Ματθίλδη Μαγγίρα για την απώλεια της μαμάς της: «Έβλεπα τον άνθρωπο που γνώριζα και αγαπούσα να χάνεται σταδιακά»
Μια Συναισθηματική Εξομολόγηση
Η Ματθίλδη Μαγγίρα μοιράζεται μια συγκλονιστική προσωπική εξομολόγηση για την απώλεια της μητέρας της, η οποία άφησε έντονα σημάδια στη ζωή της. Μιλώντας στην εφημερίδα On Time, η ηθοποιός περιγράφει το πώς η ασθένεια της άνοιας προετοίμασε το έδαφος για τον αναπόφευκτο θάνατο της μητέρας της, τρία χρόνια πριν.
Η Ζωή με την Άνοια
Καθώς η Ματθίλδη αναφέρεται στην εμπειρία της με το πένθος, τονίζει πως «ζούσαμε το πένθος της άνοιας» πριν ακόμη φύγει το σώμα της. Αυτή η διαδικασία ήταν σαν ένα ταξίδι απόλυτης εσωτερικής δοκιμασίας, καθώς η μητέρα της παρουσίαζε προοδευτικά συμπτώματα της νόσου. Η ηθοποιός αναγνωρίζει ότι η εμπειρία αυτή την έκανε να αντιληφθεί την ένταση και την θλίψη που έφερε η κατάσταση της μητέρας της.
Η Βαθιά Πληγή της Απώλειας
Ποιο γεγονός θεωρείς μέχρι σήμερα τη βαθύτερη πληγή σου;
Η απώλεια της μητέρας μου παραμένει το πιο βαθύ τραύμα μου. Ο θάνατός της, πριν από τρία χρόνια, ήταν ένα «ταξίδι» που κατά κάποιον τρόπο μας είχε προετοιμάσει, καθώς σταδιακά εμφάνισε συμπτώματα άνοιας. Έζησα το πένθος της πριν ακόμα φύγει το σώμα της.
Όταν ήρθε η στιγμή του αποχαιρετισμού – και πλέον δεν επικοινωνούσε, έχοντας απομείνει σαν σκιά του εαυτού της – αισθάνθηκα ότι απελευθερώθηκε. Φυσικά, ο πόνος της απουσίας ήταν και είναι υπαρκτός, όμως δεν ήρθε ξαφνικά, κάτι που μας έδωσε χρόνο να το διαχειριστούμε.
Ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο «ταξίδι», καθώς έβλεπα τον άνθρωπο που γνώριζα και αγαπούσα να χάνεται σταδιακά, φτάνοντας σε σημείο να μη με αναγνωρίζει. Τη φρόντιζα και την έβλεπα σαν ένα μικρό παιδί. Θυμάμαι να πλένω τα πιάτα και να με ρωτάει: «Εσείς είστε καινούρια εδώ; Πότε πιάσατε δουλειά;». Και της απαντούσα παίζοντας το παιχνίδι της: «Σήμερα… και μου αρέσει πολύ εδώ». Δεν τη διόρθωνα, για να μη τη φέρω σε δύσκολη θέση. Ήταν κι αυτή μια μορφή αγάπης και επικοινωνίας.
