Έντονη συζήτηση προκάλεσε στα κοινωνικά δίκτυα ανάρτηση της διεθνολόγου Σίσσυς Αλιγιζάκη, με αφορμή την απόφαση του τουρκικού εισαγγελέα να εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και ακόμη 36 Ισραηλινών αξιωματούχων για τα γεγονότα στη Γάζα.
Η Αλιγιζάκη κάνει λόγο για «υποκρισία», υπενθυμίζοντας σειρά ιστορικών τραγωδιών και διώξεων που έχουν καταγραφεί τις προηγούμενες δεκαετίες στην περιοχή. Παράλληλα, σημειώνει πως η Τουρκία δεν συμμετέχει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC), γεγονός που καθιστά τέτοιου είδους εντάλματα χωρίς διεθνή ισχύ, αλλά με κυρίως συμβολικό χαρακτήρα.
Στη δημοσίευσή της αναφέρεται σε γεγονότα όπως:
- οι διώξεις Ποντίων και Αρμενίων στις αρχές του 20ού αιώνα,
- τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955,
- εκτοπίσεις και εκκαθαρίσεις μειονοτικών πληθυσμών.
Κατά την ίδια, η στάση αυτή προκαλεί έντονο προβληματισμό σχετικά με το πώς ορισμένα κράτη αξιοποιούν νομικά εργαλεία ή επικοινωνιακές κινήσεις στον δημόσιο διάλογο.
Η διεθνολόγος υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί επιλεκτικά, ούτε να χρησιμοποιείται ως εργαλείο πολιτικής επιρροής, επισημαίνοντας ότι η ιστορική μνήμη παραμένει ζωντανή και δεν διαγράφεται.
Το επίμαχο ένταλμα, όπως τονίζεται από νομικούς αναλυτές, ισχύει αποκλειστικά εντός τουρκικής επικράτειας και δεν δεσμεύει τρίτες χώρες. Παράλληλα, έμπειροι διεθνολόγοι τονίζουν ότι παρόμοιες κινήσεις συχνά στοχεύουν στο εσωτερικό ακροατήριο και στην ενίσχυση πολιτικών αφηγημάτων.
Η ανάρτηση συγκέντρωσε εκατοντάδες αντιδράσεις, με χρήστες να σχολιάζουν ζητήματα ιστορικής ευθύνης, διεθνούς δικαίου και ανθρωπιστικών κρίσεων, καταδεικνύοντας πόσο φορτισμένη παραμένει η δημόσια συζήτηση γύρω από γεωπολιτικά γεγονότα και συγκρούσεις.
Όπως σχολιάζει η ίδια:
Στον 21ο αιώνα, οι γενοκτονίες δεν κρίνονται στην υποκριτική επικοινωνια – κρίνονται στη μνήμη. Δεν ξεχνάμε!