Άγγελος Παπαδημητρίου για “Μαρία Κάλλας”: «Δεν θα πάω να δω την ταινία, λέγονται ψέματα. Η Λίτσα δεν θα την εξέδιδε ποτέ»
Άγγελος Παπαδημητρίου: Μια Ματιά στην Προσωπική του Ζωή
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου σε πρόσφατη συνέντευξή του άνοιξε την καρδιά του και μοιράστηκε σκέψεις για την προσωπική του ζωή. Αν και έχει μια εκρηκτική καριέρα στην τέχνη, ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είχε τον χρόνο να επενδύσει στον έρωτα. Ήθελε πάντα να αφιερωθεί στην τέχνη, και όπως είπε: «όλη μου η σκέψη ήταν πάνω στην τέχνη». Παρόλα αυτά, τώρα στα 73 του χρόνια, αισθάνεται ότι έχει τον χρόνο να αναζητήσει και άλλες πτυχές της ζωής του. Επιπλέον, αναφέρθηκε σε ιστορίες για τη Μαρία Κάλλας, περιγράφοντας την ως μοναδική προσωπικότητα. Θυμήθηκε οικογενειακές συζητήσεις σχετικά με τη σχέση της Κάλλας με τον Αριστοτέλη Ωνάση, τονίζοντας τις διαφορετικές απόψεις που υπήρχαν. Ωστόσο, εξέφρασε την απογοήτευσή του για την ταινία που βασίζεται στη ζωή της, θεωρώντας ότι δεν αποδίδει την αλήθεια.
Η Σημασία της Μοναξιάς στην Δημιουργία
Σε μια ειλικρινή δήλωση, ο Παπαδημητρίου σημειώνει πως η μοναξιά του έχει προσφέρει τη δυνατότητα να εστιάσει στην τέχνη του. «Ποτέ δεν έδωσα προτεραιότητα στον έρωτα», είπε, ενώ ταυτόχρονα εξέφρασε την επιθυμία του να ζήσει έντονες συναισθηματικές καταστάσεις. Η προσωπική του ευτυχία, όπως αποκάλυψε, ξεκίνησε στα 65 του χρόνια, συμπεριλαμβάνοντας καλύτερες σχέσεις με φίλους και μια θετική προσέγγιση στα καθημερινά ζητήματα.
Αναμνήσεις και Σχέσεις με την Τέχνη
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου, μιλώντας για τις σχέσεις που δημιούργησε με καλλιτέχνες όπως τη Μαρία Κάλλας, τονίζει τη σημασία της τέχνης στη ζωή του.
«Χόρτασα την οικογένειά μου για πέντε ζωές, δεν μου λείπει. Ανακάλυψα την μοναξιά, το να ζεις μόνος σου. Η μοναξιά βοηθάει τον καλλιτέχνη να είναι αφοσιωμένος πλήρως στο έργο του. Δεν είχα χρόνο για τον έρωτα, πάντα με απασχολούσε κάτι άλλο. Όλη μου η σκέψη ήταν πάνω στην τέχνη. Ο έρωτας θέλει αφοσίωση. Δεν απογοητεύομαι ποτέ από την επιλογή μου. Δεν έχω στεναχωρηθεί ποτέ από τον έρωτα, δεν είχα καμιά εξάρτηση. Θα ήθελα και εγώ να πέσω στα πατώματα. Έχω χρόνο, είμαι ακόμα 73 ετών»,
«Τα παραμύθια τα δικά μου ήταν για τη Μαρία Κάλλας, τη Μαιρούλα. Ήταν εκ γενετής Κάλλας από τις λεπτομέρειες που ξέρω. Λέω στη θεία μου “θεία Πέππη, να αφήσει ο Ωνάσης τη Μαρία και να πάρει την Τζάκι;”. Και μου λέει “η Τζάκι είναι η πρώτη κυρία της Αμερικής και η άλλη μια τραγουδίστρια”. Μου διηγούταν τσακωμούς, σκηνές και ποτέ δεν μου είπαν ότι αγαλίασε η ψυχή τους. Δεν θα πάω να δω την ταινία, λέγονται ψέματα. Η Λίτσα δεν θα την εξέδιδε ποτέ»
«Η μεγάλη μου ευτυχία ξεκίνησε στα 65. Το να μεγαλώνεις είναι η μεγαλύτερη ευτυχία του κόσμου. Την τωρινή κατάσταση δεν την αλλάζω με τίποτα. Δεν κάθομαι να ασχοληθώ με τον θάνατο, ασχολούμαι με τα πρακτικά. Ένα πρόβλημα των ανθρώπων τώρα είναι ότι δεν ασχολούνται με τα πρακτικά. Απολαμβάνω πολύ τους φίλους μου, τις παρέες, τις κουβέντες».
