Δημήτρης Μπέλμπας: Ο Έλληνας ήρωας της Ταϊβάν – Πώς βοήθησε στη διάσωση εγκλωβισμένων από το σεισμό

Παρά τον χαρακτηρισμό «Έλληνα ήρωα» από ορισμένα μέσα ενημέρωσης μετά τη διάσωση, ο Μπέλμπας δεν νοιάστηκε ιδιαίτερα για αυτόν τον τίτλο.

“Δεν αισθάνομαι Έλληνας ήρωας. Αισθάνομαι περισσότερο σαν πρόσκοπος που τιμά την υπόσχεσή μου”, είπε.

Τέσσερις ημέρες μετά από τον ισχυρό σεισμό που ταρακούνησε την Ταϊβάν, ο Δημήτρης Μπέλμπας, ο Έλληνας που είχε παγιδευτεί σε ένα μονοπάτι στο φαράγγι Taroko, κάθεται στο λόμπι ενός κτιρίου κατοικιών στην Ταϊπέι, ρίχνοντας περιστασιακά μια ματιά σε ένα μπουκάλι νερό δίπλα του.

«Ελέγχω συνέχεια το μπουκάλι για να δω αν τρέμει», λέει ο 50χρονος, ο οποίος είχε παγιδευτεί με τη γυναίκα του και την πεθερά του στο μονοπάτι Baiyang του φαραγγιού λόγω κατολισθήσεων και πεσμένων βράχων που προκλήθηκαν από τον σεισμό των 7,2 Ρίχτερ. που έπληξε την ανατολική ακτή της Ταϊβάν στις 3 Απριλίου.

Στις 7:58 π.μ. όταν χτύπησε για πρώτη φορά ο σεισμός, το τρίο βρισκόταν μέσα σε μια από τις μικρές σήραγγες κοντά στο τέλος του μονοπατιού μήκους 2,1 χιλιομέτρων, ετοιμαζόταν να επιστρέψει στην είσοδο του μονοπατιού κατά μήκος του Central Cross-Island Highway και μετά στο ξενοδοχείο τους , είπε ο Μπέλμπας.

«Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε πόλεμο, μάχη, πολλή άμμος, πολλή σκόνη, εκρήξεις από τα βράχια, δυνατοί θόρυβοι από τα βράχια που πέφτουν», θυμάται ο Μπέλμπας.

Μεγαλώνοντας στη σεισμογενή χώρα μας, ο Μπέλμπας είπε ότι είχε διδαχτεί να προετοιμάζεται για καταστροφές από την παιδική του ηλικία και αποφάσισε να μην εγκαταλείψει αμέσως τη σήραγγα, καθώς πρόσφερε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον από την πεζοπορία στα υπαίθρια τμήματα του μονοπατιού.

Μετά το αρχικό σοκ, ο Μπέλμπας θυμήθηκε ότι υπήρχε μια άλλη ομάδα τριών γυναικών που περπατούσε κοντά τους.

«Βγήκα έξω και τους εντόπισα σε ένα κατάστρωμα παρατήρησης μέσα στη σκόνη και τους ζήτησα να έρθουν στο τούνελ γιατί ήταν πολύ πιο ασφαλές», είπε.

Λίγο μετά τον σεισμό, ο Μπέλμπας είπε ότι η ομάδα του είχε υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας και ήταν σε θέση να πει στους φίλους ότι ήταν ασφαλής, ενώ ανακάλυψε ότι το ξενοδοχείο είχε επίσης επιζήσει από τον σεισμό.

Αλλά περίπου δυόμισι ώρες αργότερα, η σύνδεση της ομάδας χάθηκε, κατευθύνθηκαν πίσω προς την είσοδο του μονοπατιού και βρήκαν μια πενταμελή οικογένεια προφυλαγμένη σε ένα άλλο τούνελ.

Τώρα μια ομάδα 11, συνειδητοποίησαν ότι το μονοπάτι πέρα ​​από τη σήραγγα είχε μπλοκαριστεί από κατολισθήσεις και πεσμένους βράχους, αφήνοντάς τους παγιδευμένους, χωρίς κανένα τρόπο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο για να ζητήσουν βοήθεια.

Κανένας από τους πεζοπόρους δεν κουβαλούσε εξοπλισμό που θα μπορούσε να βοηθήσει στην έκτακτη ανάγκη που αντιμετώπισαν, αλλά νωρίτερα την ημέρα, ο Μπέλμπας είχε αναζητήσει υλικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και βρήκε μια παλιά σκάλα και προστατευτικές πλαστικές ράβδους πίσω από μια ξύλινη πλατφόρμα στο μονοπάτι.

Οπλισμένοι με αυτά τα αντικείμενα για χρήση ως βοηθήματα αναρρίχησης και προστατευτικό εξοπλισμό έναντι απευθείας χτυπημάτων από πτώση βράχων, η ομάδα των έξι ξεκίνησε και τελικά κατάφερε να βγει από το μονοπάτι και στη μικρή πόλη Tianxiang περίπου 600 μέτρα μακριά γύρω στις 4 μ.μ.

Η γυναίκα του Μπέλμπα κατευθύνθηκε κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα για να ζητήσει βοήθεια και ο Μπέλμπας ήρθε μαζί της αφού ανέφερε στην υπόλοιπη οικογένεια στο ξενοδοχείο ότι ήταν ασφαλείς.

Μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από τρεις αστυνομικούς και έναν φύλακα του πάρκου σχηματίστηκε γρήγορα και κατευθύνθηκε προς το μονοπάτι με τον Μπέλμπας με μοτοσικλέτες.

Αφού διέσχισε τον μεγάλο βράχο, ο Μπέλμπας ανέλαβε να στήσει σχοινιά για να περιηγηθεί στο τμήμα που κατέρρευσε και τελικά να βοηθήσει στην απελευθέρωση της πενταμελούς οικογένειας γύρω στις 6 μ.μ.

Η κατάστασή τους φαινομενικά απελπιστική, η πενταμελής οικογένεια μοιράστηκε το φαγητό που είχε στα σακίδια της με όλους, συγκινώντας βαθιά τον Μπέλμπα.

«Ήταν όμορφο, τόσο γενναιόδωρο, τόσο στοχαστικό, σε αυτή τη στιγμή της κρίσης, μοιραστήκαμε ό,τι έχουμε», είπε ο Μπέλμπας, προσθέτοντας ότι είχαν επίσης πρόσβαση στο νερό επειδή υπήρχε καθαρό νερό που έβγαινε από μια πηγή στο βουνό.

Ανακαλώντας τον χρόνο που πέρασε με την ομάδα, ο Belbas, ο οποίος ζει στη Σιγκαπούρη αλλά έχει επισκεφθεί την Ταϊβάν περισσότερες από 40 φορές, εντυπωσιάστηκε βαθιά από την ηρεμία και την υπομονή που επέδειξαν οι 10 Ταϊβανέζοι μαζί του.

«Κανείς δεν άρχισε να φωνάζει, κανείς δεν φρικάρει, κανείς δεν έχασε την ψυχραιμία του».

Αργότερα το απόγευμα, με τους μετασεισμούς να υποχωρούν σταδιακά, ο Μπέλμπας άκουσε ένα πουλί να τραγουδάει, ερμηνεύοντάς το ως καλό σημάδι: «Αν τα πουλιά είναι πρόθυμα να τραγουδήσουν, ίσως η Μητέρα Φύση να επιβραδύνει λίγο».

Υποστηριζόμενος από 20 χρόνια προσκοπικής εμπειρίας και διαίσθησης, αποφάσισε να προσπαθήσει να βρει μια διέξοδο μόνος του. Πήγε στο σημείο όπου το μονοπάτι είχε μπλοκαριστεί από την κατολίσθηση, σκαρφάλωσε προσεκτικά στο σωρό από πεσμένα συντρίμμια και έφτασε στην άλλη πλευρά.

Άλλα 500 μέτρα κάτω από το μονοπάτι, ο Μπέρμπας έπρεπε να σκαρφαλώσει πάνω από έναν πολύ μεγάλο βράχο που έκλεινε το δρόμο. Τα κατάφερε και συνέχισε να περπατά πριν καταλάβει ότι ξέχασε να πει στη γυναίκα του ότι είχε πάει να ψάξει να βρει διέξοδο.

Επέστρεψε στο τούνελ και μοιράστηκε τα ευρήματά του με την ομάδα. Μετά από συζήτηση αποφάσισαν ότι εκτός από την πενταμελή οικογένεια, η οποία περιελάμβανε τρία παιδιά, τα άλλα έξι άτομα θα ακολουθούσαν το δρόμο διαφυγής του Μπέλμπας.

Ο Μπέλμπας είπε ότι θα ήταν δύσκολο να διασχίσει το κατεστραμμένο τμήμα του μονοπατιού με ένα μικρό παιδί στο χέρι, και ως εκ τούτου υποσχέθηκε στην οικογένεια ότι “θα επιστρέψουμε και θα σας πάρουμε και δεν θα σας αφήσουμε εδώ”.

Παρά τον χαρακτηρισμό «Έλληνα ήρωα» από ορισμένα μέσα ενημέρωσης μετά τη διάσωση, ο Μπέλμπας δεν νοιάστηκε ιδιαίτερα για αυτόν τον τίτλο.

“Δεν αισθάνομαι Έλληνας ήρωας. Αισθάνομαι περισσότερο σαν πρόσκοπος που τιμά την υπόσχεσή μου”, είπε.

ΠΗΓΗ: Focustaiwan