταξίδεψε στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της αστυνομικής περιπέτειας «Le Casse» (The Burglars) σε σκηνοθεσία Ανρί Βερνέιγ. Η ταινία, αν και δεν έλαβε διθυραμβικές κριτικές, έμεινε στην ιστορία για μία από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές καταδίωξης που γυρίστηκαν ποτέ. Ο Μπελμοντό, μαζί με τον Ομάρ Σαρίφ, έτρεχαν με δύο μικρά αυτοκίνητα στους δρόμους του Πειραιά, στο Μικρολίμανο, στην Καστέλλα και στο παραλιακό μέτωπο του Φαλήρου. Η σκηνή αυτή, που γυρίστηκε με κλειστή τη Βασιλίσσης Σοφίας, αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα σπάνιο ντοκουμέντο της ελληνικής πρωτεύουσας της δεκαετίας του ’70.
Η επιλογή του Μπελμοντό να ερμηνεύει ρόλους που απαιτούσαν σωματική αντοχή και να κάνει ο ίδιος τα ακροβατικά του, τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο αγαπητούς και αυθεντικούς σταρ του γαλλικού κινηματογράφου.
Κληρονομιά και Αποδοχή
Η καριέρα του Ζαν-Πολ Μπελμοντό διήρκησε περισσότερα από 60 χρόνια, με συμμετοχή σε πάνω από 80 ταινίες. Το 2001 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, αλλά επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη το 2009. Η ανθεκτικότητά του και η επιμονή του να συνεχίσει, ακόμα και με τις φυσικές του δυσκολίες, αποδεικνύουν το μεγαλείο του χαρακτήρα του.
Τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, μεταξύ των οποίων το César Καλύτερου Ηθοποιού το 1989, τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 2011 και τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία το 2016 για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό απεβίωσε στις 6 Σεπτεμβρίου 2021, αφήνοντας πίσω του μια ανεκτίμητη κληρονομιά. Η μοναδική του προσωπικότητα, ο ατρόμητος χαρακτήρας του και η ξεχωριστή του πορεία, τον έκαναν κάτι περισσότερο από έναν απλό ηθοποιό: έναν παντοτινό θρύλο.
