Μαρία Εκμεκτσιόγλου για ελληνικά ήθη & έθιμα: «Τα διατηρώ και τα διατηρώ με πάρα πολύ μεγάλο σθένος»

Η Κληρονομιά της Μαρία Εκμεκτσιόγλου

Η Μαρία Εκμεκτσιόγλου είναι μια καταξιωμένη μαγείρισσα που εκπροσωπεί με περηφάνια την καταγωγή της από την Κωνσταντινούπολη. Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο «Καλημέρα Είπαμε;», μίλησε για την αδιαμφισβήτητη ελληνική κληρονομιά της και τις παραδόσεις που συνεχίζει να διατηρεί. Εκεί, αντάλλαξε σκέψεις σχετικά με τις διαφορές στις κουζίνες Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ περιέγραψε πώς η πολιτιστική κληρονομιά της επηρεάζει τη μαγειρική της.

Περιστατικά Διακρίσεων

Παρά τις πλούσιες παραδόσεις, η Μαρία αποκάλυψε ότι έχει βιώσει ρατσιστικά σχόλια και διακρίσεις λόγω της καταγωγής της. Στην ίδια συνέντευξη, μίλησε για το γεγονός ότι στην Αθήνα άκουσε την προσβλητική φράση «ο τουρκόσπορος». Αυτή η εμπειρία την έκανε να νιώσει ξένο σώμα, κάτι που αναφέρει ότι συμβαίνει και στην Τουρκία, όπου είχε ακούσει τον όρο «γκιαούρης». Είναι λυπηρό ότι τέτοιες προσβολές υπάρχουν ακόμα.

«Ναι, αισθάνθηκα ξένο σώμα. Αν πω όχι, θα είναι ψέματα. Και πρόσφατα που ήμουν στην Αθήνα με μια παρέα, άκουσα με το που γύρισα την πλάτη τη λέξη “ο τουρκόσπορος”. Αυτό είναι πολύ προσβλητικό. Όπως και αντίστοιχα στην Τουρκία, δεν είναι όλοι οι άνθρωπο άγιοι, υπάρχουν κάποιοι που θα πουν “είναι γκιαούρης”, η μετάφρασή του να το πω είναι ο “άθεος”. Δεν το χρησιμοποιούν πια. Ίσως είναι πάρα πολλοί λίγοι πια που θα πουν αυτή τη λέξη, αλλά και πάλι υπάρχει περίπτωση να την ακούσεις».

Η Καταπολέμηση των Ρατσιστικών Σχολίων

Η Μαρία επισημαίνει ότι αν και υπάρχουν σημεία όπου η κοινωνία έχει εξελιχθεί, η ρατσιστική νοοτροπία δεν έχει ολοσχερώς εκλείψει. Ελπίζει ότι μέσα από την κουλτούρα και την τέχνη της, μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση αυτών των διακρίσεων. Όπως λέει, η μαγειρική της δεν είναι απλά μια τέχνη, αλλά και ένας τρόπος να ενισχύσει τη συνύπαρξη και τον σεβασμό μεταξύ των πολιτισμών.

«Το γενεολογικό δέντρο το έχει φτιάξει ένας προπροπαππούς από το 1613. Ωραία χρόνια και δύσκολα χρόνια βέβαια. Εμείς ήμασταν οι τυχεροί, η γενιά η δική μου, γιατί δεν ζήσαμε αυτά που έζησαν οι γονείς και οι παππούδες μας.

Σε όλα τα προβλήματα που υπήρξαν – και ξέρουμε όλοι ποια είναι – ζήσανε και όμορφα χρόνια, χρόνια που είχε πάρα πολλούς Ρωμιούς η Κωνσταντινούπολη. Υπήρξαν και περίοδοι που είχε μέχρι και 200-300 χιλιάδες Ρωμιούς. Χρόνο με τον χρόνο, με τα γεγονότα και με όλα αυτά τα ιστορικά που έχουν γίνει, φτάσαμε στο σήμερα που είμαστε κάπου στις 2 χιλιάδες».

Για τα Ήθη και Έθιμα:

Ανέφερε ότι διατηρεί τις ελληνικές παραδόσεις και τα ελληνικά ήθη και έθιμα. «Πιο έντονα πεθαίνεις», σχολίασε με χιούμορ και πρόσθεσε: «Εγώ προσωπικά ναι και πάρα πολλοί φίλοι μου. Τα διατηρώ και τα διατηρώ με πάρα πολύ μεγάλο σθένος. Τα πάντα, τις γιορτές, τη φανουρόπιτα, τα κόλλυβα των ψυχών, το Πάσχα, τα τσουρέκια, τη βασιλόπιτα, τα γλυκά, τον μπακαλιάρο, τη σκορδαλιά, που είναι ένα έθιμο ελληνικό. Προσπαθώ να τα διατηρώ όλα και τα δικά μου και τα ελληνικά προσπαθώ να τα βάζω μες την καθημερινότητά μου».

Η ελληνική κουζίνα έχει λιγότερα μπαχάρια. Η τουρκική έχει περισσότερα μπαχαρικά. Αυτή είναι η διαφορά μας. Τα παλιά τα χρόνια η τούρκικη κουζίνα είχε πολύ βούτυρο και ακόμα έχει, αλλά η Τουρκία δεν είναι μόνο η Κωνσταντινούπολη, είναι και το Αιγαίο που χρησιμοποιεί ελαιόλαδο, είναι τα βάθη της Ανατολής που δεν έχουν ελιές για να πάρουν ελαιόλαδο, οπότε αναγκαστικά έχουν την κτηνοτροφία, έχουν τα ζωάκια τους, οπότε έχουν το βούτυρο, οπότε θες δεν θες αναγκαστικά θα μαγειρέψεις με βούτυρο. Όπως ας πούμε στον μπακλαβά, η Κωνσταντινούπολη θα κάνει μπακλαβά κωνσταντινουπολίτικο με καρύδια, γιατί δεν έχουμε φυστικιές, ενώ η Ανατολή έχουν φυστικιές οπότε μπακλαβάς με φυστίκι θα γίνει σε εκείνες τις περιοχές. Αλλά καμία Κωνσταντινουπολίτισσα, από όσες ξέρω εγώ, δεν θα βάλουν – και εγώ ακόμα -, δεν θα βάλουμε στον μπακλαβά μας φυστίκι Αιγίνης που λέμε στην Ελλάδα, θα τον κάνουμε με καρύδια, γιατί η Κωνσταντινούπολη ήταν γεμάτη με καρυδιές».