Μισθοδικείο: Συνταγματική η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού για τους δικαστικούς λειτουργούς
Ομόφωνα αποδεκτό έκανε το Μισθοδικείο το «ψαλίδι» στον 13ο και 14ο μισθό των δικαστικών λειτουργών, κρίνοντας ότι η επίμαχη περικοπή δεν αντιβαίνει στις συνταγματικές προβλέψεις περί διάκρισης των λειτουργιών και ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Με την απόφαση υπ’ αριθμ. 41/2025, το Δικαστήριο απέρριψε προσφυγή δικαστικού λειτουργού που διεκδικούσε αναδρομικά τα επιδόματα εορτών και αδείας για την περίοδο 1.1.2021 έως 31.10.2023, κάνοντας δεκτό ότι «η κατάργηση με τον ν. 4093/2012 των επιδομάτων εορτών και αδείας για τους δικαστικούς λειτουργούς και η διατήρηση της κατάργησης αυτής στη συνέχεια, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε ότι θέτει σε διακινδύνευση την αξιοπρεπή διαβίωση των δικαστικών λειτουργών κατά τρόπο μη συνάδοντα προς το κύρος του λειτουργήματός τους ούτε ότι παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών και τη δικαστική ανεξαρτησία».
Το Ειδικό Δικαστήριο, κάνοντας εκτενή αναφορά στο ισχύον συνταγματικό πλαίσιο, υπενθύμισε την υποχρέωση του νομοθέτη να προβλέπει επαρκείς αποδοχές για τους δικαστικούς λειτουργούς και να διασφαλίζει ότι αυτές είναι συγκρίσιμες με εκείνες των οργάνων των άλλων δύο λειτουργιών.
Επίσης, επισημάνθηκε ότι ο ν. 4093/2012, με τον οποίο καταργήθηκαν τα επιδόματα εορτών και αδείας από 1.1.2013, αποτέλεσε μέρος του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013–2016, με στόχο ετήσιο δημοσιονομικό όφελος άνω των 496 εκατ. ευρώ. Η ρύθμιση εφαρμόστηκε οριζοντίως, χωρίς να πλήττει μόνο τους δικαστικούς, αλλά όλους τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα.
Το Μισθοδικείο ανέφερε ότι το μέτρο «δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οδήγησε στην απόληψη από αυτούς μειωμένων αποδοχών σε σχέση με άλλους λειτουργούς και υπαλλήλους του δημόσιου τομέα», ενώ υπογράμμισε ότι δεν απαιτείται ειδική τεκμηρίωση για την εφαρμογή του στους δικαστικούς λειτουργούς, «ελλείψει διακριτικής μεταχείρισης».
Το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο νομοθέτης έχει ευρεία ευχέρεια στον καθορισμό της δημοσιονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο πλαίσιο προγραμμάτων προσαρμογής, και συνεπώς «τυχόν μη εξέταση εναλλακτικών λύσεων από τον νομοθέτη δεν καθιστά από μόνη της μη αιτιολογημένη την εν λόγω ρύθμιση».
Τέλος, σημειώθηκε ότι οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών έχουν ήδη επιστρέψει στα προ του ν. 4093/2012 επίπεδα, σε βασικό μισθό και επιδόματα, μέσω μεταγενέστερων ρυθμίσεων.
Με βάση όλα τα παραπάνω, το Μισθοδικείο απεφάνθη ότι η διατήρηση της κατάργησης των συγκεκριμένων επιδομάτων είναι συνταγματικά ανεκτή.
