Αγιος Γέροντας Παΐσιος: “Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού”
Η αδικία ως πνευματικός κίνδυνος: Η διδασκαλία του Αγίου Παϊσίου για τη θεία δικαιοσύνη
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης τόνιζε με έμφαση τη σοβαρότητα της αδικίας, χαρακτηρίζοντάς την ως «μεγάλη αμαρτία» που δεν έχει ελαφρυντικά και «μαζεύει οργή Θεού». Σε αντίθεση με άλλες αμαρτίες που μπορεί να συγχωρηθούν λόγω αδυναμίας ή άγνοιας, η αδικία αποτελεί συνειδητή παραβίαση της θείας δικαιοσύνης.
Ο Άγιος υπογράμμιζε ότι οι άνθρωποι που αδικούν, «βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους», δηλαδή προκαλούν πνευματική καταστροφή στον εαυτό τους. Αντίθετα, ο αδικημένος που υπομένει με πίστη και υπομονή, όπως ο Ιωσήφ στην Παλαιά Διαθήκη, τελικά δικαιώνεται από τον Θεό. Ο Ιωσήφ, αν και πουλήθηκε από τους αδελφούς του και φυλακίστηκε άδικα, ανυψώθηκε από τον Θεό και έγινε ηγέτης στην Αίγυπτο.
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: “Κάνε προσευχή να γίνω καλά”.
Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς. Τι λέει ο Ψαλμός; “Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν” (1). “Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα”. Όσα μαζεύουν, φεύγουν, όλα εξανεμίζονται. Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι οι αρρώστιες, οι χρεωκοπίες κ.λπ. μια δοκιμασία του Θεού. Αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό. Σ’ αυτήν την περίπτωση συνήθως γίνονται ύστερα πιο πλούσιοι, σαν τον Ιωβ. Αλλά, και πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν άλειωτοι, είναι και από αυτό, κάποια αδικία έχουν κάνει.
1) Ψαλμ. 36, 16
Η διδασκαλία του Αγίου Παϊσίου μας καλεί να αποφεύγουμε την αδικία και να εμπιστευόμαστε τη θεία πρόνοια. Η υπομονή και η ταπείνωση μπροστά στην αδικία δεν είναι αδυναμία, αλλά πνευματική δύναμη που οδηγεί στη θεία ευλογία. Όπως τόνιζε ο Άγιος, «όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνω σαν τον φελλό».
