Ανακάλυψη νέου ερπετού:  Έλληνας Επιστήμονας το ονόμασε «Τεραστιοδοντόσαυρο»

Η Σημαντική Ανακάλυψη

Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε από τον Δρ. Γιώργο Γεωργαλή σχετικά με ένα νέα είδος εξαφανισμένου ερπετού, που ονομάστηκε “τεραστιοδοντόσαυρος” (terastiodontosaurus marcelosanchezi). Αυτό το ερπετό έζησε στην Τυνησία περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η μελέτη αυτή, στην οποία συμμετέχουν ερευνητές από χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Τυνησία, είναι καθοριστική για την κατανόηση της εξέλιξης των σαύρων.

Η Έρευνα και οι Μέθοδοι

Ο Δρ. Γεωργαλής, καθηγητής στο Ινστιτούτο Συστηματικής και Εξέλιξης των Ζώων στην Πολωνία, μελέτησε απολιθώματα σαγονιών και σπονδύλων τα οποία φυλάσσονται στο Εθνικό Γραφείο Ορυχείων της Τυνησίας. Η έρευνα του εστιάζει σε χαρακτηριστικά όπως το μέγεθος και το σχήμα των δοντιών του τεραστιοδοντόσαυρου, τα οποία είναι ιδιαίτερα αξιοπερίεργα.

Χαρακτηριστικά και Κατανομή

Ο τεραστιοδοντόσαυρος ανήκει στην κατηγορία των αμφίσβαινων σαυρών, που είναι κυρίως άποδες και ζουν στα υπόγεια λαγούμια, σπάνια εμφανιζόμενες στην επιφάνεια. Αυτά τα ερπετά, γνωστά στη σύγχρονη εποχή, υπάρχουν σε περιοχές της Αμερικής, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ενώ στην Ευρώπη εντοπίζονται κυρίως στην Ιβηρική χερσόνησο και σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Σε αντίθεση με τις σημερινές κυρίως υπόγειες σαύρες σκουληκιών, αυτό το είδος μπορεί επίσης να ήταν κάτοικος της επιφάνειας. Το απολίθωμα παρουσιάζει ακραία οδοντικά χαρακτηριστικά, όπως ισχυρές γνάθους και εξειδικευμένο σμάλτο των δοντιών, που δείχνουν ότι τρέφονταν με σαλιγκάρια – μια δίαιτα που επιμένει για πάνω από 56 εκατομμύρια χρόνια.

Οι σαύρες σκουληκιών (Amphisbaenia) ονομάζονται εύστοχα, αφού με την πρώτη ματιά αυτά τα φολιδωτά ερπετά μοιάζουν με σκουλήκι με κεφάλι και στα δύο άκρα. Ωστόσο, αυτό που θυμίζει ένα πλάσμα από την ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα ένα εξελικτικό τέχνασμα: οι σαύρες σκουληκιών μπορούν να σέρνονται προς τα εμπρός και προς τα πίσω με τα αμβλεία, στρογγυλεμένα άκρα της ουράς τους.

Μεταξύ άλλων, χρησιμοποιούν το σχήμα του σώματός τους , που θυμίζει γαιοσκώληκα, για να στριφογυρίζουν μέσα από στενά περάσματα στο έδαφος που σκάβουν οι ίδιοι.