Αίθρα Λυκουρέζου για τον Αγώνα της με τα Ναρκωτικά: Έχω δοκιμάσει τα πάντα…μέχρι που είπα “τέλος”

Η Αντιμετώπιση της Δυσκολίας

Η αίθρα λυκουρέζου προχώρησε σε μία ειλικρινή εξομολόγηση σχετικά με την πιο σκοτεινή περίοδο της ζωής της, όταν τα ναρκωτικά καθόριζαν την καθημερινότητά της. Σε μια συνέντευξη μπροστά στην κάμερα, περιγράφει την αίσθηση της μοναξιάς που τη συνόδευε από τα παιδικά της χρόνια και το πώς αυτό την οδήγησε σε δύσκολες καταστάσεις.

Αναδρομή στα Παιδικά Χρόνια

Στην εξομολόγηση της, η αίθρα αναφέρεται στη μοναξιά που ένιωθε ενώ μεγάλωνε, λέγοντας ότι οι γονείς της, λόγω των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων, δεν ήταν πάντα κοντά της. Αυτή η έλλειψη στήριξης την έκανε να αναζητήσει διέξοδο σε επικίνδυνες παρεμβάσεις, όπως τα ναρκωτικά. «Έχω δοκιμάσει τα πάντα», δηλώνει, αναγνωρίζοντας την δύσκολη διαδρομή που ακολούθησε.

«Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά η καθημερινότητά μου δεν είχε καμία σχέση με αυτό που εννοούμε οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν απών λόγω δουλειάς, η μητέρα μου κοιμόταν γιατί ξενυχτούσε στο θέατρο, και έτσι μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο κόσμο, αλλά ένιωθα πολύ μόνη» λέει η Αίθρα Λυκουρέζου.

«Ήμουν μοναχοπαίδι, αλλά το περιβάλλον μου ήταν γεμάτο εντάσεις και συνεχείς τσακωμούς. Από πολύ μικρή έβγαινα. Ήμουν από τις λίγες 18χρονες που είχαν δικό τους σπίτι, το οποίο είχε γίνει κέντρο διερχομένων. Όλοι περνούσαν από εκεί – από τους dealers μέχρι ανθρώπους που έμοιαζαν αθώοι, αλλά έκαναν τα πιο περίεργα πράγματα».

«Έχω δοκιμάσει τα πάντα. κοκαΐνη, έκσταση, τριπάκια, όπιο. Μέχρι που, στις 18 Μαΐου 2003, ήρθε η στιγμή που είπα “τέλος”. Πρέπει να ξέρεις πως όταν σταματάς το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, χρειάζεται να αλλάξεις 180 μοίρες την κοινωνική σου ζωή.

Μου πήρε χρόνο να ξεπεράσω τον φόβο μου, να ξαναβγώ στην κοινωνία – είχα πάθει αγοραφοβία. Άλλαξα τα πάντα, αλλά αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως, δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να το έχω μετανιώσει».

«Χάνουμε στιγμές, χάνουμε πράγματα στη ζωή μας και το τρένο τρέχει, προχωράει και δεν σε περιμένει. Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ. Να τα λέμε όποτε τα νιώθουμε… Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει» είχε πει παλιότερα η Αίθρα Λυκουρέζου, σε μια άλλη εξομολόγηση ζωής που είχε κάνει.

Μήνυμα Ελπίδας και Αντίκτυπος

Παρά τις δυσκολίες της, η Αίθρα Λυκουρέζου στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας για όσους περνούν παρόμοιες καταστάσεις. Επισημαίνει την ανάγκη για υποστήριξη και κατανόηση, τονίζοντας πως η αλλαγή είναι εφικτή. Συγχρόνως, απορρίπτει την ενοχή για τις επιλογές της, υπογραμμίζοντας ότι η ζωή της τώρα ακολουθεί μία νέα πορεία. Οι αναφορές της στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων και την αναζήτηση βοήθειας είναι ένας σημαντικός παράγοντας για άλλους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.