Δημήτρης Ραυτόπουλος: Έφυγε από τη ζωή ο κριτικός λογοτεχνίας και δημοσιογράφος

Η ζωή και το έργο του Δημήτρη Ραυτόπουλου

Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, που άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 101 χρόνων, υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους Έλληνες κριτικούς λογοτεχνίας. Η προσφορά του στη λογοτεχνική κριτική είναι ανεκτίμητη, καθώς μέσα από τα κείμενά του στην “Αυγή”, στην “Επιθεώρηση Τέχνης” και άλλα έντυπα, αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους νέους βιβλιοκριτικούς της μεταπολεμικής περιόδου.

Μια διεισδυτική ματιά στη λογοτεχνία

Η κριτική του προσέγγιση διακρίνονταν για την οξυδέρκειά της και την αιχμηρότητά της. Ο Ραυτόπουλος, παρά τις πολιτικές του θέσεις, απέφυγε να γίνει δογματικός, επιλέγοντας συχνά να εκφράσει διαφορετικές απόψεις, ακόμα και μέσα στον δικό του πολιτικό χώρο. Η ικανότητά του να εμβαθύνει στα λογοτεχνικά έργα και να ανοίγει διάλογο γύρω από αυτά, τον καθόρισε ως μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνικής κριτικής.

Η ερμηνεία της λογοτεχνίας μέσα από τα κείμενά του

Τα κείμενα του Δημήτρη Ραυτόπουλου προτείνουν μια νέα διάσταση στην κατανόηση της λογοτεχνίας. Η προσέγγισή του παρέχει διεισδυτική ανάλυση, ενθαρρύνοντας τους αναγνώστες να σκέφτονται κριτικά και να εμβαθύνουν στη λογοτεχνία.

Κατά την περίοδο 1947–1952, εξορίσθηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αγιο Ευστράτιο. Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων, εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952–1967), Ελεύθερος, Ώρα (1955–1956). Μαζί με τον Κώστα Κουλουφάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Κώστα Πορφύρη κ.ά., συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.

Την περίοδο της δικτατορίας, ο Δημήτρης Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία, από όπου εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes στην Ελλάδα το 1969, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς. Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού.

Μετά τη Μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός και έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή από το 1977 ως το 1980 ενώ εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Απογευματινή και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Το 1989, βραβεύθηκε για τη δημοσιογραφική του δουλειά από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση. Το 1997 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο του «Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος». Το 2008, έλαβε το Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων, και αναγορεύτηκε επίτιμος δρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2014 έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του εν΄β για τη συνολική προσφορά τους έλαβε το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2017