Ανταρκτική: Η Ήπειρος που Πρώτος Ανέφερε ο Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος Αριστοτέλης – Γιατί την Ονόμασε Έτσι

Η Θεωρία του Αριστοτέλη για την Ανταρκτική

Η θεωρία της ύπαρξης μιας μεγάλης ηπείρου γύρω από τον Νότιο Πόλο δεν είναι νέα. Ο Αριστοτέλης, ο μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος και επιστήμονας, ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν την ύπαρξη μιας ηπείρου στην περιοχή αυτή. Ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε τον όρο «ανταρκτικός» για να περιγράψει αυτή την περιοχή, και η ονομασία αυτή υιοθετήθηκε από τους σύγχρονους γεωγράφους και εξερευνητές.

Η Ανταρκτική είναι η μόνη ήπειρος που, από την προοπτική της ανθρώπινης σκέψης, ξεκίνησε ως μια περίπλοκη έννοια που προέκυψε από μια σειρά συναγωγών. Τον έκτο αιώνα π.Χ., ο Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας υπολόγισε ότι η γη ήταν στρογγυλή και περίπου έναν αιώνα αργότερα ο Παρμενίδης χώρισε τον κόσμο σε πέντε κλιματικές ζώνες που δεν μοιάζουν με αυτές που γνωρίζουμε εμπειρικά σήμερα. Υπέθεσε παγερές ζώνες στους πόλους, μια ζέστη στον ισημερινό και εύκρατες ζώνες που χωρίζουν αυτές τις ακατοίκητες ακραίες θερμοκρασίες και κρύο.

Τον τέταρτο αιώνα π.Χ., ο Αριστοτέλης στα «Μετεωρολογικά» πρότεινε ότι η ξηρά του βόρειου ημισφαιρίου πρέπει να εξισορροπείται από μια μεγάλη ξηρά στο νότο. αργότερα αυτό έγινε γνωστό ως Terra Australis Incognita, «Η άγνωστη νότια γη». Ο Αριστοτέλης του έδωσε ένα όνομα: εκείνη την εποχή, ο βορράς βρισκόταν κάτω από τον αστερισμό του Άρκτου (η Αρκούδα), γι’ αυτό ονόμασε την άλλη άκρη του κόσμου Ανταρκτικός («απέναντι στον βορρά»).

Οι Έρευνες των Αρχαίων Ελλήνων

Ο Αρίσταρχος, ένας αστρονόμος του τρίτου αιώνα, ήταν ο πρώτος που εξήγησε ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Οι πρώτες έρευνες και μελέτες για τη γη από τους Έλληνες φιλοσόφους και επιστήμονες συνέβαλαν στην ανάπτυξη της θεωρίας για την ύπαρξη της Ανταρκτικής. Αυτές οι έρευνες και θεωρίες αποτέλεσαν τη βάση για τις μελλοντικές ανακαλύψεις και εξερευνήσεις, οδηγώντας τελικά στην ανακάλυψη της ηπείρου αυτής.

Πρώτες εικασίες
Η Ανταρκτική είναι η μόνη ήπειρος που, από την προοπτική της ανθρώπινης σκέψης, ξεκίνησε ως μια περίπλοκη έννοια που προέκυψε από μια σειρά συναγωγών. Τον έκτο αιώνα π.Χ., ο Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας υπολόγισε ότι η γη ήταν στρογγυλή και περίπου έναν αιώνα αργότερα ο Παρμενίδης χώρισε τον κόσμο σε πέντε κλιματικές ζώνες που δεν μοιάζουν με αυτές που γνωρίζουμε εμπειρικά σήμερα. Υπέθεσε παγερές ζώνες στους πόλους, μια ζέστη στον ισημερινό και εύκρατες ζώνες που χωρίζουν αυτές τις ακατοίκητες ακραίες θερμοκρασίες και κρύο. Τον τέταρτο αιώνα π.Χ., ο Αριστοτέλης πρότεινε ότι η ξηρά του βόρειου ημισφαιρίου πρέπει να εξισορροπείται από μια μεγάλη ξηρά στο νότο. αργότερα αυτό έγινε γνωστό ως Terra Australis Incognita, «Η άγνωστη νότια γη». Ο Αριστοτέλης του έδωσε ένα όνομα: εκείνη την εποχή, ο βορράς βρισκόταν κάτω από τον αστερισμό του Άρκτου (η Αρκούδα), γι’ αυτό ονόμασε την άλλη άκρη του κόσμου Ανταρκτικός («απέναντι στον βορρά»). Ο Αρίσταρχος, ένας αστρονόμος του τρίτου αιώνα, ήταν ο πρώτος που εξήγησε ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο.

Το 240 π.Χ., ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (τώρα Ασουάν της Αιγύπτου) —ο οποίος επινόησε τη λέξη «geographica»— υπολόγισε την περιφέρεια της γης συγκρίνοντας τις γωνίες σκιάς σε δύο απομακρυσμένες τοποθεσίες στο θερινό ηλιοστάσιο. Ήταν μια απλή, έξυπνη και εξαιρετικά ακριβής μέθοδος. Οι μονάδες που χρησιμοποίησε ήταν ανακριβείς, αλλά ακόμα κι έτσι, υπερεκτίμησε την περιφέρεια μόνο κατά περίπου 15 τοις εκατό. Μέχρι και 200 ​​φιλόσοφοι όπως ο Pomponius Mela είχαν υποθέσει την ύπαρξη μιας ψυχρής ηπείρου στον νότιο πόλο μιας υδρογείου, περίπου στο μέγεθος που γνωρίζουμε τώρα ότι είναι, που περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Ήταν το πιο κοντινό στην αλήθεια ότι κάποιος θα ήταν για 1.500 χρόνια.

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, ο ισχυρός Αλεξανδρινός γεωγράφος του 2ου αιώνα μ.Χ., πρόσθεσε πολλά στη χαρτογραφία με την τελειοποίηση των γραμμών πλέγματος γεωγραφικού πλάτους και μήκους για να δώσει σε κάθε τοποθεσία σταθερές συντεταγμένες, βόρειο προσανατολισμό για χάρτες και διάφορες κλίμακες για διαφορετικές χρήσεις. Ωστόσο, τα λάθη του είχαν εξίσου μεγάλη επίδραση. Συμφώνησε ότι πρέπει να υπάρχει μια νότια γη, αλλά σκέφτηκε ότι συνέδεε τις γνωστές ηπείρους και ήταν εύφορη και κατοικημένη. Επίσης, αγνόησε το έργο του Ερατοσθένη, προτιμώντας αυτό του Έλληνα αστρονόμου Ποσειδώνιου, του οποίου οι θεωρίες απέδωσαν έναν υπολογισμό της γης στο 75% περίπου του πραγματικού της μεγέθους.

Αλλά μετά τον Πτολεμαίο και πολύ πριν από τον Κολόμβο και τον Κουκ, ξεκίνησε μια εποχή άγνοιας. Το 391 μ.Χ. ένας χριστιανικός όχλος κατέστρεψε τις υπέροχες βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας και ξεκίνησε μια εποχή δογμάτων βασισμένη στην κυριολεκτική ερμηνεία της Βίβλου. Οι θεολογικές αντιρρήσεις για την έννοια της κατοικημένης νότιας γης πολλαπλασιάστηκαν. Το Βιβλίο του Ησαΐα της Παλαιάς Διαθήκης δηλώνει: «Είναι αυτός που κάθεται στον κύκλο της γης … που απλώνει τους ουρανούς ως παραπέτασμα, και τους απλώνει ως σκηνή για να κατοικήσετε». Ήταν μια έκφραση που δημιούργησε μια αντίληψη για τη γη ως επίπεδο δίσκο. Το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης κατά τον Άγιο Μάρκο καταγράφει την εντολή του Θεού προς τους μαθητές του Χριστού: «Πηγαίνετε σε όλο τον κόσμο και κηρύξτε το ευαγγέλιο σε κάθε πλάσμα». Οι μαθητές δεν πήγαν στη Νότια Γη – επομένως δεν μπορούσε να υπάρξει.

Η Ανακάλυψη της Ανταρκτικής από τον Τζέιμς Κουκ

Η Ανταρκτική ανακαλύφθηκε τελικά το 1773 από τον Βρετανό εξερευνητή Τζέιμς Κουκ. Ο Κουκ, έχοντας γνώση της θεωρίας του Αριστοτέλη, δεν εξεπλάγη όταν βρήκε την Ανταρκτική. Η ανακάλυψη αυτή αποτέλεσε σημαντικό ορόσημο στην ιστορία της εξερεύνησης της γης και άνοιξε τον δρόμο για περαιτέρω έρευνες και εξερευνήσεις στην περιοχή.

Η ιστορία της ανακάλυψης της Ανταρκτικής είναι ένα παράδειγμα του πώς οι αρχαίες θεωρίες και γνώσεις μπορούν να επηρεάσουν και να καθοδηγήσουν τις μελλοντικές επιστημονικές έρευνες και ανακαλύψεις.