Μάρκος Βαμβακάρης: Σαν σήμερα, 10 Μαϊου 1905, γεννήθηκε ο “πατριάρχης του ρεμπέτικου”
Μάρκος Βαμβακάρης: Σαν σήμερα, 10 Μαΐου 1905, γεννήθηκε ο “πατριάρχης του ρεμπέτικου”
Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς δημιουργούς της Ελλάδας, είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα χρήματα. Παρόλο που η μουσική του τον έκανε πλούσιο, ποτέ δεν έδειξε μεγάλη προτίμηση για την πολυτέλεια και τα υλικά αγαθά.
“Όσοι έχουνε πολλά λεφτά να ‘ξερα τι τα κάνουν. Άραγε σαν ποθάνουνε -ψεύτη ντουνιά μαζί τους θα τα πάρουν;”, είχε γράψει. Με αυτούς τους στίχους, ο Βαμβακάρης έδειχνε την αντίθεσή του στην υπερβολική επιδίωξη του πλούτου και την αναζήτηση της περιουσίας ακόμα και μετά το θάνατο.
Για τον Βαμβακάρη, η αξία βρισκόταν στην τέχνη και στην απλότητα της ζωής. Αν και έζησε μια περίοδο ευημερίας, ποτέ δεν άλλαξε τον τρόπο ζωής του. Έμεινε πιστός στις ρίζες του και στην αυθεντικότητα του.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης, Έλληνας συντηρητικός και φιλομοναρχικός, κορυφαίος στιχουργός, δημιουργός, συνθέτης, οργανοπαίκτης και τραγουδιστής που χαρακτηρίστηκε ως ο «Πατριάρχης» του Ελληνικού ρεμπέτικου τραγουδιού και «Γενάρχης» του μπουζουκιού, γεννήθηκε στις 3 τα ξημερώματα της Τετάρτης 10 Μαΐου 1905 στο Δανακό, ένα μικρό οικισμό στη δυτική πλευρά του νησιού της Σύρου και πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1972 στην Αθήνα, από νεφρική ανεπάρκεια ως συνέπεια του σακχαρώδους διαβήτη από τον οποίο έπασχε, σε ένα διάδρομο του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» όπου είχε εισαχθεί για νοσηλεία.
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο με την Ελένη Μαυροειδή, γνωστή ως «Ζιγκοάλα», με την οποία χώρισε σύντομα, και το 1941 σε δεύτερο γάμο με την Ευαγγελία την οποία γνώρισε στο σπίτι της αδελφής του και απέκτησαν πέντε παιδιά, δύο από τα οποία πέθαναν σε νεαρή ηλικία, ενώ επέζησαν ο Βασίλης που γεννήθηκε το 1944, ο Στέλιος το 1947 και ο Δομένικος το 1949, οι δύο τελευταίοι έγιναν γνωστοί μουσικοί.
Το 1935 ηχογράφησε τη «Φραγκοσυριανή», όταν αντίκρισε σε μία παράσταση στη Σύρο, μία κοπέλα. Όπως δήλωσε αργότερα: «Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι’ αυτήν μιλάει το τραγούδι». Κατά τη λογοκρισία της κυβέρνησης Ιω. Μεταξά, ο Βαμβακάρης συνεχίζει και συγκινεί τα πλήθη, ενώ στη Θεσσαλονίκη το 1937 συγκεντρώνονται 50.000 άνθρωποι στην παραλία του Λευκού Πύργου για να τον ακούσουν. Εν μέσω της κατοχής, το 1942 παντρεύεται για δεύτερη φορά, την Ευαγγελία, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά.
Ο δεύτερος γάμος του έγινε σύμφωνα με το τυπικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγος για τον οποίο αφορίστηκε από την Καθολική Εκκλησία ως το 1966 που ο αφορισμός του ήρθη και του δόθηκε πάλι η κοινωνία των Καθολικών.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης αποτελεί ένα παράδειγμα για το πώς η τέχνη μπορεί να φέρει ευημερία χωρίς να αλλοιώσει τις αξίες και την ηθική ενός ανθρώπου. Η προσφορά του στην ελληνική μουσική κληρονομιά είναι ανεκτίμητη και συνεχίζει να επηρεάζει γενιές μετά τον θάνατό του.
