Μαρίνα Ψάλτη για Γιάννη Φέρτη: Ο θάνατός του ήταν μια φρικτή ανακούφιση

Η ζωή του Γιάννη Φέρτη

Ο Γιάννης Φέρτης, ένας από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, έφυγε από τη ζωή στις 14 Απριλίου του τρέχοντος έτους σε ηλικία 86 ετών. Ο Φέρτης είχε διαγράψει μια λαμπρή καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά.

Η μάχη με το Αλτσχάιμερ

Οι τελευταίες ημέρες του Γιάννη Φέρτη δεν ήταν εύκολες, καθώς πάλευε με την ασθένεια του Αλτσχάιμερ. Η μακροχρόνια ασθένειά του επηρέασε σημαντικά τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του. Η σύζυγός του, Μαρίνα Ψάλτη, βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του, υποστηρίζοντάς τον στις δύσκολες στιγμές.

Η ανακούφιση της Μαρίνας Ψάλτη

Σε πρόσφατες δηλώσεις της, η Μαρίνα Ψάλτη αναφέρθηκε στα συναισθήματά της μετά τον θάνατο του συζύγου της. «Ο θάνατός του ήταν μια φρικτή ανακούφιση,» δήλωσε η Ψάλτη, εξηγώντας πως η απώλεια του Φέρτη τερμάτισε τον πόνο και την ταλαιπωρία που προκαλούσε η ασθένεια. Η Μαρίνα Ψάλτη εξέφρασε την αγάπη και τον θαυμασμό της για τον Γιάννη Φέρτη.

Χαρακτηριστικά, μιλώντας στο «Στούντιο 4», είπε: «Ο θάνατος του Γιάννη Φέρτη ήταν μία φρικτή ανακούφιση. Γενικά είμαι ειλικρινής και μέχρι τώρα δεν βγήκα να μιλήσω, παρότι το ήθελαν διάφοροι άνθρωποι, γιατί είμαι από αυτούς που λένε ότι δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν θα το έκανα ποτέ όσο ζούσε ο Γιάννης. Είναι κι ένας τρόπος να το ξορκίσω, να το αρθρώσω, να τελειώνει».

Η μητέρα της ηθοποιού πέθανε επίσης από Αλτσχάιμερ, αλλά για την ίδια δεν ήταν το ίδιο, όπως το να χάσει τον σύζυγό της. «Ήταν μία τελείως διαφορετική κατάσταση ο θάνατος της μητέρας μου, στη συνείδησή μας ο γονιός ξέρουμε ότι θα “φύγει”, και ας ήταν τρία χρόνια ο Γιάννης μικρότερος από τους γονείς μου, ήταν σχεδόν συνομήλικοι. Αλλά, επειδή ήταν σύντροφός μου, δεν τον έβλεπα ποτέ σαν έναν γέρο που θα “φύγει”. Ενώ με τους γονείς μου έλεγα ότι κάποια στιγμή θα φύγουν, ήμουν πιο εξοικειωμένη, όχι ότι μου ήρθε εύκολο, γιατί είχα στενή και πολύ βαθιά σχέση με τη μαμά μου», ανέφερε η Μαρίνα Ψάλτη.

Στη συνέχεια, περιέγραψε τις στιγμές που πέρασε στο νοσοκομείο στο πλευρό του συζύγου της: «Το σπίτι είναι άδειο και αυτό με πονάει πολύ. Όταν κάποια στιγμή αρρώστησε και έπρεπε να νοσηλευτεί, και ήμασταν ενάμιση μήνα στο νοσοκομείο, υπήρχαν στιγμές που λύγιζα. Έμενα 17 ώρες στο νοσοκομείο και μία τραπεζοκόμος μου έφερνε κάθε βράδυ δύο μπουκαλάκια νερό. Αυτό με τσάκιζε, μου έφερνε ένα σταυρουδάκι. Υπήρχαν άνθρωποι που μου πρόσφεραν τόση αγάπη, χωρίς να περιμένουν κάτι από μένα».

Η Μαρίνα Ψάλτη κατέληξε ότι βλέποντάς τον να ταλαιπωρείται τόσο πολύ, αποδέχτηκε το γεγονός ότι έπρεπε πλέον να φύγει από τη ζωή: «Εκεί, λοιπόν, στο νοσοκομείο που τον έβλεπα ότι είναι στα πολύ δύσκολα, είπα κάποια στιγμή: “Πρέπει να φύγει, δεν είναι αυτό ζωή, ούτε στον εχθρό μου”. Αλλά, το πίστευα και δεν το πίστευα, όταν έγινε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, σκεφτόμουν ότι δεν θα τον ξαναδώ, δεν θα τον ξανακούσω, στο χέρι μου έχω ακόμα την αφή του χεριού του. Αλλά αυτή δεν είναι ζωή για κανέναν. Είχα γίνει Κέρβερος, μία τρελή, για να προστατέψω την αξιοπρέπειά του. Δεν ήθελα να τον δουν, ήθελα να τον προστατέψω από την ανθρωποφαγία».